Brudne serca. Jak zafałszowaliśmy historię chłopców z lasu i Ubeków - Anna Karolina Kłys.pdf
Pobierz
-
2022 -
Alberto Angela -
Aleksander Dumas - Naszyjnik królowej -
Anka Grupinska -
Anna Bikont -
Anna Wylegała -
Annie Ernaux NAGRODA NOBLA 2022 -
Antybiotyki -
Aptekarz Polski -
Barbara Goldsmith -
Beata Szady -
Bolesław Prus - EMANCYPANTKI -
Craig Rice - Róże pani Cherrington -
Douglas Stuart -
Elif Shafak -
Farmacja -
Fiodor Dostojewski - ZBRODNIA I KARA -
Grzegorz Piątek -
Helena Mniszkowna - GEHENNA -
Jakub Nowak -
Jan Jerzy Piechowski -
Jane Austin - Duma i uprzedzenie -
Janusz Przymanowski - Fortele Jonatana Koota -
Karol Dickens - Nasz wspólny przyjaciel -
Krystyna Kurczab-Redlich -
Kubuś fatalista i jego pan (1999) -
Kyle Harper -
Leo Perutz -
Lew Tołstoj - Zmartwychwstanie -
Maria Todorova -
Mirosław Maciorowski, Beata Maciejewska -
Ostatni z Jagiellonów -
Pan Tadeusz -
Piotr Lipiński -
Polityka - Pomocnik Historyczny -
Procedury apteczne -
Radka Denemarkowa -
Robert D. Kaplan -
Scott Anderson -
Sławomir Leśniewski -
Stanisław Lem - SOLARIS (1996) -
Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Doktor Murek -
Tomasz Łubieński -
Wacław Gąsiorowski - Czarny generał -
William Wilkie Collins - KOBIETA W BIELI -
Witold Gombrowicz - FERDYDURKE (2002) -
Yaniv Iczkovits -
Yoko Ogawa -
zaklasyfikowane do konkursu -
Zbigniew Rokita
Wśród nielicznych zabytków literatury pamiętnikarskiej z dziedziny sztuki "Wspomnienia" Wojciecha Kossaka wyróżniają się swymi walorami literackimi. Jeden z najbardziej znanych malarzy-batalistów, syn Juliusza i stryj Zofii Kossak-Szatkowskiej, okazał się znakomitym gawędziarzem, równie dobrze władającym piórem, jak pędzlem. Umie opowiadać o swym urozmaiconym życiu, o podróżach, spotkaniach z ciekawymi ludźmi. "Dobre jedzenie, piękne kobiety, rasowe konie, podobnie jak parady wojskowe czy egzotyczne podróże - wszystko to opisywał Kossak z pasją i temperamentem człowieka, którego życie nie zmęczyło goryczą ani żółcią krwi nie zatruło. I tak jak narzucał jako malarz... swe wyobrażenia historyczne, jako światowiec skupiał na sobie uwagę salonów, a jako mężczyzna zainteresowanie kobiet - tak też we »Wspomnieniach« zespolił te wszystkie elementy, tworząc z obrazu swego życia całość prawdziwie harmonijną". (ze "Wstępu") Obok tej barwnej biografii czytelnik znajdzie we "Wspomnieniach" wiele materiału do poznania epoki z przełomu XIX i XX stulecia, jej atmosfery, niepowtarzalnego klimatu duchowego, ludzi i wydarzeń.
Dziennik znanej rosyjskiej reporterki - jej ostatnia książka - obejmuje okres prawie dwuletni: od 7 grudnia 2003 roku do końca sierpnia 2005. Zaczyna się wyborami do Dumy Państwowej, w których partie demokratyczne poniosły dotkliwą porażkę. Konsekwencją tej porażki był pewny wybór Władimira Putina na drugą kadencję prezydencką. Autorka z ogromnym przejęciem śledzi kulisy władzy: tajemnicze zamachy terrorystyczne, niewyjaśnione zabójstwa i porwania, okrucieństwa w armii. Z bólem obserwuje bierność społeczeństwa, które, zajęte przede wszystkim narastającymi problemami bytowymi, z obojętnością godzi się na ograniczanie swobód obywatelskich i podporządkowywanie sobie przez prezydenta parlamentu i sądów. Emocje Politkowskiej mogą się wydawać czasem przesadne, czytając jednak opisywane przesz nią historie, czytelnik przeżywa prawdziwy szok i zaczyna rozumieć autorkę.
Książka zawiera najważniejsze fragmenty obszernego dzieła zatytułowanego „Święta Pani” opisującego fakty bezpośredniego kontaktu ze świętymi.
Dogmat Świętych Obcowania jest jednym z największych skarbców Kościoła. Celem tej książki jest przybliżenie tej nadprzyrodzonej rzeczywistości - obcowania ze świętymi.
W tej niezwykłej publikacji znajdują się pouczające opisy bezpośrednich kontaktów i przeżyć, jakich doznała autorka ze świętymi i duszami czyśćcowymi. Fulla Horak odsłania nieznane szczegóły z tamtego świata i wynikające stąd nauki, mówi o skutecznych sposobach nawiązywania kontaktów ze świętymi jako jednym z ważnych warunków uświęcenia i zbawienia swojej duszy.
Fulla Horak, urodzona w Tarnopolu w 1909 r., zmarła 9 marca 1993 uznawana za świętą. W 1944 roku za działalność w AK została wywieziona na Syberię. Nieludzkie warunki egzystencji oraz przebyte choroby pozostawiły po sobie trwałe inwalidztwo.
Z Syberii powróciła do Polski dopiero w 1957 roku. Sama niegdyś obojętna w wierze, a nawet wojująca z Bogiem, gwałtownie poszukiwała prawdy. Po swoim nawróceniu, doznała przywileju bezpośredniego kontaktowania się ze świętymi, m.in. ze Św. Magdaleną Zofią Barat, Św. Teresą od Dzieciątka Jezus, niemiecką stygmatyczką Katarzyną Emmerich.
To zbiór stron „wyrwanych” z dziennika Józefa Czapskiego i przeznaczonych do druku przez autora. Szkice snów, książek, problemów, obrazów w "Wyrwanych stronach" należą do najważniejszych dzieł polskiej prozy XX wieku, polskiej prozy w ogóle.
Dziennik nie na pokaz pomyślany, ale jako kontrola oddechu dnia.
Chyba najlepsze, co napisałem, to są moje dzienniki [...]. Wyraziły mnie najwięcej i z tego powodu literacko są najlepsze. (Józef Czapski)
Jedyny swego rodzaju dziennik i najwierniejszy autoportret. (Konstanty A. Jeleński)
Szkice snów, książek, problemów, obrazów w Wyrwanych stronach należą do najważniejszych dzieł polskiej prozy XX wieku, polskiej prozy w ogóle. (Wojciech Karpiński)
Józef Czapski (1896–1993) od wczesnej młodości prowadził dziennik. W Warszawie podczas okupacji uległ zniszczeniu cały zbiór jego zapisków. Kiedy po wojnie osiadł we Francji w podparyskim Maisons-Laffitte na poddaszu domu będącego siedzibą redakcji miesięcznika "Kultura", powrócił do dawnego zwyczaju. Przez kolejne lata zapełniał duże kajety oprawne wpierw w czarne, potem w szare okładki. [...] Przepisywał cytaty z lektur i ulubionych wierszy. Zapiski prowadził piórem, flamastrem, ołówkiem - zawsze odręcznie, coraz trudniejszy mi do odszyfrowania literami, porównywanymi przez przyjaciół do hieroglifów. Często skrótowe, rzucane na papier dla siebie same go, dla postronnych nie były w pełni czytelne nie tylko ze względu na charakter pisma. Przeplatał w nich języki, który mi władał - polski, francuski, niemiecki, rosyjski; imiona, familiarne zdrobnienia i inicjały osób, a także całe zwroty, które go zastanawiały lub uderzały trafnością, przechwycone z cudzych listów, dzienników, zwierzeń. Odnotowywał spotkania, wydarzenia artystyczne, polityczne, tytuły książek, obrazy, nad który mi pracował, nazwiska lub inicjały osób, którym je sprzedał lub darował, adresy, numery telefonów. Sny. Te szybkie notatki, tworzące wątek wydarzeń wdzierających się w jego pracę artystyczną, przetykały rozmyślania, jakimi żył. Był człowiekiem kontemplacji. Odczuwał zarazem silny głód ludzi, podróży, aktywności, spotkań. Świata, którego oblicze i przemiany obserwował z pasją. (Barbara Toruńczyk)
Spis treści: - Wstęp - Niezwykłe losy Stanisława Leszczyńskiego - Nota edytorska - List Stanosława, Króla Polski do córki Królowej Francji opisujący podróż z Gdańska Aneks Przypisy Indeksy Spośród wszystkich monarchów polskich chyba Stanisław Leszczyński miał najbardziej niezwykłe życie, w którym były nieoczekiwane zwroty, nagle uśmiechy fortuny i liczne niepowodzenia, okresy aktywności w sprawach wielkiej polityki europejskiej i popadania w zapomnienie, połączone z troskami materialnymi i życiem, na łaskawym, obcym chlebie, oraz dramatyczne przygody i przeprawy przez różne kraje europejskie pod przybranymi nazwiskami. Jednym słowem król ten, jak żaden inny jego poprzednik czy następca na tronie polskim, doświadczył zmienności losu. Właśnie takiego zasadniczego zwrotu w życiu Stanisława Leszczyńskiego, połączonego z romantycznymi przygodami w okresie drugiej jego elekcji dotyczy niniejsza książka. [...] Po udanej ucieczce z Gdańska i przedostaniu się na teren Prus Książęcych Stanisław Leszczyński przesłał z Królewca swojej córce Marii, królowej Francji, list z opisem przebiegu przedsięwzięcia i przeżytych przygód. Źródło to jest zasadniczą częścią obecnej edycji.