IMG_0008.jpg

Uchowiec Haliotis iris, ślimak morski żyjący wyłącznie w Nowej Zelandii, znany pod miejscową nazwą paua. Jak pozostałe gatunki uchowców, ślimaki te bytują w strefie przybrzeżnej mórz, na skalistym dnie. Cenione są nie tylko ze względu na opalizujące muszle, z których wytwarza się efektowną biżuterię, lecz także dla smacznego mięsa. Na dodatek można w nich wyhodować lśniące perły.
Na świecie znanych jest ponad 100 gatunków uchowców. W RPA, jak również w Kalifornii występują gatunki, których nie ma nigdzie indziej. Japońska nazwa uchowca to awabi, australijska — muttonfish, a na wyspie Guernsey w kanale La Manche jest on znany jako ormer. Ale wielobarwny gatunek paua można spotkać tylko w zimnych wodach południowego Pacyfiku, u wybrzeży Nowej Zelandii.
Cud przyrody
Muszla uchowca skrzy się kolorami jak opal, ponieważ jest utworzona z ułożonych naprzemiennie warstw białkowych i wapiennych. Dlatego niektórzy nazywają uchowce opalami morskimi. Gdy temperatura wody w oceanie się obniża, mięczaki te zapadają w sen. Wolniejszy jest wtedy przyrost warstw tworzących muszle. Zdaniem pewnej specjalistki różne barwy muszli uchowców powstają w wyniku pobierania z wody rozmaitych składników odżywczych; ponadto zależą od kolorów glonów, którymi ślimaki się żywią.
Uchowce są wybredne, jeśli chodzi o pokarm, ale mają też niemałe wymagania w stosunku do najbliższych sąsiadów. Stronią od kolczastych jeżowców, żywiących się tymi samymi roślinami. Bardzo niebezpieczne są dla nich rozgwiazdy — kilka rozgwiazd potrafi zniszczyć całą kolonię ślimaków. Sprytna rozgwiazda kładzie ramię na linii otworów oddechowych uchowca, wskutek czego ślimak dusi się, odpada od skalnego podłoża, a wtedy rozgwiazda bez trudu go pochłania.