mahonia.jpg

Perukowiec Cotinus Mill. WYSTĘPOWANIE Perukowiec ...

Perukowiec Cotinus Mill. WYSTĘPOWANIE Perukowiec jest gatunkiem krzewu należącym do rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Nazwa rośliny pochodzi od kwiatostanów, które przypominają perukę. Typowym gatunkiem jest perukowiec podolski (Cotinus coggygria Scop.) W Polsce Perukowiec uprawiany jest jako roślina ozdobna. Pochodzi z południowo-wschodniej Europy aż po tereny Chin i Himalajów. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: zaokrąglony, szeroko rozgałęziony, rośnie wolno osiągając 3-5m wysokości. Drewno: koloru żółtego o charakterystycznym ostrym zapachu. Liście: skrętoległe, jajowate i całobrzegie, nieomszone, na wierzchołku zaokrąglone, długości 3-8cm. Od spodu sino-zielonego koloru, jesienią przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo lub czerwono. Rozwijają się bardzo późno - pod koniec maja. Kwiaty: bardzo małe, zielonożółte zebrane w luźną, szczytową wiechę o średnicy ok. 20cm. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, bardzo obficie. Po przekwitnieniu szypułki niedorozwiniętych kwiató1) pokrywają się włoskami w kolorze purpury lub szaroróżowymi, przez co cały owocostan staje się bardzo puszysty, co wygląda zachwycająco. Owoc: suchy pestkowiec, długości ok. 4mm, osadzony na szypułkach wśród pierzastych wiech.

perukowiec_1.jpg

Perukowiec Cotinus Mill. WYSTĘPOWANIE Perukowiec ...

Perukowiec Cotinus Mill. WYSTĘPOWANIE Perukowiec jest gatunkiem krzewu należącym do rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Nazwa rośliny pochodzi od kwiatostanów, które przypominają perukę. Typowym gatunkiem jest perukowiec podolski (Cotinus coggygria Scop.) W Polsce Perukowiec uprawiany jest jako roślina ozdobna. Pochodzi z południowo-wschodniej Europy aż po tereny Chin i Himalajów. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: zaokrąglony, szeroko rozgałęziony, rośnie wolno osiągając 3-5m wysokości. Drewno: koloru żółtego o charakterystycznym ostrym zapachu. Liście: skrętoległe, jajowate i całobrzegie, nieomszone, na wierzchołku zaokrąglone, długości 3-8cm. Od spodu sino-zielonego koloru, jesienią przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo lub czerwono. Rozwijają się bardzo późno - pod koniec maja. Kwiaty: bardzo małe, zielonożółte zebrane w luźną, szczytową wiechę o średnicy ok. 20cm. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, bardzo obficie. Po przekwitnieniu szypułki niedorozwiniętych kwiató1) pokrywają się włoskami w kolorze purpury lub szaroróżowymi, przez co cały owocostan staje się bardzo puszysty, co wygląda zachwycająco. Owoc: suchy pestkowiec, długości ok. 4mm, osadzony na szypułkach wśród pierzastych wiech.

ligustr_ligustrum.jpg

Ligustr pospolity Ligustrum vulgare L. WYSTĘPOWANI ...

Ligustr pospolity Ligustrum vulgare L. WYSTĘPOWANIE Ligustr pospolity jest gatunkiem rośliny z rodziny oliwkowatych (Oleaceae). Występuje w Europie zachodniej, środkowej i południowej, w północno-zachodniej Afryce, południowo-zachodniej Azji oraz na Kaukazie. W Polsce jest pospolitym krzewem uprawnym. W naturalnych, zdziczałych stanowiskach występuje rzadko, miejscowo w okolicach Gdyni i na południu koło Przemyśla, często w zaroślach na słonecznych, ciepłych stanowiskach. Do gatunków flory Polski obok Ligustru pospolitego zaliczamy Ligustr jajolistny i Ligustr tępolistny. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew dorastający do 2-3m wysokości, gęsto ugałęziony. Starsze gałęzie cienkie, łatwo się uginają i nierzadko zakorzeniają w ziemi dając początek nowym krzewom. Pędy: młode pędy są skąpo owłosione, starsze są natomiast nagie, zimą zielonawoszare. Drewno: ciężkie, twarde i trudno łupliwe. Liście: eliptyczne (3-6cm długości), całobrzegie, nagie, ciemnozielone, osadzone na krótkich ogonkach. Opadają na zimę lub częściowo pozostają na krzewie. Kwiaty: małe, białej barwy, zebrane w gęste szczytowe wiechy o charakterystycznym zapachu. Kwitnie VI-VII. Owoc: czarne, błyszczące jagody, długo utrzymują się na krzewie. Są trujące. Rozmnażanie: z nasion oraz sadzonek zielnych i zdrewniałych.

trzmielina_euonymus_1.jpg

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus ...

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus L. WYSTĘPOWANIE Trzmielina zwyczajna jest krzewem należącym do rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Naturalnie występuje w Azji i Europie. W Polsce jest dosyć pospolita w lasach i zaroślach na całym niżu oraz w niższych terenach górskich. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew rozłożysty, dorastający do 3m wysokości. Łodyga: młode gałązki są oliwkowozielone i gładkie, natomiast starsze są czterokanciaste. Do pędów przylegają pączki z jasnymi, dwubarwnymi łuskami. Liście: kształt eliptyczny (3-9cm dł.), zaostrzone z klinowatą podstawą i o piłkowanych brzegach, jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwiaty: drobne, koloru blado-zielonego, zebrane na szczytach gałązek w pozorne baldaszki, ukazują się w V. Owoc: czterograniasta torebka w kolorze różowym. Pozostają na krzewie po opadnięciu liści. Są trujące. Rozmnażanie: przez odkłady.

trzmielina_euonymus_2.jpg

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus ...

Trzmielina zwyczajna (europejska) Euonymus europaeus L. WYSTĘPOWANIE Trzmielina zwyczajna jest krzewem należącym do rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Naturalnie występuje w Azji i Europie. W Polsce jest dosyć pospolita w lasach i zaroślach na całym niżu oraz w niższych terenach górskich. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew rozłożysty, dorastający do 3m wysokości. Łodyga: młode gałązki są oliwkowozielone i gładkie, natomiast starsze są czterokanciaste. Do pędów przylegają pączki z jasnymi, dwubarwnymi łuskami. Liście: kształt eliptyczny (3-9cm dł.), zaostrzone z klinowatą podstawą i o piłkowanych brzegach, jesienią przebarwiają się na czerwono. Kwiaty: drobne, koloru blado-zielonego, zebrane na szczytach gałązek w pozorne baldaszki, ukazują się w V. Owoc: czterograniasta torebka w kolorze różowym. Pozostają na krzewie po opadnięciu liści. Są trujące. Rozmnażanie: przez odkłady.

kalina_viburnum_2.jpg

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE K ...

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE Kalina koralowa jest krzewem zaliczanym do rodziny kalinowatych lub przewiertniowatych (w zależności od systemu klasyfikacji). Występuje w Europie, północnej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest rośliną dość pospolitą, objętą częściową ochroną gatunkową. Rozpowszechniona jest na terenie całego kraju, pospolita w wilgotnych lasach (łęgowych i olsach) oraz zaroślach i nad brzegami wód, występuje na niżu, w górach dochodzi do regla górnego. Do garnków flory Polskiej obok Kaliny koralowej należy Kalina hordowina (Viburnum lantana L.) CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew szeroki o niesymetrycznej, luźnej koronie, dorastający do 4m wysokości. Gałęzie dotykające ziemi często się zakorzeniają i powstają w ten sposób wtórne krzewy. Pędy: nagie, kanciaste, krótkoowłosione, połyskujące, czerwonobrunatne, zimą jasnoszare. Kora szara, matowa. Pąki nakrzyżległe, okryte karminowymi łuskami, owłosione i nieco lepkie. Liście: naprzeciwległe, długości do 12cm, z krótkimi ogonkami (z gruczołkami) i odpadającymi, drobnymi przylistkami. Składają się z 3-7 listków, szerokojajowate, nieregularnie ząbkowane, zwężają się klinowato ku ogonkowi. Z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielone, omszone, jesienią przebarwiają się na kolor czerwony lub brązowo-czerwony. Rozwijają się równocześnie z kwiatami. Kwiaty: białe, drobne, zebrane w liczne, gęste i płaskie baldachogrona na szczytach gałązek. Brzeżne kwiaty większe są płaskie i płonne, wewnętrzne są mniejsze, mają dzwonkowaty kształt i są płodne ( obupłciowe). Kwitną V-VI, zapylane są przez muchówki. Owoce: kuliste, czerwone, lśniące. Dojrzewają we XI i bardzo długo utrzymują się na gałązkach, nawet do wiosny. Mają cierpki i gorzki smak. Są trujące. Rozmnażanie: przez sadzonki.

kalina_viburnum_1.jpg

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE K ...

Kalina koralowa Viburnum opulus L. WYSTĘPOWANIE Kalina koralowa jest krzewem zaliczanym do rodziny kalinowatych lub przewiertniowatych (w zależności od systemu klasyfikacji). Występuje w Europie, północnej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest rośliną dość pospolitą, objętą częściową ochroną gatunkową. Rozpowszechniona jest na terenie całego kraju, pospolita w wilgotnych lasach (łęgowych i olsach) oraz zaroślach i nad brzegami wód, występuje na niżu, w górach dochodzi do regla górnego. Do garnków flory Polskiej obok Kaliny koralowej należy Kalina hordowina (Viburnum lantana L.) CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew szeroki o niesymetrycznej, luźnej koronie, dorastający do 4m wysokości. Gałęzie dotykające ziemi często się zakorzeniają i powstają w ten sposób wtórne krzewy. Pędy: nagie, kanciaste, krótkoowłosione, połyskujące, czerwonobrunatne, zimą jasnoszare. Kora szara, matowa. Pąki nakrzyżległe, okryte karminowymi łuskami, owłosione i nieco lepkie. Liście: naprzeciwległe, długości do 12cm, z krótkimi ogonkami (z gruczołkami) i odpadającymi, drobnymi przylistkami. Składają się z 3-7 listków, szerokojajowate, nieregularnie ząbkowane, zwężają się klinowato ku ogonkowi. Z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielone, omszone, jesienią przebarwiają się na kolor czerwony lub brązowo-czerwony. Rozwijają się równocześnie z kwiatami. Kwiaty: białe, drobne, zebrane w liczne, gęste i płaskie baldachogrona na szczytach gałązek. Brzeżne kwiaty większe są płaskie i płonne, wewnętrzne są mniejsze, mają dzwonkowaty kształt i są płodne ( obupłciowe). Kwitną V-VI, zapylane są przez muchówki. Owoce: kuliste, czerwone, lśniące. Dojrzewają we XI i bardzo długo utrzymują się na gałązkach, nawet do wiosny. Mają cierpki i gorzki smak. Są trujące. Rozmnażanie: przez sadzonki.

forsycja.jpg

Forsycja Forsythia WYSTĘPOWANIE Forsycja jest krz ...

Forsycja Forsythia WYSTĘPOWANIE Forsycja jest krzewem należącym do rodziny oliwkowatych. Naturalnie występuje w Azji Wschodniej oraz w Europie na Półwyspie Bałkańskim. W Polsce możemy spotkać forsycję pośrednią (Forsythia intermedia) oraz forsycję zwisłą (Forsythia suspensa). CHARAKTERYSTYKA Pokrój: krzew rozłożysty, dorasta do 2-3m wysokości. Kwiaty: kwitnie IV-V, kwiaty żółte ukazują się przed rozwojem liści, dobrze znoszą wiosenne przymrozki. WYMAGANIA Wymagają dosyć żyznej gleby, świeżej, dostatecznie wilgotnej, raczej piaszczystej i luźnej z niezbyt wysoką zawartością wapnia. Źle znoszą gleby zimne, podmokłe i zadarnione. W stosunku do światła nie jest wymagająca. Forsycja jest wrażliwa na suszę, ale bardzo dobrze sprawdza się w nasadzeniach miejskich. ZASTOSOWANIE Forsycja jest jednym z najpiękniejszych krzewów ozdobnych ze względu na bardzo wczesne i obfite kwitnienie. Znajduje wszechstronne zastosowanie w nasadzeniach miejskich i osiedlowych oraz w parkach i ogrodach. Nadaje się do tworzenia grup, nie ciętych szpalerów oraz do nasadzeń pojedynczych na trawnikach. GATUNKI I ODMIANY Forsycja pośrednia (Forsythia intermedia): krzew dorastający 3m wysokości. Pędy nagie z brodawkowatymi naroślami, w środku puste. Gałęzie pokładają się i często zakorzeniają. Długopędy oliwkowożółte, liście wąsko jajowate, na długopędach. Kwiaty żółtawe, obupłciowe, zebrane po 2-3 w pęczkach, ukazują się wczesną wiosną przed rozwojem liści (III-IV). Więcej... odm 'Goldzauber': krzew szeroki, o średniej sile wzrostu, dorasta 2-3m wysokości. Pędy początkowo wyprostowane z czasem przewisają na wierzchołkach. Kwitnie bardzo obficie dużymi, ciemnożółtymi kwiatami. Forsycja europejska(Forsythia europaea): jest jedynym gatunkiem europejskim, pochodzi z Bałkanów, bardzo rzadko spotykana w uprawie. Forsycja koreańska(Forsythia opata Nakai): kwitnie bardzo wcześnie, kwiaty jasnożółte. Forsycja zwisła (Forsythia suspensa): dorasta 2-3m wysokości. Charakteryzuje się długimi, zwisającymi gałązkami. Kwiaty żółte, z czterema płatkami zrośniętymi u nasady w rurkę. Nie ma wysokich wymagań glebowych, najlepiej czuje się na glebach piaszczysto-gliniastych, na stanowiskach nasłonecznionych lub półcienistych. Forsythia giraldiana Forsythia japonica Forsythia viridissima

mahonia.jpg

rokos00