dodatkowe uprawnienia
-
2658 -
9735 -
9047 -
21493
47497 plików
1938,62 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Pewien Święty powiedział:"Gdyby ludzie wiedzieli jak straszny jest szatan to nikt z ludzi nie popełniłby najmniejszego grzechu.."
Film powstał na faktach autentycznych i opisem osób,którzy "tam byli i widzieli piekło!!!
Gdy obejrzysz ten film to zapewniam,że nastąpi twoje przebudzenie i nawrócenie !!!
Pamiętajcie,że jesteśmy dziećmi bożymi i nie wejdziemy do Nieba choćby z jednym grzechem lekkim,a jeśli chodzi o ciężki.....zobaczcie sami!!! Film jest do pobrania poniżej
Piekło
Piekło jest to miejsce kary wiecznej, którą ponoszą wespół ze złymi duchami zatwardziali grzesznicy1, zaraz po śmierci, idą do piekła dusze , a po powszechnym zmartwychwstaniu i sądzie, dusze połączone ze swymi ciałami pójdą tych, którzy schodzą z tego świata, pozostając w grzechu śmiertelnym,
bez żadnego zań żalu i pokuty2. Stąd w Ewangelicznej przypowieści o Bogaczu i Łazarzu mówi sam Zbawiciel: „Umarł też i bogacz i pogrzebany był w piekle” (Łk 16, 22). Potępieńcy w piekle ponoszą dwojaką karę: 1) karę utraty, przez którą w niewypowiedziany sposób dręczeni są smutkiem i rozpaczą, iż dobrowolnie utracili na zawsze Boga,
najwyższe i jedyne swoje dobro, i 2) karę zmysłów, wskutek której goreją w ogniu
nigdy nieugaszonym.Na próżno będą wołać pomocy,
nikt i nic nie usłyszy tych niewypowiedzianych męk
Tę dwojaką karę, wewnętrzną i zewnętrzną, wymieniając Chrystus Pan, mówi o skazanych do piekła: „Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie” (Mk 9,44).
Kary piekielne są różne, to jest mniejsze lub większe, stosownie do liczby i wielkości grzechów każdego z potępionych, i w miarę większego lub mniejszego nadużycia łask, odebranych za życia. Dlatego Pismo święte, pod figurą bałwochwalczego Babilonu, tak mówi o duszy potępionej: „Jako się wielce wynosiła i w rozkoszach była, tyle zadajcie jej cierpienia i smutku” (Apok 18, 7). I na innym miejscu: „Od każdego, komu wiele dano, wiele wymagać się będzie, a od tego, komu wiele zlecono, więcej żądać będą” (Łk 12, 48).
Męki potępieńców są wieczne, to jest trwające zawsze i nie mające nigdy przerwy ani końca3. Tak bowiem powie Chrystus Pan w dzień sądu powszechnego do odrzuconych: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny (...) I pójdą ci na mękę wieczną” (Mt 25, 41-46).
Bóg nieskończenie Święty miłuje sprawiedliwość i nienawidzi nieprawości; przeto, jak cnocie naznacza wieczną nagrodę, tak też występek wiecznie karać musi. A ponieważ ci, którzy nawet i w chwili śmierci nie nawracają się szczerze do Boga, pokazują, że chcą na zawsze pozostać ze swoją zatwardziałą wolą grzeszenia, i rzeczywiście wiecznie już w takim usposobieniu trwają, albowiem po śmierci nie mogą się już poprawić i pokutować, dlatego też i na wieki nie mogą oglądać Boga, i zawsze muszą ponosić mękę za zniewagę Mu wyrządzoną. Jak bowiem grzech jest obrazą Boskiego majestatu nieskończoną, tak też sprawiedliwość Boska wymaga, aby i kara za grzech, przynajmniej co do trwałości była nieskończona.
Bóg jest nieskończenie miłosierny i zarazem nieskończenie sprawiedliwy. Jako sama dobroć, pragnie wszystkich ludzi zbawić, i w tym celu, nie tylko udziela każdemu łask dostatecznych, ale nawet dał światu tak wiele, iż już więcej, chociaż jest wszechmocny, dać nie może. Przeto mówi Pismo święte: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto wierzy weń, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (J 3, 16). Lecz tenże Bóg, jako sama sprawiedliwość, musi na zawsze odrzucać od Siebie i karać tych, którzy nie chcą przyjmować Jezusa Chrystusa, pełnego łaski i prawdy. Dlatego sam Zbawiciel tak rzekł: „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, a kto nie wierzy Synowi4, nie będzie oglądał żywota, ale gniew Boży ciąży nad nim” (J 3, 36). Tak więc każdy (spośród reprobowanych – przyp. M. M.), z własnej winy siebie potępia, bo nie chce używać tych środków, których mu Bóg ustawicznie udziela do zbawienia5. (Wykład nauki chrześcijańskiej Rzymsko-Katolickiego Kościoła, Warszawa 1885, ss. 339-340).
I. Piekło istnieje
„Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, duszy zaś zabić nie mogą. Raczej bójcie się Tego, który może i duszę, i ciało zatracić w piekle” (Mt 10, 28)
„I pojmana została bestia, a z nią fałszywy prorok czyniący przed nią cuda, za pomocą których zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali cześć posągowi jej. Oboje żywcem wrzuceni zostali do jeziora ognia gorejącego siarką” (Apok 19, 20)
„A kogo nie znaleziono zapisanego w księdze żywota, ten wrzucony był w jezioro ogniste” (Apok 20, 15) „Powstanie i odda im zapłatę, każdemu na głowę jego, i ześle ich do wewnętrznych części ziemi. Ale pokutującym dał drogę sprawiedliwości” (Ekli 17, 19-20)
„I zstąpili żywcem do piekła, okryci ziemią, i zginęli spośród zgromadzenia” (Liczb 16, 33)
„Niechaj śmierć przyjdzie na nich i niech żywcem zstąpią do piekła, bo nikczemności w mieszkaniach ich, w pośrodku nich” (Ps 54, 16)
„A ty Kafarnaum, aż do nieba wywyższone, aż do piekła strącone będziesz” (Łk 10, 15)
„I zaczęła się wielka bitwa na niebie: Michał i aniołowie jego walczyli ze smokiem, a walczył również smok i aniołowie jego. A nie przemogli, i więcej już nie znaleziono dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ów smok wielki, wąż znany od dawna, ten, którego zowią diabłem i szatanem i który zwodzi cały świat; i zrzucony został na ziemię, a aniołowie jego razem z nim zrzuceni byli” (Apok 12, 7-9)
„Jeśli cię oko twoje gorszy, wyłup je i odrzuć precz od siebie. Lepiej ci jest jednookim wnijść do żywota niż dwoje oczu mając być wrzuconym do ognistej gehenny” (Mt 18, 9)
„Umarł też i bogacz i pogrzebany był w piekle” (Łk 16, 22)
II. Piekło jest mieszkaniem szatanów i złych ludzi
„Droga grzeszących kamieniem wybrukowana (tj. wygodna – przyp. ks. P. L.), a na końcu ich piekło, ciemności i męki” (Ekli 21, 11)
„Czemuż tedy niepobożni żyją, wyniesieni są i wzmocnieni bogactwami? Potomstwo ich trwa przed nimi, krewnych i wnuków gromada przed ich oczyma. Domy ich bezpieczne są i spokojne, i nie masz rózgi Bożej nad nimi. Krowa ich poczęła, a nie poroniła, jałowica się ocieliła, a płodu swego nie postradała. Wychodzą maleństwa ich jak trzody, a dziatki ich igrając skaczą. Trzymają bęben i harfę i weselą się przy głosie muzyki. Prowadzą w szczęściu dni swoje, i w mgnieniu oka do piekła zstępują” (Job 21, 7-13)
„Niech się grzesznicy obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga!” (Ps 9, 18)
„Przeto rozszerzyło piekło duszę swoją i rozwarło paszczę swą bez żadnego końca; i zstąpią mocarze jego i pospólstwo jego, i dostojni a sławni jego do niego” (Iz 5, 14)
„Jakżeś spadł z nieba, Lucyferze (...) któryś mówił w sercu swoim: Wstąpię na niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją, (...) będę podobny Najwyższemu. Wszakże aż do piekła strącony będziesz, w głębokość dołu” (Iz 14, 12-15)
„Wtedy rzecze i tym, którzy będą po lewicy: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego” (Mt 25, 41)
„Bóg aniołom, gdy zgrzeszyli, nie przepuścił, ale powrozami piekielnymi ściągnionych do piekła podał na męki, aby na sąd byli zachowani” (2 P 2, 4)
III. W piekle potępieni będą pozbawieni widoku Pana Boga
„I rozgniewa się zapalczywość Moja przeciw niemu w ów dzień, i opuszczę go i skryję oblicze Moje przed nim, i będzie na pożarcie” (Powt Pr 31, 17)
„Gdy bowiem bezbożnicy mniemali, że będą mogli panować nad narodem świętym, więzami ciemności i długiej nocy spętani, leżeli zamknięci pod dachem, od wiecznej Opatrzności wygnani” (Mądr 17,2)
„I odrzucę was od oblicza Mego, jak odrzuciłem wszystkich braci waszych” (Jer 7,15)
„Puść mię tedy, żebym trochę opłakał boleść moją, pierwej nim pójdę, i nie wrócę się, do ziemi ciemnej i okrytej mgłą śmierci, ziemi nędzy i ciemności, kędy cień śmierci jest i nie masz porządku, ale wieczny strach przebywa” (Job 10, 20-22)
„Zastawiłeś się obłokiem, aby nie przeszła modlitwa” (Lam 3, 44)
„Zakryłeś twarz Twoją od nas i roztrąciłeś nas w ręce nieprawości naszej” (Iz 64, 7)
„Dlatego, że Mię opuścili, zakryłem oblicze Moje przed nimi, i wydałem ich w ręce nieprzyjaciół (...) Według nieczystości ich i złości uczyniłem im, i zakryłem oblicze Moje przed nimi” (Ez 39, 23-24)
„Wtedy będą wołać do Pana, a nie wysłucha ich, i zakryje oblicze swe przed nimi natenczas, według tego jak złośliwie czynili w wynalazkach swoich” (Mich 3, 4)
„I powie wam: Nie znam was, skąd jesteście; odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość” (Łk 13, 27)
IV. Potępieni będą ogniem piekielnym paleni
„I zgromadzę was i podpalę was ogniem zapalczywości Mojej, i stopieni będziecie wpośród niego. Jak się topi srebro wpośród pieca, tak będziecie wpośród niego, a poznacie, żem Ja Pan, gdy wyleję rozgniewanie Moje na was” (Ez 22, 21-22)
„Ogień zapalił się w zapalczywości Mojej, i będzie gorzał aż do spodu piekła” (Powt Pr 32, 22)
„Dla gniewu Pana zastępów strwożyła się ziemia, i będzie lud jak pastwa ognia” (Iz 9, 19)
„Zlękli się na Syjonie grzesznicy, obsiadł strach obłudników: któż z was będzie mógł mieszkać z ogniem pożerającym? kto z was zamieszka z paleniem wiecznym?” (Iz 33, 14)
„Jest ogień aż do zguby pożerający i wszystkie rodzaje wykorzeniający” (Job 31, 12)
„Albowiem każdy ogniem będzie posolony i każda ofiara będzie przyprawiona solą” (Mk 9, 48)
„A udziałem bojaźliwych i niewiernych, godnych pogardy i zabójców, rozpustników i czarowników, bałwochwalców i wszystkich kłamców będzie jezioro ogniem gorejące i siarką, to jest śmierć wtóra” (Apok 21, 8)
„Pośle Syn Człowieczy aniołów swoich i zbiorą z królestwa Jego wszystkie zgorszenia i tych, którzy czynią nieprawość. I wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 13, 41-42)
„Ma On wiejadło w ręku swoim i oczyści klepisko swoje, i zgromadzi pszenicę swą do gumna, a plewy spali w ogniu nieugaszonym” (Mt 3, 12)
„Obecnie zaś nad niebiosami i ziemią roztacza opiekę to samo słowo Boże i zachowuje je na ogień w dzień sądu i zgubę bezbożnych” (2 P. 3, 7)
V. Potępieni będą karani wszelkimi cierpieniami na zmysłach
„Zgromadzę na nich nieszczęścia i strzały Moje wystrzelam do nich” (Powt Pr 32, 23)
„Strącona jest do piekła pycha twoja, upadł trup twój; pod tobą pościelą mole, a przykryciem twoim będą robaki” (Iz 14, 11)
„I wszelka boleść przypadnie nań” (Job 20, 22)
„Spotkają go wszystkie utrapienia i uciski, tak iż rzecze w ów dzień: Prawdziwie, iż nie jest Bóg ze mną, spotkały mię te utrapienia” (Powt Pr 31, 17)
„Zaprowadził mię do ciemności, a nie do światłości. Tylko przeciw mnie się obrócił i obraca rękę swą cały dzień” (Lam 3, 2-3)
„Więzami ciemności i długiej nocy spętani, (...) od wiecznej Opatrzności wygnani (...) Szum zstępujący trwożył ich i osoby straszliwe ukazujące się lęku im dodawały. I żadna moc ognia nie mogła dostarczyć im światła” (Mądr 17, 2-5)
„Oto słudzy Moi jeść będą, a wy łaknąć będziecie; oto słudzy Moi pić będą, a wy będziecie spragnieni; oto słudzy Moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie; oto słudzy Moi wykrzykiwać będą z radości serdecznej, a wy będziecie wołać z boleści serca i ze skruszenia ducha wyć będziecie” (Iz 65, 13-14)
„Najsroższy sąd będzie tym, którzy są przełożeni. Bo mały otrzyma miłosierdzie, ale mocarze mocne męki cierpieć będą” (Mądr 6, 6-7)
„Głodem będą przymierać jak psy” (Ps 58, 7)
„Oto wołać będę cierpiąc gwałt, a nikt nie usłyszy; krzyczeć będę, a nie masz, kto by sądził. Drogę moją ogrodził, i przejść nie mogę, a na ścieżce mojej ciemności położył. Złupił mię ze sławy mojej, i zdjął koronę z głowy mojej. Zniszczył mię zewsząd i ginę, a jak wyrwanemu drzewu odjął nadzieję moją” (Job 19, 7-10)
„W nocy wiercą boleści kości moje, a ci, którzy mię jedzą, nie śpią” (Job 30, 17)
„Wznawiasz przeciwko mnie świadków Twoich, i powiększasz gniew Twój na mnie, a męki walczą przeciw mnie” (Job 10, 17)
„A sługę niepożytecznego wrzućcie w ciemności zewnętrzne: tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 25, 30)
„Żuli języki swoje z bólu i bluźnili Bogu niebios z powodu bólu i ran swoich” (Apok 16, 10-11)
VI. Pan Bóg nie ma litości nad potępionymi, ale na wieki będzie ich karał6
„I rzekł do mnie (Pan Bóg – przyp. ks. P. L.): Napełniwszy ziemię nieprawością obrócili się, by drażnić Mnie (...) Przeto i Ja będę czynił w zapalczywości; nie przepuści oko Moje ani się nie zmiłuje, a gdy będą wołać do uszu Moich głosem wielkim, nie wysłucham ich” (Ez 8, 17-18)
„Wzgardziliście wszelką radą Moją i upomnień Moich zaniedbaliście: Ja też śmiać się będę w waszym zatraceniu i urągać będę, gdy to na was przyjdzie, czegoście się bali” (Przyp 1, 25-26)
„A Zwycięzca w Izraelu nie przepuści, ani żalem się nie zmiękczy; bo nie jest człowiekiem, żeby miał żałować” (1 Król 15, 29)
„W ciemnościach posadził mię (...) Obudował przeciwko mnie, żebym nie wyszedł, obciążył okowy moje. Ale i gdy wołać będę i prosić, odrzuci modlitwę moją” (Lam 3, 6-8)
„Pan wszechmogący będzie się mścił na nich, w dzień sądu nawiedzi ich. Bo da ogień i robaki na ciała ich, aby byli paleni i czuli aż na wieki” (Judt 16, 20-21)
„Jeśli cię ręka twoja albo noga twoja gorszy, odetnij ją i odrzuć precz od siebie. Lepiej ci jest ułomnym i chromym wnijść do żywota, niż mając dwie ręce lub dwie nogi być wrzuconym w ogień wieczny” (Mt 18, 8)
„Jeśli oko twoje gorszy cię, wyłup je: lepiej jest tobie wnijść do Królestwa Bożego jednookim, niż dwoje oczu mając, być wrzuconym do piekła ognistego: gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie” (Mk 9, 46-47)
„I pójdą ci (tj. źli – przyp. ks. P. L. ) na mękę wieczną, a sprawiedliwi do żywota wiecznego” (Mt, 25, 46) „Będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków („Męki ich trwać będą dzień i noc, przez wieczność całą” – tłum. ks. S. K.) (Apok 20, 10)
„A anioł trzeci szedł za nimi wołając głosem donośnym: Jeśli kto odda cześć bestii i posągowi jej, a znamię jej nosić będzie na czole albo na ręce, ten będzie pić wino gniewu Bożego, które zmieszane jest ze szczerym winem w pucharze gniewu Jego, i będzie męczony ogniem i siarką w obecności aniołów świętych i wobec Baranka. A dym męki ich wznosić się będzie w górę na wieki wieków. Nie znajdą odpocznienia we dnie i w nocy ci, którzy oddawali cześć bestii i posągowi jej, i ci, którzy nosili znamię jej imienia” (Apok 14, 9-11)
„Objawi się z nieba Pan Jezus z aniołami swej potęgi w płomieniu ognistym i wymierzać pocznie zapłatę tym, którzy Boga nie znają i którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa. Poniosą też karę zatracenia wiecznego i odtrącenia od oblicza Pana oraz chwały Jego” (2 Tes 1, 7-9)
VII. Zbawienną jest rzeczą pamiętać o piekle i lękać się tegoż7
„We wszystkich sprawach twoich pamiętaj na ostatnie rzeczy twoje, a na wieki nie zgrzeszysz (In omnibus operibus tuis memorare novissima tua, et in aeternum non peccabis)” (Ekli 7, 40)
„Człowiek mądry we wszystkich rzeczach obawiać się będzie (Homo sapiens in omnibus metuet)” (Ekli 18, 27)
„Błogosławiony człowiek, który się zawsze boi (Beatus homo, qui semper est pavidus)” (Przyp 28, 14)
„Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego (Horrendum est incidere in manus Dei viventis)” (Hebr 10, 31)
„Służcie Panu w bojaźni, a radujcie się Mu ze drżeniem (Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore) (Ps 2, 11)
„Bo jeśli sprawiedliwy zaledwie może się zbawić, bezbożnik i grzesznik gdzież się ostoją?” (1 P. 4, 18)
„Do niczego się bowiem nie poczuwam, ale przez to nie jestem usprawiedliwiony, gdyż sędzią moim jest Pan” (1 Kor 4, 4)
„Karcę ciało moje i do posłuchu przymuszam, abym snadź innych nauczając sam nie był odrzucony”(1 Kor 9, 27)
„Bałem się bowiem Ciebie, żeś jest człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, i żniesz, czegoś nie posiał” (Łk 19, 21)
„Bójcie się Tego, który może duszę, i ciało zatracić w piekle” (Mt 10, 28)
„Przeto, najmilsi moi, (...) nie tylko w czasie mej obecności, ale daleko więcej teraz, gdy jestem nieobecny, ze drżeniem i bojaźnią o zbawienie wasze się troszczcie” (Filip 2, 12)
„I rzekł Pan: Szymonie, Szymonie, oto szatan zapragnął, aby was przesiał jako pszenicę” (Łk 22, 31)
VIII. Grzesznicy zachowani na męki piekielne
„Umie Pan pobożnych z pokus wybawiać, a niesprawiedliwych na dzień sądny na mękę zachować. Przede wszystkim tych: 1) którzy w pożądliwości ciału służą, 2) a zwierzchnością pogardzają. 3) Zuchwalcy zarozumiali 4) nie lękają się zakładać sekt bluźnierczych (...) 5) Szczęście swoje upatrując w codziennym używaniu są oni przez rozkosze swoje zakałą i plugastwem, a w biesiadach dopuszczają się rozpusty z wami. 6) Oczy ich szukające ciągle cudzołóstwa i grzechu uwodzą dusze niestateczne. 7) Synowie przekleństwa mają serce wyćwiczone w chciwości” (2 P 2, 9-14)
„Bo o tym winniście być przekonani, że: 1) żaden rozpustnik albo 2) nieczysty lub 3) chciwiec (co jest bałwochwalstwem) nie ma dziedzictwa w Królestwie Chrystusowym i Bożym” (Ef 5, 5) „A jako zaniedbali poznania Boga, zostawił ich Bóg na łup nierozsądnych zamysłów, aby czynili to, co jest naganne. Pełni też są wszelkiej nieprawości: 1) złości, 2) nieczystości, 3) chciwości, 4) nikczemności, 5) zazdrości, 6) mężobójstwa, 7) niezgody, 8) podstępu, 9) nienawiści. Stali się 10) obmówcami, 11) oszczercami, 12) znienawidzonymi przez Boga, 13) kłótliwymi, 14) wyniosłymi, 15) pysznymi, 16) wynalazcami nowych zbrodni, 17) nieposłusznymi rodzicom, 18) bezrozumnymi, 19) nieukładnymi, 20) bez litości, 21) bez pokoju, 22) bez miłosierdzia. Chociaż bowiem znali sprawiedliwość Boga, nie zrozumieli, że którzy takie rzeczy czynią, winni są śmierci. A nie tylko ci, którzy je czynią, ale też i ci, którzy na nie zezwalają” (Rzym 1, 28-32)
„1) Psy i 2) czarownicy, 3) rozpustni i 4) mężobójcy, 5) bałwochwalcy i 6) wszyscy, którzy kłamstwo miłują i żyją w kłamstwie” (Apok 22, 15)
„A udziałem: 1) bojaźliwych i 2) niewiernych, 3) godnych pogardy i 4) zabójców, 5) rozpustników i 6) czarowników, 7) bałwochwalców i 8) wszystkich kłamców będzie jezioro ogniem gorejące i siarką, to jest śmierć wtóra” (Apok 21, 8)
IX. Głos ostrzegający z głębokości piekła
„Był człowiek pewien bogaty, który przyodziewał się w purpurę i bisior i codziennie ucztował wystawnie. I był żebrak pewien, imieniem Łazarz, który leżał u bramy jego pokryty wrzodami. A pragnął nasycić się odrobinami, które spadały ze stołu bogacza, a nikt mu nie dawał; tylko psy przychodziły i lizały wrzody jego. I stało się, że umarł żebrak i aniołowie ponieśli go na łono Abrahama. Umarł też i bogacz i pogrzebany był w piekle. A cierpiąc męki podniósł oczy swoje i ujrzał w oddali Abrahama i Łazarza na łonie jego8. A wołając rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył w wodzie koniec palca swego i zwilżył język mój, bo cierpię męki w tym płomieniu9. I rzekł mu Abraham: Synu, wspomnij, żeś za życia swego otrzymał dobro, podobnie jak Łazarz zło. Teraz on doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A pr
- sortuj według:
-
0 -
2 -
33 -
0
37 plików
3 GB
