0040.gif

slonzok-knipser / Otwarte drzwi dla gości / niusia65 / 0040.gif

Download: 0040.gif

Pobierz

130 KB

(240px x 320px)

Komentarze:

niusia65 napisano 24.02.2011 21:29

zapraszam na kawkę z torcikiem:))

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

slonzok-knipser

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

0185.gif

0040.gif

chór niewolników z opery Nabukko.mp3

wieczór ciszy.JPG

Za parę dni zima - za oknem jesień mnie dotyka Słońca ...

Za parę dni zima - za oknem jesień mnie dotyka Słońca już prawie we mgle nie ma , nie świeci złotem W moim małym domeczku ,wieczór, okna już zamykam Otoczę się lampami, książkami jak za żywopłotem Na chwile otworze okiennice w dal rzucę okiem przed oczyma szarość toczona milczeniem w oczach smutek z westchnieniem głębokim Pisać będę strofy , wiosnę przywołam wspomnieniem Z mego domu drzwi i dróżka prowadzi do zachodu wychodzę na nią , mrużę oczy , z moją tęsknotą jesteśmy tu sami Jesienne drzewa , krzewy , patrzę na nie wchodząc do ogrodu Dotykam ich wzrokiem, palcami , wznoszę wzrok rozmawiam z ptakami

gdzies mysli biegną , hen pod ....JPG

Zasłuchaj się w zielonej wodzie plusku , w słuchaj si ...

Zasłuchaj się w zielonej wodzie plusku , w słuchaj się w głos barwnego nieba zamknij oczy , stań bez ruchu , bez ruchu przed oczy przywołaj dom i kromkę chleba. Przed Tobą przestrzeń ogrom, dal niebieska pod stopami woda , kamień nim płukany W sercu miłość, tęsknota marzeń sterta Gdzieś za falą, wytęskniony, luby twój ukochany Wracaj do domu , z za morza - to dal odległa wracaj by zmyć tęsknoty marzeń ogrom wielki Wracaj do domu gdzie stół, nasz chleb ,i ja uległa wracaj na zawsze , zostań ze mną na wieki Stoisz nad brzegiem tęsknie - w oczach barw palety pragniesz przywołać najmilsze wspomnienia Wołasz ku niebu wszystkie jego odcienie i zalety By nie zapomnieć go , by nie był cieniem zapomnienia

Ponad miłość , nic !.JPG

Jakaż cudowna głębia ciszy odczuwam radość , w sercu b ...

Jakaż cudowna głębia ciszy odczuwam radość , w sercu ból samotnych tęsknot mych nikt nie słyszy idę przez życie wśród ludzi , łąk i zaśnieżonych pól Każdego dnia odczuwam że jestem nowo stworzony Odczuwam radość , smutek - pytam a miłość gdzie? Odrzucam smutki, gorycz ,lęki zatrwożony Pragnę uczucia miłości i ciągle szukam, szukam je Idę jak samotny pielgrzym przez ulice świata Przejdę go wokoło , na oścież na wprost Szukam tego pięknego co miłość splata Znajdę go , muszę tylko przejść przez szczęścia most Oddam swe siły, talent trud za szczęścia grosze Budować będę szczęścia piramidę , choć o nią drżę W niej będzie komnat wiele , tam miłość wproszę Znajdę ją , ja , znajdzie i Ty bo tego mocno chcę ..

Słowa trochę trafne - czasem mniej , czasem wiecej ....jpg

Wiersz podarunek ulubionej autorki ------------------- ...

Wiersz podarunek ulubionej autorki ------------------------------------------ Jest taki ktoś Nie wiem co cię tak urzekło we mnie, codziennie ślesz mi słodziutkie listy, pukasz do serca, lecz czy wzajemnie? Z tym zawsze problem jest oczywisty. Trudno się oprzeć magicznej mocy, co złotą pocztą przynosi wieści w jesiennych barwach w gwieździstej nocy, przemiłym słowem przytula… pieści. Czego się dzieju spodziewasz po mnie, że srebrny księżyc zalśni czerwienią? Na dźwięki harfy byłe zapomnę? Wierzysz że liście barwy odmienią? Lecz mimo wszystko co za i przeciw, trudno się wyrzec twych alegorii. Umiesz na lodzie iskierki wzniecić, czekać na płomień, długo… powoli. Czas z losem idą po życia drodze, jeden się spieszy, drugi przystaje. Zziębnięta płaczę wśród niepowodzeń, ty słotną jesień czynisz mi majem Autor: julka56

Marzenia wypisuje na piasku kijem.jpg

Iść , iść, zostawiając za sobą zmyte stóp ślady ukryć ...

Iść , iść, zostawiając za sobą zmyte stóp ślady ukryć siebie, zamknąć świat , od gniewu i zwady Serce uciszyć muzyką morza fal, otworzyć ramiona na wiatr , na bezkresną dal. W milczeniu liczyć kamyki, te o barwie cyrkonii odwracać się za siebie, gdzie tęsknota mnie goni , Zatrzymać się co chwil parę, spojrzeć w morza odmęty, myślami odczuć piękno od uroczej kobiety. Zamarzyć w samotności o wspólnym spacerze, tu nad brzegiem, w śród plaż długich jak wybrzeże. Gdzieś we mgle majaczy fregaty sylwetka, prawdziwa ona , czy w mych oczach tylko zwiewna. Zatrzymać czas na krótka chwile , zatrzymać fregatę którą widzę która ku mnie płynie. Zatrzymać ją z dala od brzegu , na widnokręgu, zawołać ciebie, przyjdź , zobacz te kształty smukłe, zobacz oczyma to piękno , jak obraz na płótnie. Czy widzisz jak ją, oczyma w ciszy , czy tak jak ja, niknącą w mgle , zamkniętą w wodach niszy. Wołałem Ciebie słowami cichymi, skrytymi w sobie bo pragnąłem na chwile w tym pięknie być przy Tobie. Majaczą się na tle nieba szare żagli płótna. Majaczy się w oczach fregata - jakaż ona cudna. Odpływa wolno mgła z nad wody , okazując piękno , surowej morza przyrody. Znów mgła owija w swe mgielne szale, chowa te żagle, te maszty przed de mną, na stale. Nie widzę już w mgle żagli, nie widzę fregaty, czy ona tu pływała , czy to tylko jest we mnie - piękne marzenia senne. Marzeniami wracam plażą tam gdzie droga wije Tęsknoty , moje marzenia na piasku wypisuję kijem .

Jest w moim mieście.JPG

Poprawiony wiersz Jest w mym mieście tylko jedno takie ...

Poprawiony wiersz Jest w mym mieście tylko jedno takie miejsce gdzie złość i gniew zmienia się w radość w lepsze Jest w moim mieści brukowa z granitu ulica która w noc pięknieje - miłości przyświeca Są tam domy , w nich mieszkania gdzie grymas w śmiech się zamienia Są małe pokoiki , gdzie złośliwość zmienia się w przyjemność Na każdym rogu ulic ,restauracyjki małe cafy bary gdzie napitki i strawy kucharz zamienia w smaczne czary Na samym środku miasta już nie ma ulic , jest plac szeroki gdzie okiem nie sięgnąć , lirycznie , optymistycznie W tym mieście samemu w tęsknocie mi bywać Wołam, wołam ciebie przybądź, raczej chciej przybywać Razem pójdziemy przez barwne ulice , po chodnikach, po świecącym w deszczu bruku Trzymając się za cieple nasze ręce, zastygniemy spleceni bez ruchu

Są kwiaty, pastele i dłoni gest, jest piekno.jpg

Nauczę ciebie gestu dłoni , gdzie jej każda poza ozna ...

Nauczę ciebie gestu dłoni , gdzie jej każda poza oznacza nowe , i nowe goni. Nigdy nie wolno Tobie zwijać dłoni w kułak i grozić pięścią , bo zawsze ten gest prowadzi ku nieszczęściu. Nauczę ciebie opuszkami kwiatów dotykać. Nauczę trzymać pióro , by słowa piękne pisać. Nauczę ciebie trzymać dłonie zdała od ognia, sparzysz się i dłoń będzie jak gorąca pochodnia . Nauczę ciebie pieścić nimi , szyje usta - na niebie chmurkę, tak by Twój dotyk czynił rozkosz, jak gęsią skórkę, byś swym dotykiem, czyniła piękno, gesty pełne uroku powabu na każdym kroku. Gdy czyjąś twarz w swe dłonie wyżmiesz niech ten ktoś odczuwa miłość niech go przejdą dreszcze. Twe dłonie i palce niech będą barwne i subtelne jak ciała motyli mają rozsiewać wokół piękno , jak w idylli

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin