Filmy dokumentalne

Przelot nad zburzoną Warszawą w kwietniu 1945.
Bez mostów, ulic i ludzi tylko szara pustynia usiana gruzami. Warszawę sprzed 65 lat pokazuje animacja 3D, przygotowana przez studio Platige Image. Będzie ją można zobaczyć 1 sierpnia w Muzeum Powstania Warszawskiego.
Wiosna, rok 1945. Bombowiec Liberator leci nad ruinami miasta, pustynią bez ludzi - rejonem niedawnych walk powstańców. Tak rozpoczyna się "Miasto ruin", cyfrowa rekonstrukcja Warszawy zniszczonej podczas II Wojny Światowej. - Mamy świadomość, że film po raz kolejny spowoduje dyskusję o powstaniu warszawskim - mówi Jan Ołdakowski, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego. To tam od 1 sierpnia będzie można oglądać animację.Zamek Królewski roztrzaskany w drobny mak, na terenie getta, w centrum miasta, pustynia.Wokół kikuty budynków. Przerażający trup starej Warszawy odwzorowany został w animacji.Stare zdjęcia przemówiły nowym językiem.Premiera "Ruin Miasta" nastąpi 1 sierpnia w Muzeum Powstania Warszawskiego i zbiegnie się z uroczystymi obchodami 66 rocznicy powstania. Film będzie można oglądać na monitorach w samolocie Liberator w animacji 2D oraz sali projekcyjnej w 3D.

Kadry z tego filmu

ZACHOMIKUJ MNIE

Koyaanisqatsi to jeden z najgłośniejszych filmów dokumentalnych ostatnich lat.Film został nakręcony w 1982 roku.
Tytuł: "Koyaanisqatsi" to słowo pochodzące z języka indian Hopi, które oznacza "życie szalone, życie w pędzie, życie, które trzeba zmienić".W filmie nie pojawia się żaden komentarz, nie ma narratora.Bohaterem filmu jest nasza planeta - Ziemia.W filmie pokazane są dwa rodzaje obrazów - zdjącia przyrody i miast.Zdjęcia były robione na terenie Stanów Zjednoczonych, a zdjęcia miasta, to obrazy z Nowego Jorku.
Kamera inaczej pokazuje przyrodę, a inaczej miasto. Nad dzikimi, niezamieszkanymi przez człowieka obszarami kamera "przelatuje", ujęcia są długie, obraz jest spokojny. Przyroda jest statyczna, niezmienna.
Miasto to dynamika, ciągła zmiana i ruch, chaos, pęd, strumień ludzi i samochodów. Obrazy zmieniają się szybko, coraz szybciej. Jednak pojawia się także powolny lot kamery nad miastem, Obraz miasta z lotu ptaka przekształca się w obraz mikroprocesorów.
Miasto także pokazane jest poprzez spokojne ujęcia, zwolnione tempo filmowania.
Wszystkim tym obrazom towarzyszy niesamowita muzyka autorstwa Philipa Glassa.
Ostatnie ujęcie pokazuje indiański rysunek na skalnej ścianie. Temu ujęciu towarzyszy spokojna muzyka i śpiew chóru męskiego, który powtarza jedną tylko frazę: "koyaanisqatsi".
Przed napisami końcowymi pojawia się tekst (po niemiecku!), słowa pochodzące prawdopodobnie od indian Hopi, mówiące, że wydobywanie darów Ziemi może się odwrócić przeciw nam, aż pewnego dnia spadnie z nieba naczynie wypełnione popiołem i wszystko pogrzebie. Słowa te nawiązują do przedostatniego ujęcia filmu, które pokazuje katastrofę Challengera i spadanie jednej z jego cząści na ziemię.