Jerzy Szarecki - Na pokładzie Lwowa (zbiór).pdf
-
2022 -
Alberto Angela -
Aleksander Dumas - Naszyjnik królowej -
Anka Grupinska -
Anna Bikont -
Anna Wylegała -
Annie Ernaux NAGRODA NOBLA 2022 -
Antybiotyki -
Aptekarz Polski -
Barbara Goldsmith -
Beata Szady -
Bolesław Prus - EMANCYPANTKI -
Craig Rice - Róże pani Cherrington -
Douglas Stuart -
Elif Shafak -
Farmacja -
Fiodor Dostojewski - ZBRODNIA I KARA -
Grzegorz Piątek -
Helena Mniszkowna - GEHENNA -
Jakub Nowak -
Jan Jerzy Piechowski -
Jane Austin - Duma i uprzedzenie -
Janusz Przymanowski - Fortele Jonatana Koota -
Karol Dickens - Nasz wspólny przyjaciel -
Krystyna Kurczab-Redlich -
Kubuś fatalista i jego pan (1999) -
Kyle Harper -
Leo Perutz -
Lew Tołstoj - Zmartwychwstanie -
Maria Todorova -
Mirosław Maciorowski, Beata Maciejewska -
Ostatni z Jagiellonów -
Pan Tadeusz -
Piotr Lipiński -
Polityka - Pomocnik Historyczny -
Procedury apteczne -
Radka Denemarkowa -
Robert D. Kaplan -
Scott Anderson -
Sławomir Leśniewski -
Stanisław Lem - SOLARIS (1996) -
Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Doktor Murek -
Tomasz Łubieński -
Wacław Gąsiorowski - Czarny generał -
William Wilkie Collins - KOBIETA W BIELI -
Witold Gombrowicz - FERDYDURKE (2002) -
Yaniv Iczkovits -
Yoko Ogawa -
zaklasyfikowane do konkursu -
Zbigniew Rokita
Ur. 9 XII (26 XI st.st.) w Charkowie, był synem Bolesława (zob.) i Marii z Zarubinów, 1.v. Mewius.
Późną jesienią 1919 wraz z rodzicami przybył S. do Warszawy. Od dzieciństwa był chory na astmę. W r. 1922 rozpoczął naukę w warszawskim Gimnazjum Państw. im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Interesując się morzem, wstąpił w r. 1926 do zorganizowanej przez gen. Mariusza Zaruskiego Młodzieżowej «Kadry Żeglarskiej» Yacht Klubu Polskiego. W r. 1928 publikował reportaże i opowiadania w „Kurierze Warszawskim” (Buty bosmana Capa, nr 222, Szleterman, nr 257) i „Rzeczpospolitej” (Wspaniali żeglarze, nr 238, Ananas, nr 295, Na oku, nr 302, Przyjaciele, nr 309); współpracował także z „Polską Zbrojną”. Po ukończeniu siódmej klasy gimnazjum zdał 22 I 1929 egzamin do Szkoły Morskiej w Tczewie i został przyjęty. Jako kandydat odbył podróż statkiem «Lwów» na Maderę (Madera, „Naokoło świata” 1929 nr 58). Wskutek choroby tropikalnej opuścił szkołę i poświęcił się twórczości literackiej. W paryskim „Ognisku” zamieszczał opowiadania morskie (m.in. Legenda rybackiej wsi, 1929 nr 419–420), a w „Rzeczpospolitej” ogłosił opowiadanie o przemijaniu pt. Gdy umrę (1929 nr 300). T.r. opublikował w Warszawie dwa zbiory opowiadań: Groźny Kapitan (wyd. tyg. „B. Groszowa”) oraz wspominający rejs na Maderę, dedykowany ojcu, Na pokładzie „Lwowa” (nakładem „Roju”). W r. 1931, również nakładem „Roju”, ukazał się w Warszawie trzeci zbiór opowiadań pt. Czapka topielca. Utwory S-ego świadczyły o dużej sprawności literackiej, napisane barwnym językiem, łączyły realia reportażowe z motywami obyczajowo-psychologicznymi. S. okazał się w nich doskonałym obserwatorem, odsłaniającym złożoność życiowych losów marynarzy; pisał ze znawstwem o ich nostalgii, poczuciu humoru, nawykach i dziwactwach; do swych opowiadań włączał też legendy morskie. W r. 1933, będąc już ciężko chorym, wstąpił do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie. Nie zdołał jej ukończyć. Zmarł 29 III 1934 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
S. nie założył rodziny.
W r. 1937 ojciec S-ego, w porozumieniu z Tow. Literatów i Dziennikarzy Polskich w Warszawie, ufundował nagrodę im. S-ego dla młodych pisarzy marynistów.