miechunka.png

Miechunka jadalna

Miechunka jadalna (Physalis peruviana L.) zadomowiła się przed ponad 200 laty w Afryce Południowej. Jego owoce używane były swego czasu do walki ze szkorbutem, chorobą spowodowaną brakiem witaminy C. Dzikie odmiany miechunki pochodzą prawdopodobnie z rejonu And na południe od równika, z Ekwadoru, Boliwii, Peru oraz z północy Chile.
Miechunka tak jak jej spokrewniony pomidor rośnie na małych krzakach. Jak tylko jej pomarańczowo-czerwone owoce staną się czerwone owija się o nie cienka jak papier powłoka z liści. Do jej krewnych należy również miechunka rozdęta (Physalis alkekengi) występująca u nas jako roślina ozdobna.
Obecnie miechunki uprawiane są na całej kuli ziemskiej: w Afryce Południowej, Kenii, Madagaskarze, Kolumbii, Nowej Zelandii, Holandii, Wielkiej Brytanii a nawet w takich regionach Niemiec, w których uprawiane są winogrona.
Owoce miechunki importowane są przez cały rok z Kolumbii, od grudnia do czerwca z Kenii.
Jadalny jest cały owoc, którego smak jest orzeźwiający, jednocześnie lekko słodki i kwaskowaty. Wielkość i kształt owoców miechunki podobna jest do wielkości i kształtu agrestu. Skórka jest pomarańczowa, lśniąca, lekko kleista. Miąższ jest żółty, soczysty i miękki.
Owoce miechunki spożywa się na surowo, również jako dodatek do słodkich sałatek, tortów, a także w kompotach i konfiturach. Aby miechunki nie zaczęły pleśnieć, należy przechowywać je w bardzo suchym miejscu.

Źródło: sedi-fruits.at