Gdzie Bóg rozumie po polsku.avi

Interesująca, bogato udokumentowana opowieść o historii i dniu dzisiejszym polskiej emigracji w Brazylii, Argentynie i Urugwaju, gdzie istnieją największe skupiska Polonii w Ameryce Południowej. Pierwsze zorganizowane grupy polskich emigrantów zaczęły docierać do Brazylii w latach 80., a do Argentyny w latach 90. XIX wieku. Okres ten, ze względu na masowość zjawiska, nazwano "gorączką brazylijską". Za ocean ruszyli wtedy przede wszystkim bezrolni chłopi, by zrealizować tam marzenie o własnej ziemi, choć nie brakowało też takich, którzy sprzedawali swe skromne gospodarstwa licząc, że w Brazylii będzie im się żyło lepiej i dostatniej. Rzeczywistość jednak nie przypominała marzeń. By móc uprawiać upragnioną ziemię, musieli w niezwykle ciężkich warunkach wycinać najpierw i karczować lasy, budować od podstaw osady, którym zresztą nadawali wygląd polskich wsi. Wznosili także szkoły, a przede wszystkim kapliczki i kościoły. Odznaczali się ogromną pracowitością, pomysłowością, wytrwałością i pobożnością. Wkrótce za emigrantami ruszyli do Brazylii, a potem Argentyny, polscy księża i misjonarze, by świadczyć im usługi duszpasterskie, co było o tyle istotne, że Polacy - w zdecydowanej większości ludzie niewykształceni i analfabeci - nie znali ani portugalskiego, ani hiszpańskiego, ani języków innych emigrantów, jak Włosi czy Niemcy, którzy w tamtym czasie również masowo kolonizowali ogromne połacie krajów Ameryki Łacińskiej. Druga fala emigracji dotarła za ocean w latach 20. i 30. XX wieku, kiedy to rząd niepodległej już Polski organizował emigrację swoich obywateli w celu kolonizowania zwłaszcza Brazylii. Trzecia fala natomiast pojawiła się tam - przede wszystkim w Argentynie - po II wojnie światowej, a stanowili ją przede wszystkim polscy oficerowie oraz żołnierze i żołnierki z armii gen. Andersa , którzy nie widzieli dla siebie możliwości powrotu do kraju rządzonego przez komunistów. Oblicza się, że w Brazylii żyje dziś około miliona potomków polskich emigrantów, w Argentynie - do 300 tysięcy. Dorasta już szóste pokolenie tych, których pradziadowie przybyli do Ameryki Południowej. Choć legitymowali się paszportami pruskimi, rosyjskimi i austriackimi, zawsze podkreślali swe polskie pochodzenie, kultywowali ojczysty język, kulturę i tradycje, co do dziś czyni bardzo wielu najmłodszych polonusów. A od momentu, gdy w Polsce doszło do zmiany ustroju, nawiązują kontakty z ojczyzną przodków, przyjeżdżają nad Wisłę w celach turystycznych i na studia. O dziejach polskiej emigracji w Ameryce Łacińskiej, losach polskich rodzin, swoich związkach z Polską, działalności i dorobku organizacji polonijnych opowiadają m.in.: ks. dr Herkulan Antoni Wróbel działający w Argentynie , ks. Zdzisław Malczewski z Brazylii, Marcos Domakoski - prezes Parańskiej Izby Handlowej, prof. Mariano Kawka, Jan Stachnik - konsul honorowy RP w Argentynie, przedstawiciele rodzin Hamerskich, Morozowiczów, Zalewskich, Jeleni, Brzozowskich, Gawłów, Wojnów.