Tchaikovsky The Sleeping Beauty Disc 2.avi - OPERA - ChomikKulturalny

Akt I W chwili, gdy widz poznaje głównych bohaterów, Le ...

Akt I W chwili, gdy widz poznaje głównych bohaterów, Leporello oczekuje na swojego pana pod pałacem Komandora w Sewilli. Don Giovanni zakradł się tam pod osłoną nocy, by uwieść córkę właściciela – Donnę Annę. Ta początkowo bierze go za swojego narzeczonego, ale rozumiejąc swój błąd, krzyczy wzywając pomocy. Zjawia się jej ojciec i dochodzi najpierw do utarczki, a potem do pojedynku. Komandor ginie, a Don Giovanni i Leporello uchodzą nierozpoznani. Ta przypadkowa śmierć nie robi na uwodzicielu większego wrażenia, dalej zależy mu na zabawie i podbojach miłosnych, toteż rankiem następnego dnia chce pocieszyć porzuconą przez ukochanego kobietę. Okazuje się nią Donna Elvira, a niewiernym kochankiem jest on sam. Leporello mimowolnie pomaga mu wyswobodzić się od nieszczęsnej kobiety i za chwilę spotykają orszak weselny – to Masetto i Zerlina. I tu zmyślny szlachcic widzi okazję do podboju. Obiecuje Zerlinie małżeństwo. Mimo, iż naiwna dziewczyna wierzy mu bezkrytycznie, plany uwodziciela niweczy ścigająca go Elvira, pojawiają się także Donna Anna i Don Ottavio. Początkowo proszą go o pomoc, Anna jednak rozpoznaje w nim zabójcę swojego ojca. I tym razem Giovanniemu udaje się uciec, co więcej, wydaje ucztę, na której pojawiają się Masetto i Zerlina oraz zamaskowani pozostali bohaterowie. Podczas uczty Don Giovanni próbuje uprowadzić Zerlinę do swoich komnat, a gdy ta podnosi alarm, obciąża winą Leporella. Akt II Sługa, który ledwie uszedł z życiem po uczcie, po raz kolejny chce porzucić występnego pana i po raz kolejny ulega jego presji. Obaj zamieniają się też strojami, aby Don Giovanni mógł łatwiej uwieść subretkę Donny Elviry, a Leporello w tym czasie przed Elvirą ma udawać swojego pana. Ratuje to życie Don Giovanniego, bo gdy pojawiają się uzbrojeni wieśniacy dowodzeni przez Masetta, nie rozpoznają go. Leporello zaś musi się znów tłumaczyć, gdy zostaje schwytany przez Donnę Annę, Don Ottavia, Masetta i Zerlinę. Wreszcie i jemu udaje się umknąć. Spotyka się później na cmentarzu ze swoim panem. Niestety, ich rozmowę zakłóca kamienny posąg Komandora. Giovanni zaprasza go drwiąco na kolację, jedynie Leporello jest przerażony. Wieczorem ucztującego bohatera odwiedza Donna Elvira, która po raz ostatni chce wypróbować swoje i jego uczucia. Don Giovanni ma jej do zaproponowania co najwyżej wspólną biesiadę, a w przeciwnym razie żąda, by kobieta zostawiła go w spokoju. W chwili gdy Elvira wychodzi, pojawia się kamienny posąg. Kobieta mdleje. Komandor żąda od Giovanniego poprawy, takie żądanie wobec hulaki jest jednak niemożliwe do realizacji. Don Giovanni podaje posągowi rękę i zapada się w czeluściach. Gdy reszta bohaterów przybywa do pałacu szlachcica, zastają tylko Leporella, który wyjaśnia co zaszło.

Mozart - Czarodziejski flet.avi

Libretto „Czarodziejskiego fletu” zostało napisane przez ...

Libretto „Czarodziejskiego fletu” zostało napisane przez Emanuela Schikaneder’a na podstawie baśni niemieckiego poety Ch.-M. Wielanda „Lulu czyli Flet czarodziejski”. Z inicjatywy Mozarta pierwotny wątek uległ jednak znacznemu pogłębieniu- wplotły się weń refleksje filozoficzne i motywy wolnomularskie (zarówno Mozart, jak i Schikaneder byli członkami loży masońskiej). Ciężkie próby, które muszą przejść bohaterowie, by stać się godnymi wtajemniczenia, czy noszony przez Sarastra „siedmiokrotny krąg słońca” to typowa symbolika wolnomularska. Według tejże symboliki postać Królowej Nocy na uosabiać ciemnotę i zabobon. „Mężczyzna i kobieta, kobieta i mężczyzna sięgają boskości”- sentencja ta wprawdzie śpiewana przez Paminę i Papagena, dotyczy jednak przede wszystkim Paminy i Tamina, którzy - jako pierwsza para zakochanych- dzięki pomyślnie zdanej próbie ognia i wody doznają wtajemniczenia. Jest to godne uwagi, ponieważ związek wolnomularski składał się wyłącznie z mężczyzn. Dla Mozarta próba miłości była ważniejsza, niż skostniała dogmatyka wolnomularstwa. Tajemnica „Czarodziejskiego fletu” polega na tym, że przemawia do ludzi w każdym wieku i do wszystkich warstw społecznych. Jest zarówno bajką dla dzieci, jak i dramatem o stanie świata dla intelektualistów.

Rossini - Wilhem Tell.avi

W Szwajcarii odbywa się pasterski festyn, i wesele trzec ...

W Szwajcarii odbywa się pasterski festyn, i wesele trzech par. Wilhelm Tell stoi na uboczu. Smuci go los pogrążonej w niewoli ojczyzny. Przybywa sędziwy Melchtal, który jako gorący patriota i z powodu wieku, cieszy się powszechnym szacunkiem. Melchtalowi powierza się udzielenie błogosławieństwa kojarzącym się parom. Starzec martwi się, że Arnold takiego błogosławieństwa nie otrzyma. Jego syn bowiem nie ukrywa swej miłości do habsburskiej księżniczki Matyldy. To budzi podejrzenie, że gotów jest pójść na służbę u wrogów swojej ojczyzny.Odchodzi, by dołączyć do polującego w pobliżu Gesslera, okrutnego namiestnika cesarskiego, gdyż w jego towarzystwie spodziewa się zobaczyć Matyldę. Nagle pojawia się pasterz Leuthold, który ucieka przed żołnierzami Gesslera. Okazuje się, że Leuthold zabił cesarskiego żołnierza, gdy ten usiłował zniewolić jego córkę. Jedyną drogą ucieczki jest przeprawienie się przez Jezioro, nad którym festyn się odbywa. Nadciąga burza i rybak Roudi boi się wypłynąć z nim. Wilhelm podejmuje się go zastąpić. Gdy wpada tu polujący Gessler ze swymi żołnierzami, uciekiniera już nie ma. Budzi to wściekłość Austriaka na tych, którzy pomogli zabójcy żołnierza. Nakazuje więc schwytać i uprowadzić ze sobą jako zakładnika Melchtala, o którym wie, że jest wrogiem okupantów. Żołnierze podpalają także zagrodę Tella. Matylda wychodzi na samotny spacer, ale czuje, że ktoś ją śledzi. Spodziewa się, że to Arnold, i nie myli się. Spotykają się i oboje nie potrafią ukryć swoich uczuć, mimo przepaści, jaka ich dzieli. Na placu w Altdorf żołnierze Gesslera w jego obecności i obecności zgromadzonego ludu ustawiają słup, na którym umieszczają kapelusz namiestnika. Kapelusz ma stanowić symbol władzy cesarskiej, któremu wszyscy powinni na znak poddaństwa oddawać pokłon. Wilhelm, który przyszedł tu z synkiem Gemmy’m, odmawia pokłonu, czym wzbudza gniew Gesslera. W dodatku ktoś donosi, że Tell jest tym, który dopomógł Leutholdowi w ucieczce. Zostaje za to aresztowany i skazany na śmierć. Gessler obiecuje mu jednak wolność, jeżeli jednym strzałem z kuszy przebije jabłko położone na głowie syna. Tell zgadza się i strąca jabłko. Jednak Gessler zauważa u niego drugą strzałę. Tell mówi, że przeznaczył ją dla Gesslera, gdyby nie udało mu się trafić w jabłko. Gessler każe go pojmać razem z synkiem. Wstawiennictwo Matyldy pomaga uwolnić Gemmy’ego, Tella zaś uprowadzają żołnierze. Zbiera się lud wzburzony zaszłymi wypadkami. Na jego czele staje Arnold. Przyłącza się do nich Matylda. Stojąc na brzegu zauważają, na środku jeziora łódź, na której Tell jest przewożony do siedziby Gesslera. Załoga ratuje się, uwalniając Tella z więzów, który jako dobry żeglarz odpowiednio kieruje łodzią. Tell wykorzystuje to i ucieka. Ścigany przez Gesslera, zabija go strzałem z kuszy. To daje sygnał do powstania, które kończy się zwycięstwem Szwajcarów.

Prokofiew - Iwan Groźny.avi

Akt I Na Kremlu biją dzwony. Pojawia się kniaź Kurbski ...

Akt I Na Kremlu biją dzwony. Pojawia się kniaź Kurbski w otoczeniu bojarów. Taniec dworzan, bojarów i bojaryń. Nadchodzi car Iwan, jego władcza postawa przeraża wielmożów. Car ogląda taniec dziewcząt dworskich, wśród nich dostrzega Anastazję i wybiera ją na swoją małżonkę. Kniaź Kurbski jest zazdrosny o szczęście cara. Pierwszy miłosny duet Iwana i Anastazji. Kniaź Kurbski nękany jest zazdrością o Anastazję i o władzę, jaką dzierży Iwan. Nie potrafi jednak zmusić się do działania przeciw władcy i przyjacielowi. Pod murami Kremla lub błaga cara o obronę przed hordami Tatarów, którzy napadają Rosję. Pojawia się car i ogłasza wyprawę na Chanat Kazański. Młodzieńcy bija w dzwony. Trwa wyprawa wojsk rosyjskich na Kazań. Taniec Tatarów. Na Kremlu samotna Anastazja czeka na powrót męża z wyprawy wojennej. Radośnie biją dzwony Kremla, bo wojska rosyjskie wróciły z wojny. Lud tańczy wesołe tańce, także dworacy przyczaja się do zabawy. Ukazuje się car Iwan z towarzyszącą mu Anastazją, witany nabożnie przez poddanych. Gdy zostają sami Iwan i Anastazja witają się czule. Akt II Akt rozpoczyna scena miłosna Iwana i Anastazji po przebudzeniu (duet). Bojarzy i bojarynie przygotowują spisek mający na celu usunięcie Anastazji. To żona daje carowi siłę i opanowanie, dzięki czemu rządzi samodzielnie, pomijając Dumę i Radę Bojarską. Kurbski nie chce przyłożyć ręki do zdrady, ale też nie oponuje, widząc, jak bojarzy przygotowują puchar z trucizną. Anastazja wypija zatruty napój i umiera. Kurbski ucieka targany wyrzutami sumienia. Dzwony biją na trwogę. Car opłakuje śmierć ukochanej żony, ogarnia go szaleństwo. Także Kurbski nie może znieść tego, co dzieje się dookoła, nie może brać udziału w wesołej uczcie bojarów. Wtem ucztujących otaczają postaci z kosami – spiskowcy zostają skazani na śmierć. Kurbski ucieka. Zbolały, ale dumny i władczy car szuka pociechy w Bogu. Sroży się, raz po raz uderza swym kosturem i nahajką. Wypuszcza na kraj armię uzbrojonych, okrutnych opryczników. Gdy pozostaje sam, dręczą go koszmary, szaleństwo spala jego mózg. Car Iwan Groźny szaleje nad tłumem poddanych.

Dziadek do orzechów - The Nutcracker (1993).avi

New York City Ballet

Benjamin Britten - The Turn of the Screw.avi

Libretto "The Turn of the Screw" zostało oparte na opowi ...

Libretto "The Turn of the Screw" zostało oparte na opowiadaniu Henry'ego Jamesa pod tym samym tytułem. W dosłownym znaczeniu tytuł można przetłumaczyć jako "Obrót śruby", ale zdecydowanie lepsze jest tłumaczenie idiomatyczne, które oddaje sedno opery "W kleszczach lęku". "Turn of the Screw" to historia pełna grozy,tajemniczości i dwuznaczności. Na angielska prowincje przybywa młoda guwernantka.Ma ona zająć się opieka i wychowaniem dwójki dzieci:chłopca i dziewczynki. Wkrótce w domu zaczynają się dziać dziwne i straszne rzeczy.Guwernantka za wszelka cenę postanawia rozwiązać mroczna zagadkę.

- VIDEO OPERA - Giuseppe Verdi - '' OTELLO '' - [P. Do....AVI

- VIDEO OPERA - Giuseppe Verdi - OTELLO - P. Domingo, R. Fleming, J. Morris - Cond. J. Levine - MET -.AVI

- Video Opera - Giuseppe Verdi - '' La Traviata '' - - -.avi

Claudio Monteverdi - L'Orfeo - Orfeusz - ( Jordi Saval....avi

Claudio Monteverdi - LOrfeo - Orfeusz - Jordi Savall conducts .avi

Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 ...

Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 maja 1567 w Cremonie, zm. 29 listopada 1643 w Wenecji) – włoski kompozytor, skrzypek (grał na violi da braccio) i śpiewak. Pierwszy wielki twórca oper. Orfeusz" - L'Orfeo (1607) - znane z siły dramatycznego wyrazu, barokowe dzieło Monteverdiego. Prolog Muzyka zapowiada temat tej dramatycznej historii (“Dal mio Parnasso amato”) oraz wzywa owacyjną siłą dźwięków do powstrzymania sił natury. Akt 1 Orfeusz i Eurydyka świętują swój związaek małżeński. Wokół nich zgromadzone są nimfy oraz pasterze, które okazują radość śpiewając i tańcząc. Orfeusz w towarzystwie Eurydyki, śpiewa do gwiazd, które są świadkiem jego szczęścia. Wszyscy kierują się w stronę świątyni, w otoczeniu chóru, który nawołuje ich aby nigdy nie poddali się zniechęceniu. Akt 2 Ofeusz wraca do swoich lasów i pól. Podczas gdy pasterze towarzyszą mu z radosnymi pieśniami, Orfeusz rozkoszuje się własnym szczęściem. Jednak nagle, słyszą łzy smutku Posłańca Silvia, który ogłosił starszny wypadek – Eurydyka została pogryziona przez węża podczas zbierania kwiatów i zmarła w ramionach swoich towarzyszy. Orfeusz wyraża swoją chęć zejścia do Hadesu w celu odzyskania żony. Chór opłakuje smutne przeznaczenie zakochanych. Akt 3 Orfeusz, w otoczeniu Nadziei, dociera do bram podziemia. Osamotniony, spotyka przewoźnika dusz zmarłych. Orfeusz próbuje wzbudzić w nim żal. Usypia suroewgo strażnika, śpiewając pieść w akompaniamencie liry. Następnie Orfeusz żegluje Styxem, podczas gdy chór dusz piekielnych komentuje w zdumieniu nadzwyczajne i odważne działania młodzieńca. Akt 4 Prosperina jest poruszona płaczem Orfeusza, który wędruje po piekielnym regionie, dlatego interweniuje w jego sprawie do swojego męża Plutona, błagając go o przywrócenie Eurydyki do życia. Orfeusz daje upust swojej radości. Jednak, w drodze powrotnej ogarnia go zwątpienie czy Eurydyka podąża za nim. Zatrzymuje się i zerka na żonę, łamiąc zakaz Plutona, przez co natychmiast ją ponownie traci. Chór i duchy komentują działania Orfeusza, który pokonawszy siły natury, został zniszczony przez własną słabość. Akt 5 Po powrocie do żywych, Orfeusz z żalem opłakuje swój los. Apollo słucha jego lamentu i wzruszony schodzi z niebios aby zabrać Orfeusza ze sobą, dając mu dar nieśmiertelności. Pośród gwiazd, Orfeusz będzie mógł kontemplować twarz ukochanej Eurydyki. Chór obserwuje że żal na ziemi może być zrównoważony szczęściem w niebie.

Tchaikovsky - The Sleeping Beauty - Disc 2.avi

ChomikKulturalny