Św. Juda Tadeusz

Św. Juda Tadeusz

Św. Juda został nazwany Tadeuszem dla odróżnienia od Judasza Iskarioty. Pochodził z Kany Galilejskiej. Rodzicami jego byli Maria i Kleofas (zwany także Alfeuszem), a braćmi św. Jakub – pierwszy biskup Jerozolimy, Józef i św. Szymon. Spokrewniony był z Panem Jezusem, ponieważ matka jego, Maria Kleofasowa, była cioteczną siostrą matki Chrystusa.

Rodzice św. Judy, jak również i jego bracia, całym sercem byli oddani sprawie głoszenia Ewangelii; towarzyszyli Zbawicielowi podczas Jego działalności apostolskiej. Ojciec św. Judy Tadeusza, Kleofas – brat św. Józefa, Opiekuna i Piastuna Jezusa, był wiernym uczniem Chrystusowym, jednym z tych dwu, którym Zbawiciel – po swoim zmartwychwstaniu – ukazał się w drodze do Emaus. Kleofas –  umęczony przez Żydów z powodu otwartego i śmiałego wyznawania Zmartwychwstania Pańskiego – został uwieńczony koroną męczeńską. Matkę Apostoła spotykamy w Biblii pod imieniem Marii Kleofasowej, którą Ewangelia nazywa siostrą Matki Chrystusowej, co oznacza tyle, że była Jej krewną. To ona stała pod krzyżem Jezusowym, a po Jego śmierci zatroszczyła się o Jego Ciało. Jej święte szczątki spoczywają w Verulis i słyną wielkimi cudami.

W ten sposób św. Tadeusz był i ze strony, matki, i ze strony św. Józefa spokrewniony z Chrystusem. Wychowany w domu rodzicielskim z największą troskliwością na pobożnego i niewinnego młodzieńca, miał szczęście przestawać z Jezusem.

Wielka pokora Świętego jaśnieje szczególniej w jego Liście apostolskim. Daleki od tego, by się mienić krewnym Jezusa, jak było w istocie, nazywa sam siebie Jego sługą.

Odznaczał się wielką gorliwością dla nauki Chrystusowej i dla sprawy zbawienia dusz. Apostołował wśród wielu utrapień i prześladowań w Judei, Samarii, Idumei, a najwięcej w Mezopotamii. W tej to krainie, według podania, „dzikie i swawolne ludy doprowadził do naprawy obyczajów i poddał słodkiemu jarzmu nauki Chrystusowej”. Według św. Paulina z Noli apostołował on także w Afryce. W czasie swoich podróży zapalił wiele dusz ogniem miłości i wiele z nich zjednał dla Zbawiciela; jaśniał mocą czynienia cudów.

Nic więc dziwnego, że wzmagała się ku niemu nienawiść niewiernych i to ona właśnie była przyczyną jego męczeńskiej śmierci. Ciało św. Judy zostało z czasem przewiezione do Rzymu i do dziś znajduje się w Bazylice Św. Piotra, gdzie doznaje wielkiej czci. Papież Paweł III, w brewe z 22 września 1548 r., udzielił odpustu zupełnego tym, którzy odwiedzają jego grób w dniu jego święta, czyli  28 października .

Od najdawniejszych czasów św. Juda Tadeusz uchodził za patrona w sprawach beznadziejnych, a doświadczenie pokazało tysiące razy, że nabożeństwo do niego i jego wstawiennictwo znalazło u Boga cudowne wysłuchanie nawet w takich okolicznościach, gdy już – według ludzkiej rachuby – żadnej nadziei nie było.

U św. Brygidy czytamy, że sam Jezus polecił jej, by się z wielką ufnością zwracała do św. Judy Tadeusza. U jednego z mistrzów życia duchowego czytamy:  „Cześć św. Judy Tadeusza wiele ucierpiała dla wspólności imienia z Judaszem-zdrajcą i dlatego Zbawiciel chce podnieść w sercach ludzkich cześć ku temu świętemu, udzielając za jego przyczyną i orędownictwem pomocy tym, którzy się znajdują w rozpaczliwie trudnym położeniu”. Zaiste ręka Pańska dotknęła tych, którzy czci tego Apostoła ubliżyli.

Jeden z pisarzy zaświadcza:  „Między czcicielami św. Tadeusza chyba niewielu znajdziesz takich, którzy by w tym świętym Apostole nie znaleźli natychmiastowej pomocy: w chorobach, w najcięższych pokusach, w najbardziej zakorzenionych złych nałogach, nawet w rozpaczy, w uciskach, smutkach, niedostatku, w zniewadze, w ubóstwie, a nawet w okolicznościach, gdzie w ogóle pomoc wydała się już niemożliwą”.

Jest rzeczą stwierdzoną, że kto się w najtrudniejszych okolicznościach życia do św. Judy Tadeusza z wiarą udaje, to na pewno dozna pomocy. Jeśli nie otrzyma tej łaski, o którą prosi, to otrzyma umocnienia na duszy, by krzyż swój z poddaniem się woli Bożej dźwigać.

(O. Stanisław Maria Kałdon OP, Nabożeństwa do Świętych szczególnego wstawiennictwa w sprawach najtrudniejszych i beznadziejnych. Kraków 2007.)    

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder