17. Kto ukradl jutro.mp3
-
=Cykl - Armia Potępionych -
=Cykl - Cztery pory roku -
=Cykl - Mroczny sekret -
=Cykl - Norra Liden -
=Cykl - Przebudzenie Lukrecji -
=Cykl - Westwood Academy -
Adamson Joy - Moja lwia rodzina -
Adaszewska Magdalena -
Adaszewska Magdalena - Balsamistka -
Adaszewska Magdalena - Córeczka -
Adaszewska Magdalena - Tatuś -
Addison Corban -
Addison Corban - Ogród spieczonej ziemi -
Addison Corban - Wędrówka przez Słońce -
Adolfsson Maria -
Adolfsson Maria - Doggerland 01. Podstęp -
Adori Laura -
Aga F. @Necco93 -
Aga F. @Necco93 - Bal uczuć -
Agassi Andre -
Aguilar David -
Aguilar David i Ferran - Życie z klocków -
Ahern Cecelia - Kiedy cię poznałam -
Ahern Cecelia - Love, Rosie -
Ahl Mia -
Ahl Mia - Norra Liden - 01 Czarna magia -
Ahl Mia - Norra Liden - 02 Whisky i naleśniki -
Akunin Boris - Po prostu Masa -
Alderson Sarah -
Alderson Sarah - Wyjazd na weekend -
Aleksandrowicz Maksym -
Aleksandrowicz Maksym - Linia Maginota -
Aleksijewicz Swietłana -
Allende Isabel - Długi płatek morza -
Allende Isabel - Violeta -
Altucher James -
Alzamora Sebastia -
Alzamora Sebastia - Bestie -
Ambroziewicz Jerzy -
Ambroziewicz Jerzy - Zaraza -
Amo Jones -
Ancerowicz Weronika -
Ancerowicz Weronika - Smak gorzkiej czekolady -
Andahazi Federico -
Anders Lili -
Anders Lili - Lili.com -
Anderson Marina -
Anderson Poul -
Anderson Poul - Olśnienie -
Anderson Tony
![obrazek](https://cloud-cdn.virtualo.pl/covers/small/431364.jpg)
Kto ukradł jutro? Czyli dlaczego nie jest jak z obrazka
Autor: Olga Ptak
Czyta: Joanna Domańska, Michał Drumowski
Kategoria: interaktywne, obrazkowe, edukacyjne
Książka składa się z dwóch części: opowieści matki i jej autystycznego syna.
Olga opowiada, jak postrzegane jest przez innych dziecko niepełnosprawne, takie, w którego fizycznym wyglądzie nie ma widocznych znaków inności. Opisuje jak na zachowanie dziecka autystycznego reagują osoby z najbliższego otoczenia oraz przypadkowi ludzie. To swoista spowiedź zamknięta w dzienniku matki, gdzie padają słowa będące oskarżeniem wobec służby zdrowia, opieki społecznej, bezduszności i obojętności ze strony ludzi.
Leon mówi o tym, że ma w głowie zepsutą antenę, że słowa gubią mu się po drodze, że lepiej się czuje, gdy nie musi ich używać. Opowiada, co się z nim dzieje w środku, kiedy coś wydarza się „nagle”, a nie „po kolei” lub co gorsza, „wszystko naraz”. Opisuje przeżywane sytuacje i towarzyszące im stany uczuciowe. Mówi o pragnieniu bycia rozumianym i o tym, że najwięcej kłopotów ma w związku z wpadaniem w złość. Jego opowieść o sobie kończy się marzeniami o posiadaniu najlepszego przyjaciela. Takiego, który nie robiłby niczego NAGLE; takiego, „który lubiłby mnie, gdy jestem sobą”.