Billie Holiday.jpg

Mam zaszczyt przedstawić dyskografię Billie Holiday zebraną w 10 płytach.

(ur. 7 kwietnia 1915 w Filadelfii, zm. 17 lipca 1959 w Nowym Jorku) – amerykańska śpiewaczka jazzowa; przedstawicielka "miejskiej", swingowej odmiany wokalistyki jazzowej. Przez Lestera Younga, lojalnego przyjaciela i partnera muzycznego, nazywana także Lady Day. Utwory, do których napisała teksty – m.in. "God Bless the Child", "Don't Explain" i "Lady Sings the Blues" – na przestrzeni lat stały się jazzowymi klasykami.
Kiedy się urodziła, jej matka, Sadie Fagan, miała 13 lat, a ojciec, Clarence Holiday – 15[3]. W wieku 10 lat przyznała się, że została zgwałcona. W 1926 dostała się do katolickiego domu poprawczego, z którego później uciekła. Po przeprowadzce wraz z matką do Nowego Jorku, dostała pracę jako wokalistka w jednym z klubów Harlemu, co spowodowało, że zaczęła poświęcać muzyce coraz więcej uwagi.
W 1933 została dostrzeżona przez Johna Hammonda, który pomógł jej w nagraniu pierwszych utworów. Od 1935 współpracowała z grupą Teddy'ego Wilsona, w 1937 została wokalistką big bandu Counta Basiego, a w 1938 dołączyła do grupy Artiego Shawa. W międzyczasie śpiewała też u boku takich artystów jak: Ben Webster, Johnny Hodges, Bunny Berigan, Roy Eldridge i Lester Young.
W roku 1943 została wybrana w ankiecie magazynu Esquire "najlepszą wokalistką", przed Mildred Bailey i Ellą Fitzgerald.
Uzależnienie od alkoholu i narkotyków stały się przyczyną narastających kłopotów zdrowotnych. Była również kilkakrotnie aresztowana za posiadanie narkotyków, a wyrok za ich zażywanie łączył się także z odebraniem pozwolenia na występy na żywo. W maju 1958 roku trafiła do szpitala z powodu dolegliwości serca i marskości wątroby, która stała się również przyczyną jej śmierci 17 lipca 1959.