me262 (9).jpg

Messerschmitt Me 262 Schwalbe – (niem. jaskółka), pierwszy użyty bojowo samolot myśliwski o napędzie odrzutowym. Produkowany masowo podczas II wojny światowej przez Niemcy wszedł do służby w 1944 roku jako samolot bombowy (A-2a) i rozpoznawczy (A-1a/U3 oraz A-4a), a także jako myśliwiec przechwytujący (A-1a) i nocny (B-1a/U1). Przez pilotów niemieckich został nazwany Sturmvögel (niem. burzyk), a wśród aliantów zachodnich znany jako Turbo. Ze względu na późne wprowadzenie tego samolotu do uzbrojenia, jego wpływ na działania wojenne był nieznaczny. Messerschmitty Me 262 uzyskały jedynie 900 zestrzeleń[1] przy stratach własnych 100 maszyn[2].

Początki projektu pierwszego myśliwca odrzutowego sięgają 1938 roku, kiedy to Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy złożyło w firmie Messerschmitt zamówienie na projekt samolotu napędzanego turbinami gazowymi marki BMW. Wstępny projekt płatowca oznaczonego jako P.1065 opracował dr Woldemar Voigt w kwietniu 1939 roku. Pierwotny plan był bardzo podobny do finalnego samolotu ukończonego kilka lat później. Postęp projektu był wielokrotnie opóźniany przez brak funduszy i sprzeciwy władz, zarzucające nieopłacalność nowej konstrukcji.

Podczas prac konstrukcyjnych, ze względu na wzrastającą masę projektowanego równolegle silnika, postanowiono przebudować płatowiec na maszynę o skośnych skrzydłach. Najpierw rozważano konstrukcję płatów ze skosem tylko zewnętrznych ich części, ale ostatecznie postanowiono zastosować całkowicie skośne skrzydła. Pierwszy prototyp samolotu został ukończony zanim silniki odrzutowe były gotowe, dlatego też pierwszy lot Me 262 V1 odbył się 18 kwietnia 1941 roku z konwencjonalnym silnikiem Junkers Jumo 210G o mocy 700 KM zamontowanym na dziobie maszyny. Docelowe silniki odrzutowe BMW 003 były gotowe do zamontowania w płatowcu dopiero w listopadzie, a pierwszy lot prototypu V2 z dwoma jednostkami napędowymi tego typu i dodatkowo silnikiem tłokowym Jumo 210G odbył się 25 marca 1942 roku.

Pozostawienie konwencjonalnego napędu okazało się słuszną decyzją, gdyż oba silniki odrzutowe przestały pracować wkrótce po starcie ze względu na awarię łopat sprężarki.

Trzeci prototyp, V3 który był już całkowicie odrzutowym samolotem, wzbił się w powietrze 18 lipca 1942 roku. W maszynie tej zastosowano silniki Junkers Jumo 004 bardziej niezawodne niż silniki BMW 003.
Aby ułatwić start i lądowanie zdecydowano się zmienić podwozie na podwozie z kołem przednim, a nie ogonowym.

Loty testowe kontynuowano przez cały następny rok, jednak produkcja seryjna nie została rozpoczęta ponieważ Hitler zażądał przebudowy maszyny na bombowiec. Zmiana konstrukcji kadłuba zakończyła się w 1942 roku, ale produkcji znów nie rozpoczęto, tym razem ze względu na braki materiałowe, zwłaszcza wolframu i chromu, oraz konieczności zastąpienia ich stopami bardziej dostępnych a jednocześnie równie wytrzymałych materiałów. Po zmianie projektu do możliwości materiałowych Rzeszy, dopiero w 1944 roku rozpoczęto produkcję samolotu.

Podczas przebudowy maszyn z myśliwców na samoloty myśliwsko-bombowe, z braku części, paliwa i przeszkolonych pilotów prawie 500 z nich zostało zniszczonych na ziemi podczas bombardowań, dlatego też nigdy nie wykorzystano możliwości tej maszyny. Z 1433 wyprodukowanych maszyn tylko około 300 weszło do czynnej służby.

Pomimo swych wad i niedoskonałości Me 262 był pierwszym sygnałem końca ery samolotów napędzanych śmigłem i początku ery odrzutowców latających z prędkościami rzędu 800 km/h, znacznie większymi niż możliwe do uzyskania na samolotach śmigłowych. Jako pierwszy został również wyposażony w skośne skrzydła.