kalina_viburnum_1.jpg

Kalina koralowa

Viburnum opulus L.

WYSTĘPOWANIE
Kalina koralowa jest krzewem zaliczanym do rodziny kalinowatych lub przewiertniowatych (w zależności od systemu klasyfikacji). Występuje w Europie, północnej Azji i północnej Afryce. W Polsce jest rośliną dość pospolitą, objętą częściową ochroną gatunkową. Rozpowszechniona jest na terenie całego kraju, pospolita w wilgotnych lasach (łęgowych i olsach) oraz zaroślach i nad brzegami wód, występuje na niżu, w górach dochodzi do regla górnego. Do garnków flory Polskiej obok Kaliny koralowej należy Kalina hordowina (Viburnum lantana L.)

CHARAKTERYSTYKA
Pokrój: krzew szeroki o niesymetrycznej, luźnej koronie, dorastający do 4m wysokości. Gałęzie dotykające ziemi często się zakorzeniają i powstają w ten sposób wtórne krzewy.
Pędy: nagie, kanciaste, krótkoowłosione, połyskujące, czerwonobrunatne, zimą jasnoszare. Kora szara, matowa. Pąki nakrzyżległe, okryte karminowymi łuskami, owłosione i nieco lepkie.
Liście: naprzeciwległe, długości do 12cm, z krótkimi ogonkami (z gruczołkami) i odpadającymi, drobnymi przylistkami. Składają się z 3-7 listków, szerokojajowate, nieregularnie ząbkowane, zwężają się klinowato ku ogonkowi. Z wierzchu ciemnozielone, od spodu szarozielone, omszone, jesienią przebarwiają się na kolor czerwony lub brązowo-czerwony. Rozwijają się równocześnie z kwiatami.
Kwiaty: białe, drobne, zebrane w liczne, gęste i płaskie baldachogrona na szczytach gałązek. Brzeżne kwiaty większe są płaskie i płonne, wewnętrzne są mniejsze, mają dzwonkowaty kształt i są płodne ( obupłciowe). Kwitną V-VI, zapylane są przez muchówki.
Owoce: kuliste, czerwone, lśniące. Dojrzewają we XI i bardzo długo utrzymują się na gałązkach, nawet do wiosny. Mają cierpki i gorzki smak. Są trujące. Rozmnażanie: przez sadzonki.