Kościuł Piotra i Pawła.jpg

....................................... ......................

Gdzieś po środku świata jest gród wielkiego władcy Kraka -
Jest to gród bardzo stary więc zabytków w nim bez miary –
Usypano w nim cztery kopce, Polakom one nie są obce -
Po zmroku czas tu zwalnia, może nawet staje, tylko widać jak srebrnemu rogalowi z za chmurki nos wystaje -

Nim nocka swój rozgwieżdżony płaszcz rozchyli nad swym miastem , -
Nasz srebrny rogal rozkoszować się będzie Wierzynkowym ciastem –
Zaglądnie pod bramę Floriana , oświetli tam obrazy i ich stare i nowe rama -
Przejedzie się dorożką , na koźle obok fiakra , minie Ratusz , Barany ,Wojciecha i pogna w wąską Grodzką -

Na Grodzkiej minął trzy kościoły, kulawego psa i żebraka –
W poświacie własnej , ujrzał Światowida –
U którego z każdej strony , taka sama mina -
A za murami z czterem basztami, stoi zamek nad zamkami

Gdy już objechał cały trakt królewski , był już troszkę śpiący i ogólnie kiepski –
Nagle ujrzał maleńkie światło w oddali -
Komuż to po nocy diabli spać nie dali ? -
No tak, to nasz Miłosz wiersze swoje pisze dalej –

Kraków wiele ma baśni i legend -
Zacząwszy od Lajkonika , a skończywszy na Dratewce , wcześniej czy później ktoś kogoś zabić zechce -
I pomników tu nie brakuje, ale tylko jedna postać na cokole i w sercach tu góruje -
Postać ta wyrosła z tej ziemi, miłowała Boga, i lud jego cały -

Krakowianie to okropni skąpigrosze -
Nim coś kupią , trzy razy w palcach obrócą swe grosze -
Ale o miasto troskliwie bardzo dbają -
Niech i po nas coś inni mają -
………………………………………………………………………………………………………………………….

No i ja miesiączek swoje harce po Krakowie kończę -
Jeszcze raz wszystko okiem ogarnę –
I szybko uciekam, gdyż świt się zaraz tu wkradnie -
A miejsce swe słońcu oddaję, bo ja kończę , a ono zaczyna tu swe władanie -

Słońce też urokowi miastu dodaje –
Jak wstaje z rana budzi rękawkę, i św. Stanisława
Potem przemknie nad zamczyskiem i starymi dachami -
By zanurzyć się w Wiśle między dwoma klasztorami –

Ot to nasz Kraków cały –
Tak niezdarnie opisany -
Czarną perłą w świecie określany -
A w kraju, w sercach doceniony -

Trzeba tu żyć, by umrzeć w śród wielkich -
To z stąd wyszedł i odszedł Ojciec Święty -
Na wieść o tym pękło serce dzwonu -
Z żalu za Tym co nas pokochał do końca za nic ____