IMG_0009.jpg

Opisy postaci Boga. Bóg jest istotą duchową i człowiek nie może Go zobaczyć (Jn 4:24), toteż każda próba scharakteryzowania Jego wyglądu za pomocą ludzkich pojęć jedynie w przybliżeniu oddaje Jego niezrównaną chwałę (Iz 40:25, 26). Niektórzy słudzy Boży — choć nie widzieli swego Stwórcy (Jn 1:18) — otrzymali w natchnieniu wizje Jego niebiańskich dziedzińców. Z ich opisów Jehowy przebija nie tylko ogromne dostojeństwo i olśniewający majestat, ale także spokój, porządek, piękno i wspaniałość (Wj 24:9-11; Iz 6:1; Eze 1:26-28; Dn 7:9; Obj 4:1-3; zob. też Psalm 96:4-6).
Jak można zauważyć, opisy te zawierają przenośnie i porównania, przy czym wygląd Jehowy przedstawiono za pomocą rzeczy znanych człowiekowi: kamieni szlachetnych, ognia, tęczy. Opisano Go nawet tak, jak gdyby miał pewne cechy ludzkie. Chociaż z tych spotykanych w Biblii wyrażeń antropomorficznych — np. ze wzmianek o „oczach”, „uszach”, „obliczu” Boga (1Pt 3:12), o Jego „ramieniu” (Eze 20:33) czy „prawicy” (Wj 15:6) — niektórzy uczeni wysnuwają daleko idące wnioski, jest oczywiste, że użyto takich określeń, by opis był zrozumiały dla ludzi. Gdyby Jehowa Bóg przedstawił nam siebie za pomocą pojęć duchowych, przypominałoby to próbę opowiadania o kolorach niewidomemu od urodzenia albo tłumaczenie czegoś za pomocą skomplikowanych równań algebraicznych osobie znającej jedynie podstawy matematyki (Hioba 37:23, 24).
Antropomorfizmów nie należy więc brać dosłownie, podobnie jak innych metaforycznych określeń odnoszących się do Boga, takich jak „słońce”, „tarcza” czy „Skała” (Ps 84:11; Pwt 32:4, 31). Boża zdolność widzenia (Rdz 16:13) — w przeciwieństwie do ludzkiej — nie zależy od promieni świetlnych; Jehowa widzi nawet czyny popełniane w całkowitej ciemności (Ps 139:1, 7-12; Heb 4:13). Może objąć wzrokiem cały glob ziemski (Prz 15:3), nie potrzebuje też specjalnych przyrządów, by zobaczyć zarodek rozwijający się w łonie kobiety (Ps 139:15, 16). Również Jego zdolność słyszenia nie zależy od fal dźwiękowych rozchodzących się w atmosferze, ponieważ „słyszy” On nawet słowa wypowiedziane bezgłośnie, w sercu (Ps 19:14). Człowiek nie potrafi zmierzyć olbrzymiego materialnego wszechświata, a tymczasem całe te materialne niebiosa — nie mówiąc już o jakimś ziemskim domu lub świątyni — są za małe na miejsce zamieszkania Boga (1Kl 8:27; Ps 148:13). Poprzez Mojżesza Jehowa wyraźnie ostrzegł naród izraelski, by nie sporządzał żadnych Jego wizerunków w postaci mężczyzny czy jakiegokolwiek stworzenia (Pwt 4:15-18). Według sprawozdania Łukasza Jezus wypędzał demony „palcem Bożym”, ale relacja Mateusza wyjaśnia, że chodziło o „ducha Bożego”, czyli czynną siłę Bożą (Łk 11:20; Mt 12:28; por. Jer 27:5 z Rdz 1:2).