BUKSZPAN ZWYCZAJNY.jpg

krystynka161 / 7) 🌻 Z; ŻYWNOŚĆ 🌿 LECZY; � �� V_Folder / GŁÓG; BERBERYS; ROKITNIK; v_ / leczą też / BUKSZPAN ZWYCZAJNY.jpg

Download: BUKSZPAN ZWYCZAJNY.jpg

Pobierz

83 KB

(428px x 696px)

BUKSZPAN ZWYCZAJNY
(Buxus sempervirens L.)

Bukszpan zwyczajny

Jest to krzew o liściach zimozielonych, sadzony w ogrodach i parkach ze względu na walory ozdobne. Na zielonych gałązkach osadzone są naprzeciwlegle liście eliptyczne, całobrzegie, gładkie, skórzaste. Wczesną wiosną w kątach liści tworzą się krótkie, gęste grona złożone z żółtych kwiatów: kwiat słupkowy znajduje się pośrodku i otoczony jest kwiatami pręcikowymi. Owocem jest torebka. Gatunek ten, pochodzący z Europy Południowej, rozprzestrzenił się na całym świecie.
Zbiera się, uszczykując w sposób umiarkowany, liście bukszpanu (Folium Buxii). Podczas suszenia w cieniu trzeba je często przewracać. Po wyschnięciu mają barwę zieloną i gorzki smak. Zawierają głównie alkaloidy (buksynę), olejek eteryczny i garbniki. Działają przeciwgorączkowo. Stosowane są także w przypadkach stanów zapalnych dróg żółciowych i moczowych. W tym celu sporządza się odwar biorąc 1/2 łyżeczki do kawy na filiżankę wody lub przyjmuje sproszkowane liście w dawce 0,5 g dziennie, zależnie od wskazówek lekarza. Zanim zaczęto stosować chininę, bukszpanem leczono malarię. Z liści robi się okłady lub kąpiele w przypadku bólów gośćcowych, dny i wyprysków skórnych. Jest to roślina trująca, należy więc przestrzegać zalecanych dawek.
Drewno bukszpanu jest bardzo zwarte, twarde i trwałe. Używa się je w drzeworytnictwie i do wyrobu instrumentów muzycznych.

Okres kwitnienia:

III-IV
Zbiór liści:

IV-VI

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

krystynka161

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

tymianek.jpg

melisa na nerwy.jpg

szałwia Na pocenie się - szałwia.jpg

BUKSZPAN ZWYCZAJNY.jpg

BUKSZPAN ZWYCZAJNY (Buxus sempervirens L.) Bukszpan ...

BUKSZPAN ZWYCZAJNY (Buxus sempervirens L.) Bukszpan zwyczajny Jest to krzew o liściach zimozielonych, sadzony w ogrodach i parkach ze względu na walory ozdobne. Na zielonych gałązkach osadzone są naprzeciwlegle liście eliptyczne, całobrzegie, gładkie, skórzaste. Wczesną wiosną w kątach liści tworzą się krótkie, gęste grona złożone z żółtych kwiatów: kwiat słupkowy znajduje się pośrodku i otoczony jest kwiatami pręcikowymi. Owocem jest torebka. Gatunek ten, pochodzący z Europy Południowej, rozprzestrzenił się na całym świecie. Zbiera się, uszczykując w sposób umiarkowany, liście bukszpanu (Folium Buxii). Podczas suszenia w cieniu trzeba je często przewracać. Po wyschnięciu mają barwę zieloną i gorzki smak. Zawierają głównie alkaloidy (buksynę), olejek eteryczny i garbniki. Działają przeciwgorączkowo. Stosowane są także w przypadkach stanów zapalnych dróg żółciowych i moczowych. W tym celu sporządza się odwar biorąc 1/2 łyżeczki do kawy na filiżankę wody lub przyjmuje sproszkowane liście w dawce 0,5 g dziennie, zależnie od wskazówek lekarza. Zanim zaczęto stosować chininę, bukszpanem leczono malarię. Z liści robi się okłady lub kąpiele w przypadku bólów gośćcowych, dny i wyprysków skórnych. Jest to roślina trująca, należy więc przestrzegać zalecanych dawek. Drewno bukszpanu jest bardzo zwarte, twarde i trwałe. Używa się je w drzeworytnictwie i do wyrobu instrumentów muzycznych. Okres kwitnienia: III-IV Zbiór liści: IV-VI

NAGIETEK LEKARSKI.jpg

NAGIETEK LEKARSKI (Calendula officinalis L.) Nagiete ...

NAGIETEK LEKARSKI (Calendula officinalis L.) Nagietek lekarski Jest to roślina roczna uprawiana od średniowiecza ze względu na walory ozdobne: jej piękne, żywopomarańczowe koszyczki rozwijają się bez przerwy od lata do jesieni. Dolne liście są szerokołopatkowate, łodygowe lancetowate, siedzące, naprzemianległe. Szczytowe koszyczki składają się z kwiatów rurkowatych, płonnych, i kwiatów języczkowatych, płodnych. Owocem jest niełupka, na grzbiecie kolczasta. Nagietek pochodzi z Europy Południowej. Obecnie uprawia się go jako roślinę ozdobną i leczniczą. W tym ostatnim celu wybiera się odmiany o koszyczkach pełnych, intensywnie pomarańczowych, które zawierają najwięcej substancji czynnych. Zbiera się tylko kwiaty języczkowate (Flos Calendulae) lub całe koszyczki ręcznie, podczas słonecznej pogody, suszy rozpostarte na siatkach, w miejscu cienistym, przewiewnym, w temperaturze maksymalnej 35°C. Zawierają saponozydy trójterpenowe (m.in. kalendulozydy), flawonoidy, gorycze i olejek eteryczny. Używa się ich w celu pobudzenia czynności wątroby, a zwłaszcza wytwarzania żółci, oraz w celu złagodzenia skurczów żołądka lub jelit. Działają zatem przeciwskurczowo i żółciopędnie. Odwar, nalewka lub maść z nagietka są zalecane do leczenia trudno gojących się ran, odleżyn, owrzodzenia nóg, ropnego zapalenia i wyprysków skórnych. Przemysł kosmetyczny bardzo często używa nagietka do produkcji środków zmiękczających skórę, preparatów do kąpieli i środków gojących miejscowo. Żywopomarańczową barwę suszonych kwiatów wykorzystuje się do poprawiania wyglądu innych produktów leczniczych. Okres kwitnienia: IV-IX Zbiór koszyczków: VII-IX

lecz-092.jpg

Jest to bylina rosnąca na ląkach, pastwiskach i trawnika ...

Jest to bylina rosnąca na ląkach, pastwiskach i trawnikach. Jej przyziemna różyczka łopatkowatych liści znosi dobrze konkurencję traw oraz innych roślin i wydaje od wiosny dużo generacji koszyczków. Koszyczki składają się z brzeżnych białych lub różowych kwiatów języczkowatych i środkowych żółtych kwiatów rurkowatych. Owocem jest niełupka. Jest to pospolita roślina używana od dawna do leczenia ran i chorób dróg oddechowych. Zbiera się koszyczki kwiatowe (Flos Bellidis). Uszczykuje się je wraz z małym kawałkiem szypułki i suszy na siatkach w cieniu lub na słońcu. Zawierają saponiny, olejek eteryczny, substancje śluzowe, garbniki i barwniki. Ze względu na działanie ściągające i zmiękczające lecznictwo ludowe używa kwiatów stokrotki do leczenia nieżytów dróg oddechowych i jako środka wykrztuśnego. Są one skuteczne w przypadku nieżytu żołądka i jelit oraz łagodzą zaburzenia trawienne. Sporządza się odwar (3%), który pozostawia się na 20 minut i pije w ilości 2-4 filiżanki dziennie. Maceracja na zimno daje zresztą te same wyniki. Kwiaty stokrotki poprawiają wygląd mieszanek ziół. Służą również do okładów i kąpieli przeciwzapalnych, zmniejszających wybroczyny, wrzody i wypryski skórne. Odwar z zielonych liści powoduje ten sam skutek. Okres kwitnienia: IV-X Zbiór koszyczków: IV-IX

WROTYCZ POSPOLITY.jpg

WROTYCZ POSPOLITY (Chrysanthemum vulgare L.) Wrotycz ...

WROTYCZ POSPOLITY (Chrysanthemum vulgare L.) Wrotycz pospolity Bylina o łodygach wzniesionych, kanciastych, liściach pierzastosiecznych, ciemnozielonych, naprzemianległych. Złocistożółte koszyczki skupione są w szczytowym baldachogronie. Owocem jest niełupka. Cała roślina pachnie kamforą, szczególne po ususzeniu. Wrotycz rośnie w Europie i Azji na łąkach, w sąsiedztwie dróg i na skrajach lasów, jest też uprawiany w ogrodach. Już w odległych czasach był używany do zwalczania pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych człowieka oraz zwierząt. Zbiera się koszyczki (Flos Tanaceti) lub liście (Folium Tanaceti). Koszyczki uszczykuje się bez szypułki i suszy w miejscu cienistym i przewiewnym. Liście ścina się ręcznie. Suszy się je na siatkach, oddzielając starannie od innych surowców. Suche produkty są bogate w olejek eteryczny (do 1,5% Oleum Tanaceti), zawierający trujący tujon. W ich skład wchodzą również gorycze (m.in. tanacetyna), garbniki i kwasy organiczne. Są stosowane przeciw pasożytom jelit w postaci odwaru (łyżeczka do kawy na 2 filiżanki wody) pitego 3 razy dziennie. Używa się też sproszkowanych kwiatów w dawce dla dorosłych 5-10 g. Olejek otrzymany w drodze destylacji ze świeżych pędów ma to samo zastosowanie. Dawki muszą być ustalane bardzo ostrożnie, ponieważ nadmiar leku powoduje przekrwienie błon śluzowych macicy i nerek oraz uszkodzenie nerek i nerwów. W Polsce ze względu na dużą toksyczność, kwiat wrotyczu używany jest prawie wyłącznie do produkcji płynu przeciw wszawicy ("Artemisol"). Zapach suchego wrotyczu odstrasza owady, co wykorzystuje weterynaria. Okres kwitnienia: VII-IX Zbiór kwiatów: VIII-IX

sok_aloes-c4e38e49.jpg

SOK Z ALOESU Suplement diety Objętość netto: 0,5 l / ...

SOK Z ALOESU Suplement diety Objętość netto: 0,5 l / 1 l Sok z aloesu otrzymywany jest z miąższu liści aloesu najnowszą technologią zapewniającą mu łagodny, neutralny smak. Sok z aloesu wspomaga odporność oraz pozytywnie wpływa na przemianę materii i procesy trawienne. Może być składnikiem diet oczyszczających organizm. Zastosowanie: sok z aloesu polecany jest ze względu na korzystny wpływ na układ odpornościowy i pokarmowy. Polecany jest osobom chcącym utrzymać dobrą kondycję organizmu, narażonym na stres, a także osobom w podeszłym wieku. Zalecane spożycie: należy przyjmować 50 ml (5 łyżek) soku z aloesu dziennie, jednorazowo lub podzielone na 2 lub 3 porcje. Pić najlepiej na 1 godzinę przed posiłkiem. Sok z aloesu można pić nierozcieńczony lub z dodatkiem soku owocowego. Nie należy przekraczać zalecanej porcji do spożycia w ciągu dnia. Suplement diety nie może być stosowany jako substytut zróżnicowanej diety. Utrzymanie prawidłowego stanu zdrowia wymaga zrównoważonego odżywiania i prowadzenia zdrowego stylu życia. Uwaga! Może wytrącić się naturalny osad. Przed użyciem wstrząsnąć. Skład: sok z aloesu 99,8%, benzoesan sodu (substancja konserwująca), kwas cytrynowy (regulator kwasowości), sorbinian potasu (substancja konserwująca). Przechowywanie: przechowywać w temp. pokojowej, po otwarciu w lodówce. Przechowywać w sposób niedostępny dla małych dzieci.

aloes1(1).jpg

Aloes drzewiasty (Aloe arborescens)i zwyczajny (Aloe ver ...

Aloes drzewiasty (Aloe arborescens)i zwyczajny (Aloe vera ] Aloes drzewiasty, zwany popularnie kaktusem leczniczym, jest sukulentem pochodzącym z Afryki Południowej, gdzie może osiągać nawet 4m wysokości. Liście ma grube, mięsiste a pień rośliny pokryty jest bliznami po obumarłych liściach. Aloes zawiera olejki eteryczne, glikozydy goryczowe, kwasy organiczne, żywice oraz garbniki. Ponadto bogaty jest w karoten,witaminę C, sole mineralne i substancje białkowe. Sok z aloesu, w postaci wysuszonej bogaty jest w glikozyd aloinę, żywice, olejki i inne związki. Ma specyficzny zapach i gorzkawy smak. W tej postaci aloes stosuje się do poprawienia trawienia, apetytu a w większej dawce jako środek przeczyszczający. W lecznictwie wykorzystuje się także świeży sok- zaleca się do przy leczeniu trudno gojących się, ropnych ran, owrzodzeniach. Sok stosuje się też do wewnątrz, przede wszystkim na gruźlicę,w przypadku stanów zapalnych przewodu pokarmowego, przy owrzodzeniach. Wyciąg wodny z aloesu zawiera stymulatory biogenne, uaktywniające cały organizm, wspomagając jego regenerację ( np. po chorobie) i odbudowując układ immunologiczny. Ponadto wyciąg ten działa bakteriostatycznie i bakteriobójczo. Stosuje się go w chorobach oczu- zmianach barwnikowych, zapaleniu spojówek, zwyrodnieniu rogówki itp. Aloes zwyczajny Aloes ten został dobrze przebadany pod względem fitochemicznym. Wyodrębniono prawie 140 związków czynnych zawartych w roślinie. Aloes zawiera jednocukry i wielocukry, witaminy (głównie B, C, A), sporo soli mineralnych – magnez, żelazo, fosfor, wapń, mikroelementy- w tym bardzo rzadki german. W roślinie występują enzymy, nienasycone kwasy tłuszczowe, aminokwasy, fenole, biostymulatory i szereg innych cennych związków. Wykorzystanie aloesu zwyczajnego jest podobne jak drzewiastego. Dzięki zawartości kwasu salicylowego działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie, a także za sprawą między innymi kwasu cynamonowego przeciwbakteryjnie. Sok stosuje się w infekcjach przewodu pokarmowego, wspomaga leczenie owrzodzeń a także jest ceniony w leczeniu kamicy nerkowej. Ze względu na regenerująco- nawilżające właściwości aloesu, chętnie stosuje się go jako składnik kosmetyków. UWAGA: preparatów z aloesu nie powinno się stosować w ciąży (powoduje przekrwienie macicy mogące prowadzić do poronienia), przy krwotokach i zapaleniu pęcherza moczowego i kłębków nerkowych.

nalewka-z-aloesu-142920_XL(1).jpg

Nalewka z aloesu na zdrowie Nalewka z aloesu - leczni ...

Nalewka z aloesu na zdrowie Nalewka z aloesu - lecznicze właściwości O leczniczych właściwościach aloesu mówi się wiele,. Wiadomo, że sama roślina ma działanie zmniejszające stany zapalne, wzmacniające organizm i przyspieszające regenerację tkanek. Dodatkowo działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo oraz obniża poziom „złego” cholesterolu i cukru we krwi. Nalewka z aloesu ponadto łagodzi problemy żołądkowe. Można ją stosować przy zaparciach, jako środek przeczyszczający oraz w przypadku niestrawności. Poznaj sprawdzony przepis na nalewkę z aloesu i ciesz się dobrym zdrowiem przez długie lata. Nalewka z aloesu ze spirytusem Nalewka z aloesu ze spirytusem - składniki: - 1/2 l soku aloesowego - 1/2 l miodu pszczelego - 1/2 l spirytusu - 1/2 l soku z cytryn Nalewka z aloesu ze spirytusem - sposób przygotowania: Sok z aloesu można kupić w aptece. Można go także przygotować z aloesu rosnącego w domu. Roślina nie może być starsza niż pięć lat. Należy 3 dni przed robieniem nalewki, zdjąć ją z okna i nie podlewać. Następnie oderwać najniższe listki, umyć i przełożyć do lodówki. Po kilku dniach obrać ze skórki. Miąższ pokroić na kawałki a następnie zmielić. Aby otrzymać1/2 l soku z aloesu należy zużyć dość duży krzaczek. Następnie do soku z aloesu dodajemy płynny miód pszczeli (jeśli miód się skrystalizował należy ogrzać go w kąpieli wodnej), spirytus i sok z cytryn. Całość dokładnie mieszamy. Gotową nalewką przelewamy do ciemnych butelek, odstawiamy w chłodne i ciemne miejsce na tydzień, co jakiś czas wstrząsamy butelkami. Po tygodniu nalewka z aloesu jest gotowa. Nalewka z aloesu z czerwonym winem Nalewka z aloesu z czerwonym winem - składniki: - kilka liści z co najmniej 3 letniego aloesu - 1/2 l czerwonego wina wytrawnego - 50 dag miodu pszczelego Nalewka z aloesu zz czerwonym winem - sposób przygotowania: Z aloesu oberwać kilka dużych liści, umyć, osuszyć, włożyć do lodówki na tydzień. Po tym czasie odważyć 50 dag aloesu. Poobcinać kolce, zdjąć skórkę, miąższ dokładnie zmielić. Do miazgi dodać 1/2 l czerwonego wina, dokładnie wymieszać, dodać 50 dag miodu, ponownie wymieszać. Naczynie szczelnie zamknąć, wino odstawić w ciemne chłodne miejsce na pięć dni. Po tym czasie przecedzić wino przez sitko i porozlewać do ciemnych butelek. Nalewka z aloesu z winem powinna być trzymana w lodówce. http://www.ofeminin.pl/zdrowe-odzywianie/nalewka-z-aloesu-przepis-na-nalewka-z-aloesu-f77829.html

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin