Jahve.jpg
Download: Jahve.jpg
Pobierz1 KB
(88px x 65px)
Nie wiadomo dziś dokładnie, jak w starożytnym języku hebrajskim wymawiano imię własne Boga. Znamienne jest jednak, że występuje ono w Biblii około 7000 razy. Podczas pobytu na ziemi Jezus oznajmiał imię Boże i polecił swym uczniom modlić się, by zostało ono uświęcone (Mateusza 6:9; Jana 17:6). Nie ulega zatem wątpliwości, że używanie tego imienia jest dla chrześcijan sprawą najwyższej wagi. Dlaczego więc nie jest dzisiaj pewne, jak należy je wymawiać? Są dwa główne powody.
Po pierwsze, jakieś dwa tysiące lat temu wśród Żydów zrodził się przesąd, że imienia Bożego nie powinno się wymawiać. Gdy ktoś napotykał je podczas czytania Biblii, w zamian wypowiadał słowo „Pan”. Wskutek tego po stuleciach oryginalna wymowa imienia Bożego poszła w zapomnienie.
Po drugie, w dawnym piśmie hebrajskim nie używano samogłosek. Brakujące samogłoski czytający uzupełniał z pamięci. (Podobnie czyni się w języku polskim i innych językach w wypadku różnych skrótów). Z czasem, aby nie dopuścić do całkowitego zapomnienia wymowy hebrajskiej, opracowano pewien system. Do każdego słowa w Biblii dopisano znaki samogłoskowe. Jednakże przy imieniu Bożym — dla zasygnalizowania, że należy zastąpić je innym wyrazem — dodawano znaki odpowiadające słowu „Pan” lub nie dodawano ich wcale.
W rezultacie imię to zachowało się w postaci czterech spółgłosek, zwanych tetragramem, który Wielka Encyklopedia PWN definiuje jako „4 hebrajskie litery JHWH, oznaczające starotestamentowe imię Boga Izraela”. Po dodaniu do JHWH odpowiednich samogłosek powstaje forma „Jehowa” — powszechnie znana i od dawna używana także w języku polskim.
Niektórzy bibliści zalecają wymowę „Jahwe”. Czy jest ona bliższa pierwotnemu brzmieniu? Nie ma co do tego pewności. Część uczonych wysuwa argumenty przeciw używaniu tej formy. Dzisiejsza wymowa imion biblijnych najprawdopodobniej bardzo odbiega od oryginału hebrajskiego — i mało kto zgłasza tu jakieś zastrzeżenia. Po prostu imiona te przyjęły się w naszym języku i łatwo je zidentyfikować. To samo można powiedzieć o imieniu „Jehowa”
Po pierwsze, jakieś dwa tysiące lat temu wśród Żydów zrodził się przesąd, że imienia Bożego nie powinno się wymawiać. Gdy ktoś napotykał je podczas czytania Biblii, w zamian wypowiadał słowo „Pan”. Wskutek tego po stuleciach oryginalna wymowa imienia Bożego poszła w zapomnienie.
Po drugie, w dawnym piśmie hebrajskim nie używano samogłosek. Brakujące samogłoski czytający uzupełniał z pamięci. (Podobnie czyni się w języku polskim i innych językach w wypadku różnych skrótów). Z czasem, aby nie dopuścić do całkowitego zapomnienia wymowy hebrajskiej, opracowano pewien system. Do każdego słowa w Biblii dopisano znaki samogłoskowe. Jednakże przy imieniu Bożym — dla zasygnalizowania, że należy zastąpić je innym wyrazem — dodawano znaki odpowiadające słowu „Pan” lub nie dodawano ich wcale.
W rezultacie imię to zachowało się w postaci czterech spółgłosek, zwanych tetragramem, który Wielka Encyklopedia PWN definiuje jako „4 hebrajskie litery JHWH, oznaczające starotestamentowe imię Boga Izraela”. Po dodaniu do JHWH odpowiednich samogłosek powstaje forma „Jehowa” — powszechnie znana i od dawna używana także w języku polskim.
Niektórzy bibliści zalecają wymowę „Jahwe”. Czy jest ona bliższa pierwotnemu brzmieniu? Nie ma co do tego pewności. Część uczonych wysuwa argumenty przeciw używaniu tej formy. Dzisiejsza wymowa imion biblijnych najprawdopodobniej bardzo odbiega od oryginału hebrajskiego — i mało kto zgłasza tu jakieś zastrzeżenia. Po prostu imiona te przyjęły się w naszym języku i łatwo je zidentyfikować. To samo można powiedzieć o imieniu „Jehowa”
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
■ koty -
► Kwiaty - Ich Znaczenie -
●360 Sekund - Jezus żyje! -
✟Obrazki religijne -
❃♥❃ MOJE WIERSZE MARZE WIDZE PRAGNE -
AUDIOBOOK -
Bajki dla dorosłych -
Baśnie Braci Grimm -
CUDENIKA NOWE ZBIERANE -
DLA CIEBIE -
Dla dzieci -
Ewangelizacja Nadmorska - 2012 -
Filmy przyrodnicze -
Filmy Przyrodnicze !! -
Galeria religijna -
Historie Biblijne -
Jezu Ty sie tym zajmij ks.Dolindo -
Kartki z poezją -
KOCHAM WYPOWIEDZIANE WIERSZEM -
krystian6641 -
Legenda Tarzana [Całość] -
Migajace Obrazki -
Moda z dawnych wieków -
Najnowsze -
nowości disco polo -
od was 2021 -
Opowiadania dla ducha -
Opowieści Biblijne -
Otwarte niebo mp3 -
PAN ANDERSEN OPOWIADA -
Religijne -
Serce w serce z Jezusem -
Śpiewniki religijne i nie tylko -
Św. Charbel Makhlouf -
Św. Charbel Makhlouf !! -
Święty Jan Paweł II -
Trzy dni z Piotrem - audio -
Uzdrowienie wewnętrzne -
W mocy Ducha - Przed Zesłaniem -
Wartościowe KSIĄŻKI -
WIERSZE O MIŁOSCI -
Z TV-TRWAM -
Z TV-TRWAM i Nie Tylko !! -
Zagrożenia duchowe -
Ziemia Święta -
Ziemia Święta-historia,geografia -
Żywoty śWIĘTYCH -
🌸Miłość -
🌸Myśli -
🌸Różne myśli i cytaty
Swój stosunek do imienia Bożego wyraził też Jezus, gdy się modlił: „Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał”. A w powszechnie znanej Modlitwie Pańskiej powiedział: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje!” (Jana 17:26, BT; Mateusza 6:9, BT).
▪ Jezus posługiwał się imieniem Bożym oraz mówił o nim innym. W modlitwie do Boga rzekł: „Ujawniłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata”. Co ciekawe, samo imię Jezus znaczy „Jehowa jest wybawieniem” (Jana 17:6, 11, 12, 26).
▪ W Pismach Greckich występuje skrócona forma imienia Bożego. W Objawieniu 19:1, 3, 4, 6 imię to jest częścią słowa „Alleluja” („Halleluja”). Oznacza ono: „Wysławiajcie Jah!”. Jah to skrócona postać imienia Jehowa
Widać zatem, że Przekład Nowego Świata nie jest pierwszym tłumaczeniem, w którym przywrócono w Nowym Testamencie imię Boże. Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata niczym sędzia rozpatrujący sprawę, w której nie ma naocznych świadków, pieczołowicie analizował dostępne dowody. Biorąc pod uwagę fakty, Komitet ten postanowił przywrócić imię Boże w przekładzie Chrześcijańskich Pism Greckich. Przyjrzyjmy się dwom ważnym powodom tej decyzji.
1) Chrześcijańskie Pisma Greckie są natchnionym przez Boga uzupełnieniem świętych Pism Hebrajskich. Dlatego w przekonaniu tłumaczy nagłe zniknięcie z tekstu imienia Jehowy naruszałoby integralność całej Biblii.
Dlaczego wniosek ten jest rozsądny? Mniej więcej w połowie I wieku n.e. uczeń Jakub oznajmił starszym w Jerozolimie: „Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dzieje 15:14). Czy twoim zdaniem wypowiedź Jakuba byłaby logiczna, gdyby w I wieku n.e. nikt nie znał lub nie używał imienia Bożego?
2) Gdy odnaleziono odpisy Septuaginty zawierające tetragram, a nie słowo Kýrios (Pan), dla tłumaczy stało się jasne, że w czasach Jezusa imię Boże występowało we wczesnych kopiach tego przekładu greckiego i oczywiście w tekstach hebrajskich.
Wygląda na to, że uwłaczająca Bogu tradycja usuwania świętego imienia z manuskryptów greckich rozwinęła się nieco później. Czy Jezus i apostołowie kultywowaliby taką tradycję? (Mateusza 15:6-9)
,6172826937.jpg)
