11. Dylan. Moje kroniki.mp3
-
=Cykl - Czarodziejka -
=Cykl - Krystyna córka Lavransa -
=Cykl - Saga Rzymskich Jubilerów -
Arnold Thomas - Anestezja -
Arnold Thomas - Substancja czynna -
Arosh E. J. - Black Nights - 01.01 -
Arosh E. J. - Black Nights - 01.02 -
Asbrink Elisabeth - Porzucenie -
Asimov Isaac - Równi bogom -
Aspler Tony i Pape Gordon - Smak zła -
Aubert Marie -
Aubert Marie - Wcale nie jestem taka -
Aubry Cecile -
Aubry Cecile - Bella i Sebastian -
Audic Morgan -
Audic Morgan - Jaskółki z Czarnobyla -
Audrain Ashley -
Audrain Ashley - Szepty -
Augustyniak Szymon -
Augustyniak Szymon - Mimochodem o chodzeniu -
Avoledo Tullio -
Avoledo Tullio - Korzenie niebios -
Awolusi Danuta - Twoja wina -
Pilch Artur -
Pisarzewska Katarzyna -
Piwkowska Anna -
Piżl Ane -
Płowiec Anna -
Pochroń Natalia -
Podgórski Bogdan -
Polak Agnieszka Monika -
Polanska Justyna -
Polańska Aleksandra -
Polański Roman -
Popczyński Marcin -
Popek Dominik -
Porębski Jerzy -
Ulanowski Tomasz -
Umińska Weronika -
Undset Sigrid -
Uniłowski Zbigniew -
Updike John -
Urbanek Mariusz -
Usenko Konstanty -
Uzarek Paula -
Uzodinma Iweala -
Yeskov Kirył J -
Ylva-Johansson Krystyna -
Young Scott -
Yu Charles
"Moje kroniki część 1" - Bob Dylan
czyta Roch Siemianowski
długość: 10 godzin 30 minut
kategoria: Biograficzne
Zaskakująco szczere wspomnienia z okresu do roku 1989. Autor nie wykazuje większego przywiązania do przełomowych momentów swego życia, ani nawet do chronologii i geografii. Woli penetrować rozległe pokłady pamięci. Mimo licznych meandrów i gwałtownych zmian tematów Dylan nie pozwala czytelnikowi stracić wątku. Początek i koniec to mniej więcej to samo miejsce; cisza przed burzą, która wyniosła go na wyżyny sławy. Ów początek i koniec to pierwsze kroki na nowojorskiej scenie. A pomiędzy - wspomnienia z dzieciństwa, wchodzenie w dorosłość w ostępach prowincjonalnej Minnesoty, spowiedź z rozterek u progu kariery tekściarza, opowieść o muzycznych idolach i literackich fascynacjach. I mimo że obszerny fragment wiąże się z powstawaniem albumu "Oh Mercy" (1989r.) to książka jest w istocie wejrzeniem we wczesne lata twórczości, które sprawiły, że Dylan został okrzyknięty "sumieniem pokolenia". Część wspomnień poświęcona jest wysiłkom Dylana, zmierzającym do zmiany takiego wizerunku, tej "gęby". Nie odpowiadała mu bowiem ani rola barda protestu, ani mesjasza pokolenia, jaką mu - według niego bezpodstawnie - przypisano.
Druga część autobiografii "Moje kroniki" w przygotowaniu autora.