otreby-wady-i-zalety_15169_300x500.jpg

Otręby - wady i zalety

Otręby, czyli okrywa nasienna ziarna pszenicy, owsa lub ryżu to jedno z najbogatszych źródeł błonnika pokarmowego. Dwie łyżki otrąb pokrywają jedną trzecią zapotrzebowania dziennego na błonnik i obniżają ryzyko zachorowania na raka jelit.

Błonnik odgrywa też ważną rolę w profilaktyce zaparć, hemoroidów i uchyłkowatości jelita grubego. Otręby owsiane zawierają ponadto błonnik rozpuszczalny, który pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi. Podczas trawienia tłuszczów rozpuszczalna frakcja błonnika może wiązać się z cholesterolem, wymusza to wydalanie powstającego połączenia, zapobiegając w ten sposób przyswojeniu cholesterolu. W latach osiemdziesiąt bardzo modna była dieta otrębowa.

Entuzjazm tej diety wysokobłonnikowej, wykorzystującej otręby jako cudownego leczenia zaparć, problemów trawiennych i otyłości, zrodził się bez zastanowienia się nad możliwymi skutkami nadmiernego spożycia błonnika nierozpuszczalnego. Z czasem okazało się, że zbyt duża dawka tego składnika nie tylko pogłębia wcześniejsze schorzenia, lecz stwarzała nowe problemy - np. z zespołem drażliwego jelita lub ze skutkami niedoboru składników mineralnych. Spożywanie otrąb na surowo nie tylko pogarsza przebieg niektórych chorób, lecz także może spowodować pojawienie się nowych.
Zawarty w otrębach kwas fitynowy dodatkowo upośledza wchłanianie przez organizm składników mineralnych pożywienia, takich jak wapń, magnez, żelazo, cynk. Znacznie zdrowszym źródłem błonnika, niż surowe otręby, jest pieczywo pełnoziarniste, pozbawione w znacznej mierze kwasu fitynowego rozkładanego prze enzymy obecne w drożdżach. Cztery kromki pełnoziarnistego pieczywa dostarczają takiej samej ilości błonnika jak 3 łyżki otrąb. Obróbka cieplna stosowana przy produkcji wysokobłonnikowych przetworów zbożowych niszczy większą część kwasu fitynowego. Jednak niektóre produkty śniadaniowe zbożowe mają zbyt dużo soli oraz cukru i dlatego ich walory zdrowotne są mniejsze w porównaniu z niesłodzonymi muesli lub płatkami owsianymi.


Autor: Tamara Majer