szparagi_PL(1).jpg

A ]
Szparagi mają nie tylko doskonały smak, ale też wyróżniają się wszechstronnymi właściwościami leczniczymi. Ich młode pędy oprócz białka, cukrów i śladowych ilości tłuszczów zawierają wiele cennych składników mineralnych – wapń, żelazo, sód, potas, a także witaminę C i prowitaminę A (beta-karoten).
W Stanach Zjednoczonych bardziej ceni się lekko zazielenione wypustki szparagów. Są one wprawdzie mniej smaczne, ale zawierają znacznie więcej witaminy C i prowitaminy A. Znajduje się w nich również specyficzna substancja aspargina, która działa na organizm oczyszczająco, żółciopędnie i moczopędnie oraz krwiotwórczo, przeciwzapalnie i przeciwbólowo.
Sok z pędów, a także całych młodych roślin szparagów stosuje się przy niedomaganiach nerek, pęcherza moczowego, w kamicy nerkowej, a także przy nieżytach przewodu pokarmowego, owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy, stanach przedrakowych żołądka, chorobliwym wychudzeniu i w początkowych stadiach cukrzycy.
Jest on także pomocny przy przewlekłych nieżytach oskrzeli, którym zwykle towarzyszy suchy, męczący kaszel. W niektórych chorobach skóry, takich jak egzema, łuszczyca, róża, trądzik, odleżyny, owrzodzenia (szczególnie owrzodzenie żylakowe podudzi) i przy trudno gojących się ranach można stosować okłady nasączone tym sokiem.
W lecznictwie wielu krajów używa się również korzeni i kłączy szparagów. W Rosji odwar z nich służy jako środek uspokajający kołatanie serca i likwidujący obrzęki powstałe w wyniku niewłaściwej pracy serca i nerek. Stosuje się go tam również w leczeniu reumatyzmu, a nawet padaczki.
W tradycyjnej medycynie chińskiej od wieków odwar z korzeni, kłączy i pędów szparagów był lekiem przeciwdepresyjnym. Stosowano go także w leczeniu cukrzycy, podagry, impotencji, a zewnętrznie na trudno gojące się egzemy i liszaje skóry.
W Bułgarii wytwarza się z całych roślin szparagów (zarówno części nadziemnych, jak i podziemnych) gotowe preparaty obniżające pobudliwość centralnego układu nerwowego i rozszerzające naczynia krwionośne, stosowane w leczeniu nerwic, zwłaszcza nerwicy serca. We Francji, Meksyku, Portugalii i Wenezueli korzenie i kłącza szparagów są od wielu lat znanym surowcem leczniczym, od dawna uwzględnianym w lekospisach.
Ze względu na bardzo małą kaloryczność szparagów osobom otyłym dietetycy zalecają jadanie ich po ugotowaniu bez żadnych dodatków. Zawarty w nich błonnik nie jest trawiony, ale wypełniając przewód pokarmowy, działa hamująco na apetyt.
Od starożytności uważa się je też za skuteczny afrodyzjak dla obu płci oraz środek odmładzający.

T.M.-L.

cd. B ]