styczeń3.jpg

maks88 / Galeria / Pory Roku / Miesiące / 01. Styczeń / styczeń3.jpg

Download: styczeń3.jpg

Pobierz

90 KB

(500px x 800px)

Stanisław Grochowiak

Styczeń

Jeszcze grudniem się złoci, lecz w styczniowe Idy
Wrósła śniegu zapłata w kostne światowidy.
Jeden patrzy drugiemu na tors bez oblicza,
Północy szuka wschodni. Wschód Zachód oblicza.
Wszakże tylko bieguny zna równina śniegów,
Poskromiła podróże w narkotycznym śnie głów.

Nowe drogi sznuruje mistrz niedbały – basior.
Żagiew ognia u pyska zapalił mu Hasior.
Ten się jeden co urwał z lodowatej smyczy,
Śmigłym smykiem skomlenia po pustkowiach smyczy
Czasem oko wytęży, z ironią przystanie,
Jako sanie się trudzą: tutaj nie – i tam nie.

Dymy z chałup – jedyne wiorsty dla wędrowca,
Co jak owca się błąka po znojnych manowcach.
Dawno z mrozu się odął giętki wicher bata,
Dla furmana gorzałka, dla podwik – herbata.
Ale z dębów jest łomot. Pies też przymarzł do wrót.
Dobrzy ludzie w pierzynach. Najeźdźcom wciąż odwrót.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

maks88

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

styczeń.jpg

dzien_dziadka.jpg

Wanda Chotomska Kwiaty dla dziadka Kto ci opowie ...

Wanda Chotomska Kwiaty dla dziadka Kto ci opowie o dawnych latach? Tych lat naoczny świadek. Jak kraj nasz rośnie, jak ludzie rosną, opowie Ci - Twój Dziadek. Otworzy serce, kieszeń otworzy, podsunie czekoladę. Z Twoich sukcesów zawsze się cieszy. Kto? No, wiadomo - Dziadek. A jak coś spsocisz, jak coś naknocisz, jak trzeba spytać o radę- to kto za uszy wyciągnie z biedy? Wiadomo, zawsze - Dziadek! Więc wnuki proszą, żeby w kwiaciarniach kwiatków nie chować pod ladę. Dziadek ma święto! Kwiaty dla Dziadka! Wiwat, niech żyje Dziadek! obrazek

styczeń(1).jpg

Ernest Bryll Styczeń Staszkowi Grochowiakowi Marzą si ...

Ernest Bryll Styczeń Staszkowi Grochowiakowi Marzą się jeszcze nam chałupy w śniegu Takie przeczyste, takie z kalendarza Kurdesz z zadymką i sanie w szeregu... Poeta słowa na słowa przetwarza Buduje polską zimę... A tu siąpią deszcze Gołoledź, chłopi na rowerach jadą Potem runą w autobus aż blacha zatrzeszczy I tak ściśnięci, spoconą gromadą Dobiją do miasteczka. Tam z jaką godzinkę Poczekają na ciuchcię prosto do Warszawy W karty zagrają albo usną krzynkę Łapiąc przez nos powietrze. Takie oto sprawy Mamy na styczeń. Zaduch okowity Kraj za oknem wagonu szary, spopielały Pięć gawronów na śniegu – ot, krajobraz cały I pociąg dynamitem zmęczenia nabity...

Nowy Rok.jpg

Na Nowy Rok Słyszycie? Północ już bije, Rok stary w mgł ...

Na Nowy Rok Słyszycie? Północ już bije, Rok stary w mgły się rozwiewa, Jak sen przepada... Krzyczmy: Rok Nowy niech żyje! I rwijmy z przyszłości drzewa Owoc, co wiecznie dojrzewa, A nie opada. Rok stary jak ziarnko piasku Stoczył się w czasu przestrzenie; Czyż go żałować? Niech ginie! bez łzy, oklasku, Jak ten gladiator w arenie, Co upadł niepostrzeżenie Czas go pochować. Bywały lata, ach! krwawsze, Z rozpaczy jękiem lecące W przeszłości mrok. A echo powraca zawsze, Przynosząc skargi palące... Precz z smutkiem! Życzeń tysiące Na Nowy Rok! Spod gruzów rozbitych złudzeń Wynieśmy arkę rodzinną Na stały ląd! Duchowych żądni przebudzeń, Potęgą stańmy się czynną Bacząc, by w stronę nas inną Nie uniósł prąd. Rozumu, niezgiętej woli, Prawdziwej duchowej siły I serc czystości! A Bóg nam stanąć pozwoli, I z naszej skromnej mogiły Dzieci się będą uczyły, Jak żyć w przyszłości. W olbrzymim pokoleń trudzie Bądźmy ogniwem łańcucha, Co się poświęca, Nie marzmy o łatwym cudzie! Najwyższy heroizm ducha Jest walką, co nie wybucha, Pracą bez wieńca. Uderzmy w kielichy z winem I bratnie podajmy dłonie, Wszakże już czas! Choć różni twarzą lub czynem, Niech nas duch jeden owionie, Niech zadrży miłością w łonie I złączy nas! Bo miłość ta, która płynie Z poznania ziemskiego mętu, Jest światłem dusz! Choć Bogu wznosi świątynie, Potrafi zstąpić bez wstrętu I wyrwać słabych z odmętu W pośrodku burz. Niech żyją pierwsi w narodzie, Jeżeli zawsze są pierwsi I w Poświęceniu! Gdy z czasu potrzebą w zgodzie, W szlachetnym czynie najszczersi, Swą dumę umieszczą w piersi, A nie w imieniu! I ci, co żadnej spuścizny Na grobie matki nie wzięli Prócz łez - niech żyją! Jeżeli miłość ojczyzny Jako synowie pojęli I na wyłomie stanęli, Gdzie gromy biją. Spełnijmy puchary do dna I życzmy sobie nawzajem Szczęśliwych lat! Niech myśl powstanie swobodna I światło błyśnie nad krajem! Bogu w opiekę oddajem Przyszłości kwiat. Tych naszych braci, co cierpią, Miłością naszą podnieśmy Męczeński ród. Niech od nas pociechę czerpią, Nadzieję w ich sercach wskrześmy, Wołając: jeszcze jesteśmy Niech żyje lud! Asnyk Adam

styczeń4.jpg

Jedzie zima Czesław Janczarski Przypłynęła ...

Jedzie zima obrazek

Czesław Janczarski Przypłynęła chmura sina. Od północy wiatr zacina. Kot wyjść z domu nie ma chęci. Coś się tam na dworze święci! Kraczą wrony na parkanie: - Jedzie zima , groźna pani! I już lecą z nieba śnieżki, zasypują drogi, ścieżki, pola, miedzę i podwórka, dach, stodoły, budę Burka. Kraczą wrony na jabłoni: - Jedzie zima parą koni! Mróz ściął lodem brzeg strumyka. Zając z pola w las pomyka. Krasnalowi zmarzły uszy, już spod pieca się nie ruszy! Kraczą wrony na brzezinie: - Oj, nieprędko zima minie!

styczeń2.jpg

- Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok. - Gdy trzec ...

- Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok. - Gdy trzech Króli mrozem trzyma będzie jeszcze długa zima. - Jak styczeń zachlapany , to lipiec zapłakany.

styczeń1.jpg

Bałwanek Na przystanku tramwajowym, Stoi bałwan praw ...

Bałwanek Na przystanku tramwajowym, Stoi bałwan prawie nowy Jeszcze wczoraj go nie było, A dziś stoi, jak to miło, obrazek

Chociaż trochę jest skrzywiony, Jakby leciał w jedną stronę, Obsiusiało go też psisko, Biedne śnieżne bałwanisko. obrazek

Miotła mu się rozleciała, Bo ją wrona obskubała, A pomogła jej .sikorka. Nowa parku lokatorka obrazek

Pewnie mrozu to jest wina, Płacze bałwan biedaczyna, Co porabia dzisiaj mróz ? Niechaj wraca i to już ! obrazek

Nasz bałwanek się nie śmieje, Nie ma lodu, śnieg topnieje, I na sankach nie jeździmy, Bo bez mrozu nie ma zimy.

Budzenie pszczół w Nowy Rok.jpg

Budzenie pszczół w Nowy Rok ... Obyczaj noworoczny, w kt ...

Budzenie pszczół w Nowy Rok ... Obyczaj noworoczny, w którym gospodarz o północy pukał do uli w swojej pasiece i zachęcał pszczoły do robienia miodu i wosku na nowy sezon. Na podwórzu palono zaś snopek słomy, który symbolizował stary rok i wszystkie troski ... ******************************************* Jerzy Ficowski Styczeń Nowy Rok zawitał wreszcie stary sobie poszedł. Co tam rośnie w mrozach stycznia? Dzień rośnie po trosze! Wróbelkowi serce rośnie, że wiosny doczeka, chociaż jeszcze droga do niej mroźna i daleka. Rosną w styczniu zaspy śniegu, że wóz w nich ugrzęźnie a na szybach rosną srebrne liście i gałęzie. Więc na inne pory roku, nie patrzy zazdrośnie mroźny styczeń: bo w nim także mnóstwo rzeczy rośnie!

dzien-babci1.jpg

Siadaj Babciu, siadaj blisko. Zaraz ci opowiem wszystko. ...

Siadaj Babciu, siadaj blisko. Zaraz ci opowiem wszystko. Prawie całą noc nie spałam, bo prezenty wymyślałam. Na kanapie się kręciłam aż dla ciebie wymyśliłam: z lodu broszkę i korale i śniegowe cztery szale. Dziesięć czapek w śnieżną kratkę i lodową czekoladkę. Jak nie będzie ci smakować, to mnie możesz poczęstować. obrazek

Trzech Króli.jpg

Uroczystość obchodzona 6 stycznia jest bardzo dawna. Nal ...

Uroczystość obchodzona 6 stycznia jest bardzo dawna. Należy do najpierwszych, które uświęcił Kościół. Na Wschodzie pierwsze jej ślady spotykamy już w wieku III. Tego właśnie dnia obchodził Kościół Grecki święto Bożego Narodzenia, ale w treści znacznie poszerzonej: Jako uroczystość Epifanii, czyli zjawienia się Boga na ziemi w tajemnicy wcielenia. Na zachodzie uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca wieku IV (oddzielnie od Bożego Narodzenia). W Kościele tego dnia święci się złoto i kadzidło (od XV/XVI w.), a także kredę (od XVIII w.). Wodę święcono w Jerozolimie już od VI w. Napis „K (C) + M + B + bieżący rok” jest różnie interpretowany: „Kasper, Melchior, Baltazar”, Christus manisionem benedicat („Niech Chrystus mieszkanie błogosławi”) czy Christus multorum benefactor („Chrystus dobroczyńcą wielu”). Zwyczaj niewątpliwie nawiązuje do Księgi Wyjścia (11,1-13,16), kiedy to Izraelici oznaczali drzwi swoich domostw krwią baranka paschalnego. Chrześcijanie, znacząc poświęconą kredą odrzwia swoich mieszkań, proszą Chrystusa o błogosławieństwo, a także publicznie wyznają swoją wiarę. obrazek

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin