17.JPG
-
☺ Jestem przy tobie -2cd +lektor -
☺ Nigdy nie mow zegnaj -2cd +lektor -
☺ Ta Ra Rum Pum -2cd +lektor -
☺ To właśnie przyjaźń -2cd +napisy -
☻ Bajki Disneya -
☻ Filmy i Bajki Świąteczne -
☻ Filmy Komedie -
☻ Filmy Przygodowe -
• Najlepsze Filmy Akcji +lektor -
• Najlepsze Filmy Komedie +lektor -
1939-1944 -
1979. Papierz z Polski -
Antyczne sekrety Biblii -
Barbarzyńcy -
Bylo sobie zycie -
Dzika Arabia -
Dzika Skandynawia -
filmy krótkie -
filmy napisy PL -
filmy RMVB -
Gry do 500 mb -
Ja bym z takim papieżem nie wytrzymał -
Jan Paweł II i jego przyjaciel -
Jan Paweł II powiedział(...) -
Jan Paweł II w Hiszpanii i świecie -
Jan Paweł II w Ziemi Swiętej -
JEROZOLIMSKIE -
komplet -
Kraków - Błonia - 18 sierpnia 2002 r -
Natasza Zylska -
Papieskie okno - Franciszkańska 3 -
PI0SENKI JP.II -
Scooby Doo -
Smerfy -
Smerfy 2 3D chomikuj -
Starożytne Cywilizacje -
Syberyjskie domy drewniane -
TAJEMNICE NATURY -
Tapety na pulpit -
Tom i Jerry -
Widziane na Ziemi -
W-wa zdjęcia -
Wybrzeże Europy z lotu ptaka -
Z archiwum FN - Kresy -
Z archiwum FN - Zabytki kinematografii -
Zaczęło się od Iluzjonu -
Złota kolekcja cz.1 -
Złota kolekcja cz.2 -
Złota kolekcja cz.3 -
Złota kolekcja cz.4
Jerycho arabskie miasto położone w Judei, we wschodniej części Palestyny, ok. 9 km na zachód od rzeki Jordan i ok. 10 km na pólnocny zachód od północnego krańca Morzego Martwego. Miasto znajduje się pod administracją Autonomii Palestyńskiej.Miasto jest położone około 270 metrów poniżej p.m. i jest jednym za najniżej położonych miejscowości na świecie.Jerycho jest jednym z najstarszych miast świata i prawdopodobnie najstarszym nieprzerwanie istniejącym siedliskiem ludzkim.W pobliżu obecnego Jerycha już 11 000 lat temu istniały trzy odrębne siedliska ludzkie. Było to spowodowane najprawdopodobniej dogodną lokalizacją – w pobliżu źródła wody i prowadzącego ze wschodu na zachód szlaku na północ od Morza Martwego.Najstarsze z siedlisk znajduje się na terenie dzisiejszego Tell es-Sultan (lub Tell Sultan) w odległości kilku kilometrów od miasta, wywodzące się z okresu neolitu preceramicznego. W języku arabskim tell oznacza kopiec lub wieżę – taki kopiec powstał przez swoiste "nabudowywanie" nowych części miasta na stare, co jest powszechne na Bliskim Wschodzie i w Anatolii.
Morze Martwe leży w północnej części tektonicznego Rowu Jordanu – ryftu ciągnącego się na południe od Afryki Wschodniej na pograniczu Izraela i Jordanii. Znajduje się między wysokimi klifami i górami. Od strony zachodniej wznoszą się Góry Judzkie, a od wschodniej Płaskowyż MoabskiOk. 17 tys. lat temu poziom wody Morza Martwego był tak wysoki, że łączyło się ono z leżącym na północ Jeziorem Tyberiadzkim.W ciągu wieków przylegały do niego różne nazwy: Cuchnące Morze, Diabelskie Morze czy też Jezioro Asfaltowe. W Biblii nazwano je Morzem Słonym oraz Morzem Araby[1]. Według tradycji głęboko na dnie leżą ruiny Sodomy i Gomory. Dlatego jest ono także znane jako Morze Sodomy lub Morze Lota – opisanego w Biblii świadka tragicznych wydarzeń związanych z tymi miastami. W pobliżu Morza Martwego znajduje się starożytna twierdza Masada oraz miejsce odnalezienia zwojów z Qumran.Niezwykłe stężenie soli sprawia, że na powierzchni z łatwością unoszą się ludzie nieumiejący pływać. Rzymski wódz Wespazjan, chcąc sprawdzić to zjawisko, kazał wrzucać do wody jeńców.Lustro wody znajduje się w najniższym punkcie Ziemi, 418 m p.p.m. (i ciągle się obniża). Powierzchnia jeziora wynosi 1020 km², a maksymalna głębokość – 399 m. Jezioro to wykazuje bardzo duże zasolenie – średnio 28%. Na powierzchni zasolenie wynosi ok. 22%, a na głębokości 50 m – 36%.Długość jeziora rozciągającego się południkowo wynosi 76 km, a szerokość 4,5-16 km. Linia brzegowa jest dość wyrównana, z wyjątkiem półwyspu Lisan (język) dzielącego Morze Martwe na część głębszą północną i płytszą południową (ok. 6 m głębokości).Ponieważ morze jest tak nisko położone, woda z niego nie odpływa. W XX wieku ilość wody wpływającej do Morza Martwego zmniejszyła się z powodu wykorzystywania części wód Jordanu przez Izrael i Jordanię, a także zmian klimatycznych. Znaczne parowanie powoduje obniżanie się lustra wody i wytrącanie pokładów soli. W upalny dzień odparowuje aż siedem milionów ton – wyjaśnia to dlaczego morze się nie rozszerza. Ale w przeciwieństwie do wody, która wyparowuje, sole i inne minerały pozostają. Dlatego jest ono najbardziej słonym akwenem na Ziemi.Jednym z najbardziej intrygujących zjawisk Morza Martwego jest wydobywanie się z niego bituminu (asfaltu), którego grudy pojawiają się na powierzchni wody[4]. W roku 1905 w czasopiśmie The Biblical World wspomniano o ogromnej bryle ważącej ok. 2 700 kilogramów, którą znaleziono na brzegu w roku 1834. Niektórzy sądzili, że asfalt odrywa się od dna morza i wypływa na powierzchnię wskutek trzęsień ziemi. Bardziej prawdopodobne jest to, że asfalt wydostaje się z głębi ziemi poprzez szczeliny lub struktury zwane diapirami. Gdy dotrze do dna morza i uwolni się od soli wypływa na powierzchnię.
Masada (hebr. מצדה Mecada; zlatynizowana forma słowa מצודה - "forteca") - to nazwa starożytnej twierdzy żydowskiej położonej na szczycie samotnego płaskowyżu na wschodnim skraju Pustyni Judejskiej nad Morzem Martwym w Izraelu. Dostęp do płaskiego szczytu w kształcie rombu jest trudny, a twierdzy bronią strome kilkusetmetrowe zbocza - do 410 metrów nad poziom Morza Martwego.Obecnie można na szczyt Masady wejść pieszo lub wjechać kolejką.
Początki twierdzy sięgają rządów dynastii hasmonejskiej. W 40 p.n.e. w Masadzie schronił się Herod uciekając przed Partami. Od tego czasu upodobał sobie to miejsce. Według relacji Józefa Flawiusza, Herod, od 37 p.n.e. król Judei, w latach 37-31 p.n.e., udoskonalił jeszcze obronność tego miejsca, wznosząc mury i wieże obronne oraz budując zbiorniki na wodę i magazyny na zapasy, co umożliwiało stawianie czoła oblężeniu przez długi czas. Od 6 r. w twierdza służyła jako rzymska strażnica graniczna. W roku 66 n.e. w czasie wojny żydowskiej Masadę zajęli zeloci. W roku 73 n.e. Masada była jednym z trzech ostatnich punktów oporu przeciw Rzymianom. Oblężenia twierdzy podjął się Flawiusz Silwa. Brało w nim udział 5 tys. żołnierzy rzymskich oraz 9 tys. niewolników i jeńców, wykorzystywanych głównie do prac ziemnych. Dzięki nim usypano skarpę, po której rozpoczęto szturm fortecy przy pomocy wieży oblężniczej. Na czele broniących się zelotów stał Eleazar ben Jair. Sytuację wewnątrz twierdzy w czasie oblężenia znamy z relacji Józefa Flawiusza, jednak trudno powiedzieć, na ile jego opis odpowiada prawdzie. Kiedy dostrzeżono bezcelowość dalszej obrony przystano na propozycję zbiorowego samobójstwa, wysuniętą przez ben Jaira. Każdy mężczyzna zabił żonę i dzieci, następnie wylosowano dziesięciu zelotów, którzy zabili pozostałych mężczyzn, z tych wybrano jednego, który zabił pozostałych i wreszcie popełnił samobójstwo. Pozostawiono nietknięte zapasy żywności, aby Rzymianie wiedzieli, że nie wzięli twierdzy głodem. Flawiusz podaje liczbę 960 obrońców, którzy odebrali sobie życie. Ocalały dwie kobiety z pięciorgiem dzieci, ukryte w kanale. Po zdobyciu Masady przez jakiś czas znajdował się w niej rzymski posterunek. Potem przebywali w niej bizantyjscy mnisi (pozostały po nich szczątki mozaikowej kaplicy). Zostali wyniszczeni przez najazd perski lub arabski. Od VII w. Masada nie była zasiedlona.