Kolorowanka14.gif

Kolorem szarym odznaczyłam śmiech.
Po co ma napędzać zastanowienia.
Pożniej rozpoczełam kolorowanie innych sfer siebie.


***

Na czerwono zaznaczyłam potrzebę.
Jest ich dużo więc i kolor wyzywający.

Pomarańczowo zakreślałam wspomnienia.
Cierpki ich posmak ze slodyczą lekką mieszalam.
A że tych dobrych mam duzo, gdy slońce w zenicie.
Toteż oporów nie mialam by oddać tej barwie.

***

Radość.
Tu dodałam troche zielonego do bordowej poświaty.
Niczym lekko przygaszona wyszla całkiem brazowo.
Radość w kolorze wiadomym.
Kwintesencja zaista.

Chęci.
Tutaj żółcia pokolorowałam.
Dla spokoju sumienia.
Wiele ich splywało na mnie od ludzi.
Wiele sama też toczyłam.
A kolor krzykliwy.
Jako, ze chęci ważne.
Istotne.
Klarowne

***

Do tego domieszałam troche niebieskiego.
To dla myśli.
Niech odpoczną po intensywnym bycie.
Niech ich kolor uspokoi.
Jawiac sie delikatnie w blekicie pokolorowałam spokój.

Pozostało jeszcze wiele do barwienia.
Nie wiem czy starczy mi czasu?
Jesli nie to oddam komuś innemu
Bo samemu kolorowanie życia nie wychodzi.
Tworzy sie miszmasze.
Tandetyzm i profanuje nature.
Niech jaskrawa barwa zaćmi smutek.
Pozbywam sie go malujac na czarno.
Niech wie, ze gościem miłym nie jest.

Kolorowanie męczy.
Zasypiam jak dziecko.
Śnie o krainie.
O miejscach znajomych.
O kochanych i nienawidzonych.
O wszelkich kolorach świata.
Ktorymi napelnilam waze.
W ktorej tapla sie dusza.
A reszte dopelnie mrokiem.
I noca, ktora mnie koi.
Pogram światlami i barwami.
Melodia wyobraźni.
Wizualizacja snu.

tu jestem, tu czuję naprawdę, tu kocham ...