Ostatnie dni Pompei (Gli ultimi giorni di Pompeii).avi
ChomikKulturalny / Klub Dobrego Filmu / Niema klasyka / Ostatnie dni Pompei (Gli ultimi giorni di Pompeii).avi
Download: Ostatnie dni Pompei (Gli ultimi giorni di Pompeii).avi
Pobierz plik1,03 GB
Czas trwania: 88 min
Typowy starożytny romans.
Jest tu wszystko. Miłość, zazdrość i śmierć...
I Wezuwiusz, który to wszystko kończy !
24.08.1913 r
Jest tu wszystko. Miłość, zazdrość i śmierć...
I Wezuwiusz, który to wszystko kończy !
24.08.1913 r
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
2022 -
abp Grzegorz Ryś -
Aleksander Dumas - Naszyjnik królowej -
Anka Grupinska -
Anna Bikont -
Anna Wylegała -
Annie Ernaux NAGRODA NOBLA 2022 -
Antybiotyki -
Aptekarz Polski -
Barbara Goldsmith -
Beata Szady -
Bolesław Prus - EMANCYPANTKI -
Craig Rice - Róże pani Cherrington -
Douglas Stuart -
Farmacja -
Fiodor Dostojewski - ZBRODNIA I KARA -
Greg Baxter -
Grzegorz Piątek -
Helena Mniszkowna - GEHENNA -
Jakub Nowak -
Jan Jerzy Piechowski -
Jane Austin - Duma i uprzedzenie -
Janusz Przymanowski - Fortele Jonatana Koota -
Julia Fiedorczuk -
Karol Dickens - Nasz wspólny przyjaciel -
Krystyna Kurczab-Redlich -
Kubuś fatalista i jego pan (1999) -
Kyle Harper -
Leo Perutz -
Lew Tołstoj - Zmartwychwstanie -
Maria Todorova -
Mirosław Maciorowski, Beata Maciejewska -
Ostatni z Jagiellonów -
Pan Tadeusz -
Piotr Lipiński -
Procedury apteczne -
Radka Denemarkowa -
Robert D. Kaplan -
Scott Anderson -
Sławomir Leśniewski -
Stanisław Lem - SOLARIS (1996) -
Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Doktor Murek -
Tomasz Łubieński -
Wacław Gąsiorowski - Czarny generał -
William Wilkie Collins - KOBIETA W BIELI -
Witold Gombrowicz - FERDYDURKE (2002) -
Yaniv Iczkovits -
Yoko Ogawa -
zaklasyfikowane do konkursu -
Zbigniew Rokita
Inne pliki do pobrania z tego chomika
"Ręce Orlaka" (Orlacs Hände) - niemiecki film niemy z 19 ...
Odrestaurowana kopia (tinta)
Akcja filmu dzieje się ś ...
Akcja filmu dzieje się średniowiecznym getcie praskim.
Żydzi zostają wygnani z polecenia cesarza. Rabin Loew, aby temu zapobiec przywołuje do życia życia Golema.
Cesarz w obawie przed ożywioną glinianą figurą cofa rozkaz. Potwór jednak, pod wpływem nowego układu gwiazd występuje przeciwko cesarzowi i swojemu stworzycielowi.
Na motywach dramatów Franka Wedekinda, Georg Wilhelm Pab ...
Kopia tinta digital mastering - wspaniała jakość
Klasyk ...
Fabuła w pełni opiera się na niemieckim eposie "Pieśń o Nibelungach" anonimowego dwunastowiecznego autora. Epos ten składa się z dwóch części: "Śmierci Zygfryda" i "Zemsty Krymhildy", z których każda liczy siedem pieśni, a ich tematem są losy Nibelungów. Pierwotnie mianem Nibelunga nazywano mitycznego króla karłów, ale wraz z tym, jak Zygfryd pokonał go i stał się właścicielem wielkiego skarbu, imię to przeszło na niego, a z czasem na cały ród królów burgundzkich. Głównymi wątkami "Śmierci Zygfryda" są starania tytułowego bohatera o rękę Krymhildy oraz zdradzieckie plany Brunhildy i Hagena. Tematem "Zemsty Krymhildy" stają się dążenia wdowy po Zygfrydzie o pomszczenie śmierci męża.
Oglądając obie części "Nibelungów" należy docenić umiejętności reżysera w tworzeniu filmów niemych. Oczywiste ograniczenia techniczne: czarno-biały obraz, brak dźwięku, statyczność kamery i inne, nie przeszkadzają w oglądaniu i zafascynowaniu się tym filmem. Z obrazów przerywanych przez pisany gotycką miskułą tekst wypływa oddziałująca na widza siła przekazu, wzmacniana przez uczuciową i pełną ekspresji grę aktorów. W filmie znajdziemy zarówno ujęcia skupione na twarzach poszczególnych aktorów, jak też szerokie plany ukazujące przemarsz wojsk.
Jak przystało na film niemy, w "Nibelungach" kluczową rolę odgrywa muzyka, która jest tym ważniejsza, że spora jej część została skomponowana przez Ryszarda Wagnera w okresie romantyzmu. Przez cały czas czarno-białym obrazom towarzyszą utwory w wykonaniu orkiestry, oddające tempo akcji i nastrój filmu.
Oglądając dziś film nie sposób nie dostrzec inspiracji, jakich mogli z niego czerpać niemieccy nacjonaliści. Reżyser Fritz Lang zdecydowanie odcinał się od ideologii faszystowskiej, ale już scenarzystka Thea von Harbou ochoczo wstąpiła w szeregi partii, a film stał się znany za sprawą wzruszeń, jakie powodował wśród przywódców III Rzeszy.
Kopia tinta digital mastering - wspaniała jakość
Zygf ...
Z tymi akcentami wprowadza na Fritz Lang w kolejną część starogermańskiej epopei o Nibelungach. O ile pierwsza miała w sobie sporo z fantastyki i opowieści heroicznej, o tyle drugiej części bliżej do epickiego kina historycznego, a co za tym idzie - zobaczymy wiele scen masowych nakręconych przy udziale całej armii statystów. Historia zostanie również przeniesiona z dziewiczych lasów mitycznej Germanii na otwarte przestrzenie, na których to dopełni się los Nibelungów.
Fabuła jest oparta na legendach narosłych wokół zdarzeń historycznych, jakie miały miejsce na przełomie IV i V wieku n.e. Wtedy to miały miejsce słynne Wędrówki Ludów, czyli barbarzyńskich plemion uciekających na tereny upadającego Cesarstwa Rzymskiego przed nawałnicą dzikich Hunów pod przywództwem Attyli, występującego w legendach jako Etzel.
Monumentalność obrazu jest niepodważalna, a przepych i sceny masowe robią wrażenie nawet po wielu latach. Lasy i komnaty germańskich grodów ustępują miejsca otwartym przestrzeniom, na których spotkamy konne hordy Hunów. Film przywodzi rozmachem na myśl obrazy D.W. Griffitha "Nietolerancja" i "Narodziny narodu". Jego nacjonalistyczna wymowa dodatkowo zbliża go do tego ostatniego. Właśnie sam fakt przesłania filmu postawił go pod znakiem zapytania i dalej go tam pozostawia. "Zemsta Krymhildy" aż kipi od nacjonalizmu niemieckiego, sławiąc na każdym niemal kroku siłę, lojalność i odwagę zachodnich sąsiadów. Nic dziwnego, że film z miejsca stał się ulubionym obrazem Josepha Goebbelsa, a sam Hitler również cenił go wysoko. Przypisywanie mu jednak łatki kina narodowosocjalistycznego byłoby ogromną niesprawiedliwością. Reżyser nazistów nienawidził i uciekł z ich powodu do Stanów Zjednoczonych, sam film miał raczej na celu pokrzepienie serc narodu pokonanego kilka lat wcześniej w I wojnie światowej i bliżej mu do patriotycznego eposu aniżeli szowinistycznego kina jakie zatriumfowało w Niemczech lat 30. i 40.
Pomimo patosu, archaicznego przesłania i samego faktu, że to kino nieme, obraz broni się i to mocno. Przede wszystkim rozmachem i epickością, którą wzmacnia muzyka Gottfrieda Huppertza, w dalszej zaś kolejności niezwykłą historią, która godna jest tylko równie niezwykłej ekranizacji. Aktorzy są niezapomniani w swoich rolach, jak lodowata Margarete Schön w roli Krymhildy, czy Rudolf Klein-Rogge, który jako Attyla jest paskudny ale jednocześnie żałosny i nie budzący respektu, czego już na korzyść filmu nie można zapisać.
Wizja reżysera wciąga i pozostaje w pamięci, a cały dyptyk jest zdecydowanie wart poświęcenia nań pięciu godzin.