wiosna(4).jpg

*
Wiosna budzi życie.

Przebiśnieg wraz z krokusem,
topniejącego śniegu plamy,
zapełniają i pięknem kuszą,
oznajmiają - wiosnę mamy.
Owad nieświadom działania,
zbierając mozolnie miód,
dokonuje kwiatu zapylania,
sprawiając by był nowy płód.
Życie wokół się odnawia,
łączą się istoty w pary,
złego nikt się nie obawia,
działa tylko instynkt stary.***************************************************
******************************************************
~ Urodziło się przedwiośnie ~
Urodziło się pod krzakiem przedwiośnie,
całkiem małe, maciupeńkie - i rośnie.
Wydłubało drobne kiełki spod ziemi
o chuchało, by im dodać zieleni.
Przedwiośnie, przedwiośnie, przedwiośnie
wiosnę przyprowadzi,
a wiośnie, a wiośnie, a wiośnie
wszyscy bardzo radzi!
Wydobyło chyłkiem kwiatek z kieszeni
i podparło go słonecznym promykiem,
obudziło parę żuczków nad ranem
przecierają żuczki oczka zaspane.
Przedwiośnie, przedwiośnie, przedwiośnie
wiosnę przyprowadzi,
a wiośnie, a wiośnie, a wiośnie
wszyscy bardzo radzi!
Hanna Łochocka

********************




Kiedy błyśnie promień słońca,
Wiedz, że właśnie Ciebie nim pozdrawiam
I na twarzy jego dotyk,
Ciepłem muśnięć Ci zostawiam.
Kiedy deszcz przypadkiem Ciebie zrosi
To nie gniewaj się na niebo,
Że przynosi tyle kropel
Tylko pomyśl...
On dlatego biegnie mokrym śladem
Zostawiając perły rosy,
Że chcę błyskiem barwnej tęczy
Przenieść uśmiech w Twoje oczy
Nawet wiatr jest moim sprzymierzeńcem
Bo rozdaje wraz z powiewem
Czułość delikatną
Z szeleszczących liści śpiewem
A kiedy złote gwiazdy liczy
Księżyc trochę rozespany,
To pamiętaj: w tej smudze jasnej
Dla Ciebie buziak jest wpisany
A ja szepczę przez codzienność
Wymarzonych parę życzeń,
Aby moje słowa kwitły kwiatem
Rozpachniały słodko Twoje życie...
/z netu/

1.(¯`•♥•´¯) .•*´¨`*•
`•.,(¯`•♥•´¯)WITAM
¨`*• .¸♥¸.•*¸♥ CIEPLUTKO.


WIOSENNE SPOJRZENIA

Potrzebne mi są wiosenne spojrzenia,
aby dostrzegać kwitnące nadzieje,
i wiatr przyjazny co niesie radości,
a do mnie myśli pogodne przywieje.

Potrzebne jest mi dotknięcie wiosenne:
miejsc, sytuacji, i życia uroków,
aby rozróżniać ukryte piękności,
w świetle codziennym i wśród nocnych mroków.

By iść wiosennie do celów wybranych,
i czerpać rozkosz z faktów dotykania:
spraw, rzeczy małych, a zarazem wielkich,
mieć odpowiedzi na różne pytania.

Widzieć świat wielki, a zarazem mały,
który gromadzi różne wspaniałości,
mieć szczęście spotkać, uśmiech dumnej róży,
godnie siąść w cieniu pod drzewem mądrości.

Odczuwać ciepło i wonie wiosenne,
pozawijane w barwne kwiatów pąki,
liśćmi przybrane, by strojniej wyglądać,
wylegające na pola i łąki.

Nie zauważać wskazówek zegara,
zapomnieć że są inne pory roku,
przyswoić widok nastającej wiosny,
i tak pozostać w kręgu jej uroku.
/K.Roszczy