Zbigniew Czajkowski-Dębczyński.jpg

W chwili wybuchu powstania autor miał 17 lat. Książka jest zapisem wrażeń młodego powstańca. Wspomina on swych przyjaciół, współtowarzyszy broni, którzy polegli w powstaniu. Autor był obecny przy śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, który był jego bezpośrednim zwierzchnikiem. Większą część książki stanowi wstrząsający opis przeżyć podczas walk na Starym Mieście, w sierpniu 1944 r. Jest też epizod z września, po przejściu powstańców kanałami do Śródmieścia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zbigniew Gzajkowski-Dębczyński urodził się w Warszawie w r. 1926. Podczas okupacji uczył się na tajnych kompletach w gimnazjum im. Lelewela. Brał czynny udział w konspiracji AK od 1942 w organizacjach harcerskich - BS (Bojowa Szkoła), zajmującej się m.in. małym sabotażem, oraz GS (Grupy Szturmowe). Był żołnierzem batalionu „Parasol" od czasu jego uformowania. W chwili wybuchu powstania - dowódca drużyny; jego bezpośrednim zwierzchnikiem był Krzysztof Kamil Baczyński, któremu towarzyszył w chwili śmierci poety w dniu 4 sierpnia.

Dziennik powstańca poświęcił autor kolegom, którzy polegli. Opisuje w nim wybrane akcje konspiracyjne, ale większa część książki przynosi wstrząsający opis przeżyć w walkach na Starym Mieście w sierpniu 1944. Jest też epizod wrześniowy - po przejściu kanałami do Śródmieścia, gdzie w rejonie Politechniki autor walczył do końca powstania. Po kapitulacji został wywieziony do obozu jeńców w Sand- bostel koło Bremy, a po wyzwoleniu ukończył Liceum Polskie w Lubece. Od 1947 mieszkał w Anglii, gdzie po studiach inżynieryjnych na Uniwersytecie Londyńskim pracował w przemyśle elektronicznym, a także założył dobrze prosperującą firmę "Servotest, osiągając wybitne sukcesy zawodowe. Zmarł w Londynie 20 października 1999 r.