barry charles, parlament londyński.jpg

moderator132 / BIBLIOTEKA / Dzieła sztuki / barry charles, parlament londyński.jpg

Download: barry charles, parlament londyński.jpg

Pobierz

36 KB

(464px x 400px)

Barry Charles, Parlament londyński
Parlament londyński wzniesiony został w latach 1840-1865 według planów Charlesa Barry'ego przy współpracy znanego neogotycysty angielskiego Augustusa Welby Pugina, który był autorem detalu architektonicznego. Ten monumentalny budynek, tradycyjnie akademicki i racjonalny w planie stał się symbolem romantycznej architektury. Nawiązywał on do zapomnianej przez całe wieki a przywracanej do łask w okresie romantyzmu, architektury gotyckiej. Uznany za pomnikowe dzieło "odrodzenia gotyckiego" w Anglii wyróżniał się zwłaszcza znakomitym bogatym detalem "gotyckim" uważanym w tym kraju za styl narodowy.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

moderator132

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

aigner christian-piotr, pałac marynki.jpg

Aigner Christian-Piotr, Pałac Marynki Pałac Marynki w ...

Aigner Christian-Piotr, Pałac Marynki Pałac Marynki w Puławach zaprojektowany został przez Piotra Aignera w latach 1790-1794. Zbudowany został dla Marii Witemberskiej, córki Izabeli Czartoryskiej, jako rezydencja pałacowa wkomponowana w ogromny park. Fasada budowli odznacza się wielką prostotą i elegancją, nienaganną harmonią pionów i poziomów. Wielki porządek, a więc spięcie obu kondygnacji pilastrami korynckimi koresponduje z kolumnami korynckimi portyku wgłębnego oraz z wysokimi oknami. Architekt uniknął monotonii pionów, wprowadzając boniowanie i balkon, wieńczący całość pałacu.

architektura fantastyczna.jpg

Architektura fantastyczna Architektura fantastyczna ( ...

Architektura fantastyczna Architektura fantastyczna (I w. n.e.) to interesujące malowidło freskowe czwartego, ostatniego, stylu pompejańskiego, który był zwany iluzjonistycznym, ponieważ w sposób szczególny eksponował głęboką perspektywę za pomocą dziwnej, fantastycznej architektury, którą widz ogląda często poprzez - także namalowane - uchylone drzwi lub okno. Prezentowany tu obraz freskowy ukazuje piętrzące się budowle dekorowane kolumnami, wykuszami, portalami, ale nie jest to wizerunek konkretnego miasta, choć poszczególne elementy, wyabstrahowane z całej tej kompozycji, są rzeczywiste. Problem iluzji przestrzeni rozwiązano tu z wielką wyobraźnią, biorąc pod uwagę, że malarz wykorzystał do tego setki linii, kolor bowiem monochromatycznie ujęty, nie uczestniczy raczej w budowaniu głębi, a pomaga stworzyć niecodzienny klimat wyimaginowanego miasta. (Willa Publiusza Fanniusza Sinistera, Boscoreale)

bernini lorenzo, ekstaza św. teresy.jpg

Bernini Lorenzo, Ekstaza św. Teresy Ekstaza św. Teres ...

Bernini Lorenzo, Ekstaza św. Teresy Ekstaza św. Teresy, dzieło Gianlorenza Berniniego, wykonane zostało w latach 1645-1652 do kaplicy Cornaro w kościele Santa Maria della Vittoria. Rzeźbiarz przedstawił tu pełną egzaltacji ekstazę św. Teresy, którą nawiedza anioł. Bernini czytał zwierzenia świętej, która opisywała swe mistyczne spotkania z Bogiem - twierdziła, że Bóg przeszywa ją najpiękniejszym światłem świata. Artysta pokazał widzowi tę chwilę, gdy Teresa ucieleśnia najbardziej intymny kontakt jej i Boga. Omdlała, bezwładna z otwartymi ustami, gotowa jest umrzeć, zostać z Bogiem, by tylko światło mogło ją oświetlać i ogrzewać. Ale Bernini, w typowy dla baroku sposób, komplikuje kompozycję, i to nie tylko formalnie, ale i treściowo, bo przecież anioł to piękny, młody chłopiec, który spogląda na świętą z kokieteryjnym uśmiechem, dwuznacznie unosi jej niezwykle dynamicznie udrapowaną suknię. Pojawia się tu kontekst erotyczny, tak lubiany przez barokowych twórców. Człowiek bowiem kochając Boga, kocha także drugiego człowieka. Kompozycja ta, kipiąca od teatralnego patosu, intensyfikująca przeżycia, namiętna, żarliwa, jest jednym z najwybitniejszych rzeźb barokowych.

bernini lorenzo, plac św. piotra.jpg

Bernini Lorenzo, Plac św. Piotra Plac św. Piotra w Wa ...

Bernini Lorenzo, Plac św. Piotra Plac św. Piotra w Watykanie zbudowany został przez Gianlorenza Berniniego w latach 1656-1667 na zlecenie papieża Aleksandra VII, który pragnął zakończyć prace przy Bazylice św. Piotra. Trzeba było poprawić wygląd fasady świątyni, której proporcje były nieodpowiednie oraz uporządkować plac przed świątynią. Architekt zaprojektował potężny plac, składający się z dwóch części: pierwsza, bezpośrednio stykająca się z kościołem, oparta jest na planie trapezu, druga część to elipsa, której oś dłuższa jest równoległa do biegu fasady. Ujęta została czterorzędową kolumnadą, udekorowaną licznymi posągami świętych, a po środku elipsoidalnej części placu stanął obelisk egipski. Uporządkowanie placu, gigantyczna kolumnada z rzeźbami i obeliskiem, optycznie poprawiły proporcje świątyni i stały się bardzo reprezentacyjne.

REWIZOR.The Inspector General.1949.LEKTOR.avi

Na podstawie Mikołaja Gogola Pewien analfabeta (Rhys W ...

Na podstawie Mikołaja Gogola

Pewien analfabeta (Rhys Williams) podróżuje, biorąc udział w pokazach sztuczek magicznych. Trafia do obcego miasta, gdzie zostaje zatrzymany pod zarzutem o włóczęgostwo. Jednak skorumpowani miejscy urzędnicy biorą go za podróżującego w przebraniu inspektora policji. Danny Kaye, Barbara Bates, Walter Slezak, Rhys Williams

bacciarelli marceli, stanisław august poniatowski w st....jpg

Bacciarelli Marceli, Stanisław August Poniatowski w str ...

Bacciarelli Marceli, Stanisław August Poniatowski w stroju koronacyjnym Stanisław August Poniatowski w stroju koronacyjnym to obraz Marcello Bacciarellego namalowany w latach 1768-71. Portret wykonany jest w konwencji typowego osiemnasto-wiecznego portretu oficjalnego. Monarcha stoi w paradnym płaszczu, obok na stole leżą insygnia władzy królewskiej, tło stanowi fotel koronacyjny, widoczna z lewej strony kolumna oraz dekoracyjnie upięta kotara. Płaszcz króla i kotara układają się w bujne, dekoracyjne fałdy podkreślając ważność przedstawionej pośród nich postaci. Sama poza króla nie ma jednak sztywności wcześniejszych wizerunków. Pełna wdzięku harmonizuje z wyrazem twarzy wskazującym raczej urodę portretowanego niż jego powagę.

akwedukt w nimes.jpg

Akwedukt w Nimes Akwedukt w Nimes, w południowej Fran ...

Akwedukt w Nimes Akwedukt w Nimes, w południowej Francji, dawnej prowincji rzymskiej, częściowo zajętej przez weteranów wojennych, służących w armii cesarskiej, zbudowano w latach 26-16 p.n.e. i nazywano go Pont-du-Gard. Wodociąg ten jest nie tylko dowodem pragmatycznego, funkcjonalnego sposobu myślenia tych wielkich inżynierów, którzy potrafili wykorzystać i zmodernizować osiągnięcia dziedziczone po kulturze Etrusków. Jest także świadectwem tego, że wszelkie idealne proporcje zaklęte zostały w liczbach, dzięki którym osiągnąć można ideał harmonii. Akwedukt do dziś bowiem przykuwa swą doskonałą, wyważoną formą trzech kondygnacji arkad, z których dwie niższe są sobie równe, a trzecia, najwyższa jest dwukrotnie mniejsza. Imponuje nam monumentalne, majestatyczne piękno budowli oraz rozwiązania techniczne tego kamiennego mostu i zarazem wodociągu. Bieg akweduktu został wyniesiony na wysokość 49 m, a woda pitna prowadzona była z odległości 56 km, przy jednoczesnym spadku 35 cm/km, obliczonym tak, by strumień wody spływał w odpowiednim tempie i mógł przynosić 45 tysięcy litrów dziennie. Dzieło to podziwiane było już w średniowieczu, każdy czeladnik mieszkający w tym regionie miał obowiązek je obejrzeć, przy okazji zresztą niejednokrotnie pozostawiał po sobie wyryte w kamieniu swoje imię. Po naszych czasów przetrwało 275 metrów Pont-du-Gard.

alberti leo battista, pałac ruccelai, florencja.jpg

Alberti Leo Battista, Pałac Ruccelai, Florencja Pałac ...

Alberti Leo Battista, Pałac Ruccelai, Florencja Pałac Ruccelai we Florencji zaprojektował Alberti ok. 1457 r. dla bogatego kupca, Jana Ruccelai. Architekt podzielił tu boniowaną fasadę na trzy kondygnacje, dekorując je systemem pilastrów zgodnym z założeniami starożytnej architektury. Głowice poszczególnych kondygnacji przypominają porządek dorycki, joński i koryncki i jest to zasada, która odtąd będzie powtarzana jako kanon. Prostokątne okna wyższych kondygnacji, podzielone kolumienkami, wkomponowane zostały w półkoliste obramowania. Poziomy gzymsów i piony pilastrów tworzą elegancką harmonię na wzór antyczny.

alberti leo battista, plan poziomy k. san andrea, mantua.jpg

Alberti Leo Battista, Plan Poziomy K. San Andrea, Mantu ...

Alberti Leo Battista, Plan Poziomy K. San Andrea, Mantua Kościół św. Andrzeja w Mantui zaprojektował Alberti na zlecenie księcia Gonzagi w 1470 r., a do realizacji przystąpiono dwa lata później, w roku śmierci architekta, stąd pracami kierował Luca Fancelli wg rysunków i modeli Albertiego. Budowla ta wzniesiona została na planie krzyża łacińskiego, przecięcie nawy głównej z transeptem zaakcentowano masywną kopułą, nawa główna zaś wraz z transeptem nakryte są sklepieniem beczkowym. Do nawy głównej przylegają kaplice, które są zredukowanymi nawami bocznymi. Plan kościoła stał się wzorem dla świątyń późniejszych.

arcimboldi giuseppe, vertumnus.jpg

Acrimboldi Giuseppe, Vertumnus Vertumnus, portret ces ...

Acrimboldi Giuseppe, Vertumnus Vertumnus, portret cesarza Rudolfa II Habsburga, wykonany został przez Giuseppe Acrimboldo około 1591 roku. Vertumnus był rzymskim bogiem przemian, jakie zachodzą w naturze. Stąd na obrazie odnajdziemy odbicie wszystkich pór roku. Panem natury, pór roku i żywiołów, które też w ten sposób przedstawił Acrimboldo, miał być cesarz Rudolf II. Pełen kompleksów i depresji władca akceptował tak ekscentryczne malarstwo, schlebiało mu, że choć w obrazie, panuje nad upływem czasu, powietrzem, ogniem i wodą.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin