! E-BOOK Wydawnictwa

To książka przede wszystkim dla podróżników, wędrowców marzących o odległych wyprawach w egzotyczne i odludne miejsca. Jest to niezwykle precyzyjny opis zdobycia bieguna, niemal dzień po dniu. Autor jeszcze przed wyprawą szczegółowo przedstawia problemy, jakie będzie musiał napotkać podczas wyprawy, i pomysły, jak je rozwiązać; gromadzi, nie bez trudności, potrzebny sprzęt i ludzi. Od czasu lądowania na Antarktydzie opisuje swoje zmagania z zimnem, śniegiem, psami i ekwipunkiem. Nie pozbawiony poczucia humoru, ciepły i koleżeński, wrażliwy na antarktyczne piękno, do wszystkich uczestników wyprawy ma bardzo ojcowski stosunek. Ale równocześnie jest stanowczy i choć dopuszcza dyskusję, wymaga absolutnego posłuszeństwa względem podjętej decyzji. Świetny organizator i jednocześnie archetyp ojca. Chyba te dwie cechy pozwoliły mu osiągnąć sukces. Wyprawa idzie tak sprawnie, że kiedy Norwegowie docierają na biegun, czytelnik zadaje sobie pytanie: co? już? tak łatwo? Wszyscy przeżyli i nikt nie nabawił się nawet poważnych odmrożeń. Tymczasem zupełnie niedaleko umierał kapitan Scott nie osiągnąwszy wymarzonego celu...

Sequel "WURTA"

W niniejszej książce spróbujemy prześledzić chłodnym okiem straszne wojny pomiędzy snem a jawą, konflikt, w którym, zanim w końcu wyłoniony został zwycięzca, obie strony poniosły niepowetowane straty. Wszystkie wielkie teorie prowadzenia wojen sprowadzają się w zasadzie do manifestacji zaborczości. I tak istoty ze snu, rosnąc w siłę, zaczęły patrzeć z góry na tych, którzy o nich śnili, i nazywać ich pogardliwie "bajarzami" z planety Ziemia. Doszło do tego, że istoty ze snu postrzegają obecnie swe urojone królestwo jako odrębny świat i nazywają go Planetą Wurt. "Wurtualni" dążą do niezawisłości. W barierze, która oddziela sen od rzeczywistości, istniał jeden szczególnie słaby punkt umiejscowiony w psychicznej aurze spowijającej Manchester, tonące w strugach deszczu miasto w południowo-zachodniej Singlii (którą w tamtych prymitywnych czasach nazywano Anglią). To w tym legendarnym mieście miał miejsce incydent nazywany obecnie Zapyleniem. Uważa się powszechnie, że była to jedna z pierwszych potyczek w Wojnach lusterkowych...

– Zobaczcie, jak urośliśmy! – powiedział nie bez dumy Chris, naciskając przycisk, który wyłączył soczewkę. Wprawdzie wzrok makrosów musiał się do tego przyzwyczaić, ale potem wszyscy dostrzegli Gelę i Chrisa, mających wzrost około pięciu milimetrów. A więc udało się reaktywować geny wzrostu u dorosłych!

– Mogą jeszcze urosnąć do dziesięciu milimetrów – szepnęła Ewa do Hala, ale on wiedział już o tym od Djamili.

Dzieci zachowywały się po prostu jak dzieci. Raz przeturlały się nawet przez linię. I oto istoty, które przed chwilą wyglądały na bardzo duże dzieci, przybrały raptem rozmiary ziarnka grochu.

Hal zdawał sobie sprawę z tego, że kiedy te dzieci dorosną, będą przewyższały swoich rodziców przynajmniej cztero – lub pięciokrotnie. A za pół wieku o mikrosach pozostaną już tylko rozprawy naukowe, sprawiające wrażenie fantazji, jako dowód niedopuszczalnej i bałamutnej myśli ludzkiej i nieludzkiego sprawowania władzy. Ludzie przeżyli wiele cierpień, ale stali się jednocześnie bogatsi o nowe doznania, a dzięki triumfowi nad przeszłością odnieśli nawet korzyści.

Po raz dwudziesty w ciągu tyluż minut powiódł wzrokiem wkoło. Znajdował się pośrodku płaskiej wydmy. O pięćdziesiąt stóp poza nim rzeka bulgotała łagodnie na żwirowym podłożu, leniwie wymijając białe mielizny. O pięćdziesiąt stóp przed nim rósł zielony, chłodny mur lasu. Słońce igrając w listowiu zdawało, się siać iskry śmiechu, jakby drwiąc przekornie z kapryśnej ironii losu. Pomiędzy rzeką a puszczą leżał jedynie złom głazu, za który Carrigan się schronił niby wystraszony królik. Głaz ten stanowił tylko nieznaczne wzniesienie na jednolitym skalnym podłożu. Piasek, naniesiony powodzią, powlekał podłoże zaledwie na wysokość czterech lub pięciu cali. Niepodobna było zatem ryć w głąb. Niepodobna było również usypać ochronny wał. Tymczasem wróg, utajony o sto jardów, był zdecydowanym mordercą i najcelniejszym strzelcem, jakiego Dawid kiedykolwiek spotkał.

Wilde & Chase 06

Żaden z fanów Indiana Jones nie przejdzie obok tej książki obojętnie!

Wieki temu, za wodospadem w Peru został ukryty skarb. Archeolodzy Nina Wilde i Eddie Chase posiadają niezwykłe fragmenty starożytnej układanki, które prowadzą ich z Singapuru do dżungli w Ameryce Południowej. Aby tam trafić będą musieli poświęcić wszystko…

Marta i Maks 1

„Sopot 1939. Starcie wywiadów” to nowa powieść sensacyjna i szpiegowska przeplatana wątkiem miłosnym. Akcja powieści dzieje się głównie w Sopocie i to w przededniu wybuchu II Wojny Światowej bo latem w 1939 roku. Głównymi bohaterami powieści jest młode małżeństwo Amerykanów polskiego pochodzenia, Maksa i Marty. Oboje oni biorą ślub w Nowym Jorku 1 lipca i w trzy godziny później wyruszają w rejs statkiem do Europy. Maks i Marta udają się w podróż poślubną i na miesiąc miodowy do słynnego kurortu jakim jest Sopot, a także aby rozpocząć nowe życie w Polsce. Zamierzają oni założyć wytwórnię filmową, szczególnie tym projektem pochłonięty jest Maks - dobrze wykształcony i posiadający już pewne doświadczenia w produkcji filmowej. Marta natomiast mocno go w tym zamierzeniu wspiera i interesuje się zainteresowaniami swego nowo poślubionego męża. Oboje, Maks i Marta, pochodzą z drugiego pokolenia imigrantów do Ameryki i wywodzą się z klasy średniej. Ich rodzice mają małe biznesy - piekarnię i zakład krawiecki. Marta i Maks dzięki pracy rodziców i ich przedsiębiorczości mogli się wykształcić i zyskać pieniądze na własny start z wyższego poziomu materialnego. Już na statku poznają współpasażerów, którzy również udają się do Polski - w tym także do Sopotu. Między innymi Terry, młoda Angielka, żona bogatego Szweda okazuje się bardzo przyjacielska. Młodzi jeszcze nie wiedzą co ich czeka w Sopocie, a trafią tam na wojnę wywiadów, w której będą uczestniczyć.

OBCY 6

ŚMIERTELNY SPACER W PRÓŻNI...

Minęła paraboliczną antenę i obejrzała ją od tyłu, żeby upewnić się, że nic nie skryło się w jej cieniu. Pępowina, która łączyła ją ze statkiem płynęła za nią bez dźwięku. Sprawdziła tyły anteny i zaczęła się odwracać, gdy nagle kątem oka dostrzegła jakiś ruch.
Skręciła się w miejscu. Jej lewy but oderwał się od powłoki statku. Obcy szybował ku niej jak prehistoryczny gad latający. Wyciągnął ramiona, a szponiaste łapy usiłowały ją schwytać.
"Musiał rozpłaszczyć się na talerzu anteny" - pomyślała. Wiedziała, że powinna była popatrzeć w górę. Fatalny błąd...
Wrzasnęła głośno pierwotnym krzykiem rozpaczy i uniosła karabin. Skupiła uwagę na celu, myśląc jednocześnie, że jej okrzyk wywołał reakcję Wilksa, który coś mówił do niej przez komunikator. Po sekundzie zniknął nawet jego głos. Teraz cała uwaga dziewczyny zogniskowała się na czarnej śmierci, która bezgłośnie zbliżała się do niej. Odległe słońce rzucało refleksy światła na pancerz potwora, którego cień sięgnął już Billie. Nic dla niej nie istniało w tym momencie oprócz bestii i jej najeżonej zębami paszczy. Nie było czasu na dokładne celowanie. Musiała po prostu wystrzelić...!

Czy ludzkość jest w stanie stawić czoła inwazji obcej cywilizacji tysiąckrotnie bardziej zaawansowanej niż nasza?

Nie.

Wystarczyły cztery fale kosmicznej inwazji, by z siedmiu miliardów ludzi ocalała zaledwie garstka. Rozrzuceni w różnych miejscach okupowanej planety walczą o przetrwanie. Od wymarłych miasteczek, przez płonące metropolie, po obozy uchodźców i tajne bazy wojskowe - każdy z bohaterów powieści Yanceya próbuje przetrwać i zrozumieć, co się stało i kim są kosmici, który postanowili wymordować całą ludzkość. Ci, którym udało się przeżyć kolejne fale inwazji Obcych, zrozumieli, że by przeżyć w nowej rzeczywistości, nikomu nie można ufać. Konflikt dwóch cywilizacji wkracza na zupełnie inny poziom. Ocaleć może tylko jedna ze stron.

Jeden z najlepszych cykli science fiction ostatnich lat!

Zbiór opowiadań „Pod czerwoną różą i opowiadania różne” jest dopełnieniem kompletu twórczości Karola Olgierda Borchardta. W tym tomie zamieszczono wszystko to, co nie ukazało się we wcześniejszych książkach pisarza.
W pierwszej części, „Pod czerwoną różą”, autor wraca do wspomnień z lat dzieciństwa i wczesnej młodości. Te opowiadania, odtwarzające atmosferę miejsc najbliższych sercu pisarza i przywołujące najważniejsze dla niego osoby, pozwalają bliżej poznać fascynującą osobowość kapitana Borchardta.
Na „Opowiadania różne” składają się utwory, które publikowane były za życia autora w czasopismach i te znalezione w archiwum pisarza po jego śmierci.
Uzupełnieniem tego tomu są zatytułowane „Pod białą różą” wspomnienia Ewy Ostrowskiej, zaprzyjaźnionej z kpt. Borchardtem asystentki pisarza.
Dla Karola Olgierda Borchardta każda z tytułowych róż – czerwona i biała – miała symboliczne znaczenie.

Książka ukazuje w anegdotycznych opowiadaniach postać Eustazego Borkowskiego, legendarnego kapitana polskich transatlantyków w dwudziestoleciu międzywojennym, zwłaszcza podczas jego służby na mostku SS "Kościuszko".

Sztorm zatapia statek turystyczny. Na bezludną wyspę trafia siedmioro rozbitków: pięciu mężczyzn i dwie kobiety.

W otoczeniu dziwnej, nieprzychylnej przyrody, wśród wszechobecnych jaszczurek i ślepych białych ptaków, nękają ich nie tylko głód i pragnienie, lecz także przyniesione z dawnego życia obsesje, lęki, wyrzuty sumienia. Poczucie winy z powodu niezasłużonego zbytku, próba ucieczki przed brzemieniem olśniewającej kariery, nienawistna skomplikowana miłość, fałsz i wstyd, emocjonalna oziębłość?

Wyspa wydobywa ciemne strony ludzkiej egzystencji z przerażającą mocą. Skondensowana, miejscami odrealniona akcja, klaustrofobiczna atmosfera i wielkie nagromadzenie symboli upodabniają powieść do koszmaru sennego, pełnego odrażających obrazów. Jej lekturę można porównać do zapadania się w bagno, którego trujące opary mają właściwości halucynogenne. Myśl tonącego podąża różnymi tropami, podejmuje rozważania filozoficzne, ucieka w barwny i groźny świat snu, a wszystko niespodziewanie się ze sobą splata, jedno gładko wypływa z drugiego według koszmarnego scenariusza. Wyspa skazańców wciąga, jak wciągać potrafi tylko to, co związane z najmroczniejszymi pokładami ludzkiej podświadomości.

Fatu Hiva to wielka życiowa przygoda Heyerdahla: próba powrotu do natury. W rajskich dolinach wyspy przeżył Thor z młodziutką żoną największe radości i dramatyczne chwile. Przebywając tam sądził, że można "kupić bilet do Raju..."

Nosorożce w górach Borneo podróżnicy widzieli po raz ostatni w latach dwudziestych. Redmond O'Hanlon (przyrodnik) i James Fenton (poeta) postanowili sprawdzić, czy owe na poły legendarne zwierzęta wciąż jeszcze tam żyją. Wyposażeni w ekwipunek brytyjskich komandosów popłynęli tubylczą dłubanką w głąb nieprzebytej dżungli, pokonując spienione wody jednej z rzek wiodących ku dziewiczemu sercu wyspy.

O tym, czy wytropili nosorożce, dowiadujemy się pod koniec lektury, niemniej jednak już od pierwszych jej stron staje się dla nas jasne, że znaleźli materiał na wspaniałą książkę podróżniczą. W rezultacie powstała relacja po trosze nawiązująca do klasyki gatunku, po trosze zwariowana, słowem - erudycyjna opowieść o wielkiej przygodzie, przepojona specyficznym poczuciem humoru.

Zimne Światło
Tysiąc Cięć
W duchu Lukrecjusza
Smok Gaudiego
+
Hydraulik Stanleya Kubrica