26.jpeg

Urodziła się w Swansea, w rodzinnym mieście poety Dylana Thomasa. Jej ojciec, Walijczyk, prowadzi tam cukiernię. Matka, Irlandka, jest krawcową. Aktorstwo było jej właściwie pisane. Już jako czteroletni brzdąc Catherine uczyła się śpiewu i tańca. Potem doszły lekcje aktorstwa i występy w teatralnym kółku amatorskim, działającym przy kościele w Swansea. Mając dziewięć lat, Catherine zagrała tytułową bohaterkę w musicalu "Annie". Rok później była Talullah w "Bugsy Malone". Kiedy skończyła czternaście lat, jako chórzystka, objechała Walię z musicalem "Mickey Dolenz". Wypatrzona przez producentów, została zaangażowana do "The Pyjama Game" i przeniosła się do Londynu. Miała wtedy piętnaście lat. Dwa lata potem wywalczyła sobie główną rolę w musicalu "42nd Street".
Na ekranie zadebiutowała w 1990 roku w "Les 1001 nuits" Philippe'a de Broki. Zagrała piękną Szeherezadę, narratorkę "Baśni 1001 nocy", która przywraca królowi Szahrijarowi wiarę w kobiecą dobroć i zostaje jego żoną. Choć film de Broki miał znakomitą obsadę (m.in. Vittorio Gassman jako Sinbad), przeszedł bez echa. Nikt też nie zwrócił uwagi na Catherine w epizodycznej roli w "Out of the blue". Popularność przyniósł jej dopiero 12-odcinkowy serial "The Darling Buds of May". Z dnia na dzień Catherine stała się ulubienicą angielskich telewidzów. Paparazzi śledzili każdy jej krok, brukowa prasa rozpisywała się o jej życiu prywatnym. Zainteresowaniu popołudniówek nie towarzyszyła jednak olśniewjąca kariera na ekranie. Anglicy wiedzieli więc, z kim się spotyka, nie mieli za to okazji oglądać jej w ciekawych rolach. No bo trudno było uznać za osiągnięcie epizod w nieudanej superprodukcji "Kolumb odkrywca" czy nieśmieszną komedię "Awantura o spadek" Roberta Younga. Catherine próbowała wrócić do teatru. W 1992 roku zagrała w "Under Milkwood" według Dylana Thomasa. Spektal wyreżyserował Anthony Hopkins. Występowała także w telewizji m.in. w "The Cinder Path" Simona Langtona, melodramacie, rozgrywającym się w latach I wojny światowej, oraz w ekranizacji "Powrotu na wrzosowisko".
W 1995 roku zdecydowała się na przeprowadzkę do Los Angeles. Czuła, że jej kariera stoi w miejscu. Miała też dosyć prześladowań ze strony paparazzi. Postanowiła więc zacząć wszystko od nowa. Na dobry początek zagrała caryce Katarzyne II w "Katarzynie Wielkiej", serialu nakręconym w międzynarodowej koprodukcji. Potem dostała rolę demonicznej Sali, przeciwniczki tytułowego bohatera w filmowym komiksie "Fantom". Znalazła się w obsadzie (jako arostakryczna piękność) w miniserialu "Titanic", rekonstruującym tragiczny rejs tego luksusowego liniowca. Właśnie w "Titanicu" zobaczył ją Steven Spielberg, który jako producent przygotowywał "Maskę Zorro". Zarekomendował Catherine reżyserowi filmu Martinowi Cambellowi. Catherine została zaproszona na zdjęcia próbne, bez trudu pokonała swoje rywalki i dostała rolę Eleny, córki Zorro i ukochanej jego następcy. Przed rozpoczęciem realizacji tego filmu przeszła intensywny trening - uczyła się szermierki, hiszpańskiego akcentu i jak tańczyć tango. Po premierze filmu Catherine nie kryła entuzjazmu:"Maska Zorro" to pierwszy film, w którym mam do zagrania więcej niż cztery sceny". Nie trzeba chyba dodawać, że tym razem jej kariera nabrała rozpędu. Sean Connery wybrał Catherine na swoją partnerkę w "Osaczonych". Catherine jest podobno najpoważniejszą kandydatką do roli Lary Croft w filmowej wersji niezwylke popularnej gry komputerowej. Zapewnia jednak, że kino komercyjne nie jest szczytem jej marzeń. Chętnie zarga też w produkcji niezależnej.