Rzymianie(23).jpg

Download: Rzymianie(23).jpg

Pobierz

14 KB

(143px x 160px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

rzymianin2

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Zanim w Rzymie powstało wojsko zawodowe, każdy obywatel między 17 a 46 rokiem życia miał obowiązek w czasie wojny do obrony narodu. Stopień wojskowy, formacja zależała od stanu majątkowego poborowego, ponieważ każdy żołnierz musiał stawić się w obozie z własnym ekwipunkiem. Wynika z tego, że najniższa klasa (najbiedniejsza) stanowiła piechotę, z kolei najbogatsi tworzyli jazdę. Wojsko rzymskie było podzielone na dwie armie dowodzone przez konsulów. Następnie wydzielone były dwa legiony, obejmujące 4200 piechurów (3000 ciężkozbrojnych i 1200 lekkozbrojnych) i 300 jeźdźców. Dołączano do nich wojska sprzymierzeńców, składające się z 5000 piechurów i 600 konnych. Każdy z dwóch legionów mógł działać osobno. W tym czasie jeden z nich pozostawał pod dowództwem konsula, a drugim zarządzał jeden z 12 wyższych dowódców (tribuni militium), wywodzących się z arystokracji senatorskiej. Korpus podoficerski złożony był z mianowanych przez wodza zasłużonych żołnierzy – centurionów. Dowodzili oni jedną z centurii, powstałych w skutek podziału na 60 jednostek piechoty ciężkozbrojnej. Manipuł stanowił najmniejszą jednostkę wojskową, gromadzącą się dookoła sztandaru (signum). Ówczesna taktyka na polu bitwy polegała na ustawieniu legionu w trzech rzędach. W pierwszym znajdowali się żołnierze w wieku do 24 lat, drugą linie stanowili legioniści do 30 roku życia, ostatnią zajmowali najstarsi. Bitwę zaczynali lekkozbrojni, po 40 w każdym manipule. Ich zadaniem było obrzucać wroga oszczepami, kamieniami i innymi pociskami. Następnie do walki włączali się hastati, później principes. Tylko w sytuacjach zagrożenia, do bitwy włączali się triarri. W 100 roku p.n.e. wódz Mariusz zreformował armię. Wprowadził zaciąg ochotniczy do armii, zwiększył liczebność legionu do 6 tysięcy i podzielił go na 10 kohort, sprawiając, że skuteczność bojowa oddziału wzrosła. W tej taktyce piechurów ustawiano w 8 rzędach. Rozróżniano także dwa szyki ustawienia legionu, zależne od wykonywanego działania. W ofensywie piechurzy ustawiali się w dwóch szeregach po 5 kohort, albo w 3 po 4 kohorty w pierwszym i po 2 w dwu następnych. Kiedy miały miejsce działania defensywne legion formował się w szyk kolisty lub w jednej linii. Zarys pierwszego odpowiadał kształtowi kwadratu, a drugi był używany tylko w szczególnych okolicznościach. Jednostki konnicy dzieliły się na pułki – alae, a te na szwadrony (turmae). W czasie bitwy zajmowały miejsce zazwyczaj na obu skrzydłach piechoty. Miały za zadanie atakować z flanki, aby doprowadzić do jeszcze większego zamętu w szeregach wroga oraz ewentualnie urządzać pościgi za przeciwnikami. Za czasów Oktawiana armia stała się zawodowa. Wynikało to z ciągłego przedłużania się wojen i potrzeby utrzymywania obecnej na zdobytych ziemiach armii. Powstało wtedy „wojsko wielojęzyczne o różnych obyczajach, mieszali się tu obywatele, sojusznicy i obcy (...)” (Tacyt „Dzieje”). Armia za Augusta porównywana jest do francuskiej legii cudzoziemców, ze względu na otrzymaniu obywatelstwa w zamian za służenie w niej.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Rzymianie.jpg