he162 (2).jpg

Heinkel He 162 Volksjäger, znany też jako Salamander, był niemieckim myśliwcem - drugim myśliwcem odrzutowym przyjętym na wyposażenie Luftwaffe podczas II wojny światowej. Dzierży rekord prędkości wśród pierwszej generacji samolotów odrzutowych.

Kiedy amerykańska 8 Armia Powietrzna rozpoczęła na nowo dzienne bombardowania Niemiec w 1944 roku, nad terytorium Rzeszy znowu pojawiły się bombowce w eskorcie myśliwców P-51 Mustang. Wtedy właśnie Adolf Galland zrozumiał, że jedyną możliwością zniwelowania przewagi liczebnej wroga jest przewaga technologiczna i zażądał wprowadzenia do produkcji myśliwców odrzutowych.

Największe nadzieje Galland pokładał w myśliwcu Messerschmitt Me 262, który, nawet gdy użyty w niewielkich grupach, był w stanie wyrządzić wielkie straty w formacjach bombowych. Twierdził nawet, że wolałby jeden myśliwiec odrzutowy od pięciu śmigłowych. Jednak wprowadzenie Me 262 do produkcji seryjnej odwlekało się z powodu problemów z silnikami.

Natomiast firma Heinkel zaprojektowała w międzyczasie mały, jednosilnikowy myśliwiec odrzutowy, nadający się do taniej i masowej produkcji, tym samym wygrywając kontrakt na Volksjäger, czyli "myśliwiec ludowy".

Samolot był małym górnopłatem o prostych skrzydłach i sportowym wyglądzie, napędzany był silnikiem BMW 003, który był umocowany nad kadłubem, za znajdującą się z przodu kabiną pilota. Był wyposażony w fotel wyrzucany i chowane podwozie trójkołowe. Projekt zatwierdzono 25 września 1944, a pierwszy lot miał miejsce 6 grudnia, czyli po niecałych 90 dniach.

Podczas tak szybkiego procesu projektowego nie ustrzeżono się błędów konstrukcyjnych, z których jeden zaowocował rozbiciem się samolotu podczas pokazów. Tak więc prace nad He 162 kontynuowano, cały czas poprawiając konstrukcję i właściwości lotu – szczególnym problemem okazało się zachowanie samolotu przy niskich prędkościach.

Do czasu uporania się ze wszystkimi problemami stało się jasne, że wojna chyli się ku końcowi. Niemniej jednak, ambitny program produkcji myśliwca był kontynuowany i do końca zmagań wojennych ukończono produkcję 300 myśliwców, a kolejne 100 było w trakcie produkcji. W kwietniu zakończono przezbrojenie pierwszej grupy na nowe samoloty. Jak się później okazało – ostatniej. W kwietniu i maju 1945 samoloty te w ograniczonym zakresie zostały użyte bojowo.