Download: jalowiec_juniperus_2.jpg
Jałowiec
Juniperus
Ten artykuł traktuje ogólnie o jałowcach, w przyszłości będą dodawane psozczególne gatunki.
WYSTĘPOWANIE
Jałowiec jest rośliną iglastą należącą do rodziny cyprysowatych, obejmuje ponad 50 gatunków, z których wyhodowano ok. 400 odmian. W Polsce możemy spotkać na poboczach lasów, wrzosowiskach i innych ubogich siedliskach jałowca pospolitego, jego podgatunek jałowiec halny (J. communis subsp. Saxitilis E.Murr.), oraz jałowca sawina (J.sabina) rosnącego w Pieninach.
CHARAKTERYSTYKA
Pokrój: krzew powoli rosnący, od nasady rozgałęziony o kolumnowej formie wzrostu, zawsze zielony. Można go spotkać jako drzewko (wysokość 0,5 - 6m, w uprawie do 12m) o wielu pniach z wąsko piramidalną koroną.
Kora: na początku gładka, czerwonawa, później brunatnieje, popękana wzdłuż, odpada w postaci łusek i włókien.
Liście: szpilkowate, po trzy w okółku, prosto odstające, sztywne, kłujące (10-20mm długości), na końcu tępo lub kolczasto zaostrzone. Zwykle koloru szarozielonego z szeroką białą wstęgą na środku z wierzchu.
Kwiaty: bardzo rzadko obupłciowe, pojawiają się na jesieni w pachwinach liści, w środkowej części gałązek. Kwitnie IV-V :kwiaty żeńskie małe, zielonkawe, kwiaty męskie małe, żółte i podłużne, zwykle skierowane skośnie do dołu.
Szyszki: niepozorne, zielonkawe, wzniesione prosto, składają się z trójczłonowych okółków. Po zapyleniu łuski zrastają się w owoc nibyjagodę lub szyszkojagodę otaczającą 1-9 nasion. Niedojrzałe nibyjagody są zielonkawe, nieprzyjemne w smaku. Szyszkojagody dojrzewają jesienią w drugim lub trzecim roku, są czarnobrunatne z niebieskawym nalotem, na krótkich trzonkach. Nasiona jasne z twardą łupiną.