17 - [XVII] - Galilea.jpg

koteczek017 / 💦🔑 Galeria9 / Golgota Jasnogórska Jerzego Dudy Gracza / 17 - [XVII] - Galilea.jpg

Download: 17 - [XVII] - Galilea.jpg

Pobierz

0,74 MB

(1275px x 1754px)

stacja XVII - Jezus ukazuje się w Galilei

Chrystus wydaje dyspozycje Piotrowi, Apostołom i wszystkim Ich następcom przez wieki powierzając im swój Kościół: "Paś owce moje", (J,21,17); "(...) Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie". (J,21,6). Udziela Im ostatniej lekcji, aby zwróceni do Boga karmili ludzkość Chlebem Żywota, "I rzekł do nich: >> Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom...<<" (Łk,24,46)
(J. Duda Gracz)

Gdy dwóch z was zbierze się w imię moje
Ja będę z wami...
Ale Go nie było

Choć czekaliśmy z wielkim niepokojem
Żeby się szeptem słowo zaświeciło
Żeby ruch ręki, chleba przełamanie
Ale nie przyszedł na nasze spotkanie

Więc trzeba iść do siebie gdzie zwykle siedzimy Gdzie ciemno i bezpiecznie
w tej ciemności znanej?
Bo w niej nie musi być wszystko widziane
I już niczego się nie przestraszymy

Więc trzeba iść do siebie?
Znowu patrzeć w ścianę
Gdzie nie ma ani szpary tylko beton lity
Przed świtem
Trzeba już iść do siebie. A więc się żegnamy

I każdy nagle poczuł jakby dotknął rany
Drugiego, i jak gdyby Przyjaciel Nieznany
Dotknął rąk naszych, co były spocone
Brudne a teraz nagle oczyszczone

Jak ten chleb, co już spleśniał
a został wezwany
Bo stał się chlebem, który mamy dzielić
Jak woda co się nagle zaczęła weselić
I nie cuchnęła więcej rdzą i chlorem
A stała się tak miękka jako deszcz wieczorem
Kiedyś tam. We śnie czy dzieciństwa kraju
(Ernest Bryll)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

koteczek017

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Obrazy Jerzego Dudy Gracza umieszczone zostały w przestrzeni zamkniętej - na górnej kondygnacji wejściowej części kaplicy Matki Bożej, tzw. przybudówki, przeprojektowanej w latach 1929-1933. Tu, w miejscu okolonym murami, tak bliskim serca Sanktuarium, jakim jest prezbiterium kaplicy z hebanowo-srebrnym ołtarzem-tronem mieszczącym obraz Matki Bożej Królowej Polski, znalazło swoją lokalizacjÄ osiemnaście dużych obrazów, które jak okna wyprowadzają nas w świat pozornie bliski realizmowi, ale w istocie pełen niepokojów współczesności, skrótów i deformacji. W ciągu ostatnich stu lat sztuka w ogóle, a sztuka religijna w szczególności, przeszły ogromną drogę i nikogo nie dziwi ani nie oburza w dniu dzisiejszym obecność w dziełach sztuki sakralnej świadomego zniekształcenia, ani tym bardziej specjalne podkreślenie wagi symbolu, skrótu myślowego czy malarskiej metafory.

Jednak Jerzy Duda Gracz pozostaje w swojej "Golgocie Jasnogórskiej" w pewien sposób wierny ideałom poetycko pojętego realizmu - prawda, że specyficznie rozumianego, pełnego elementów groteski, przerysowanego i oscylującego chwilami w stronę karykatury. Duda Gracz bowiem zawsze przedstawia świat realnych ludzi: nieco zdeformowanych, brzydkich, gorszych,śmiesznych lub źałosnych. Na tle tego dziwacznego tłumu postaci współczesnych i historycznych, codziennych i świątecznych, typowych i wyjątkowych artysta ustawia cierpiącego, jakźe ludzkiego Chrystusa, pozbawionego powabu, upokorzonego i zwycięskiego zarazem: Jezusa, do którego każdy z nas może zbliżyć się ze swoim cierpieniem bez obawy odrzucenia.

Obrazy i komentarze : Jerzy Duda Gracz
wiersze: Ernest Bryll

Inne pliki do pobrania z tego chomika

18 - [XVIII] - Wniebowstapienie.jpg

stacja XVIII - Wniebowstąpienie do Częstochowy Jezus ko ...

stacja XVIII - Wniebowstąpienie do Częstochowy Jezus kończy swoja, ziemska wędrówkę i wstępując do nieba staje się Apollińskim Chrystusem - Słońcem, Centrum Nieba i Ludzkim Niebem. Jak przed Piłatem, w Pierwszej Stacji, w ostatniej również zamyka oczy, abyśmy zapamiętali Go nie jak Sędziego, lecz Tego, który będzie uwalniał i wpuszczał ludzi do Domu Ojca. Na Ziemi, na Polskiej Ziemi, zostaje Dom Matki Jasnogórskiej - nasza Brama i Jerozolima Niebieska. "Oto ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostaniecie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka". "A kiedy ich błogosławił, został uniesiony do nieba". (Ł.24,49,51) (Jerzy Duda Gracz) Do Częstochowy w butach poszliśmy szlacheckich Ale te pańskie buty nogi nam otarły I trzeba było dalej - jakbyś dzieckiem Był - dyrdać na bosaka... Tłumy na nas parły Więc skakaliśmy chromo po kamieniach Zanim poznały stopy co to ziemia I jak sypny piasek podźwiga w kurzawie Wstaje chorągwią aż do nieba prawie I jak wiatr każdy jego lot odmienia Do Częstochowy poszliśmy. I dotąd Jeszcze idziemy aż do bólu głowy Ściśnięci w tej pielgrzymce naszej narodowej Bieda do biedy i pot aż do potu Siła do siły a lęk z przerażeniem I może właśnie to jest uzdrowienie Że dotknęliśmy siebie. I pod Jej obrazem Każdy pozostał sobą a byliśmy razem Zrozumieliśmy ciemności zasłonę Spod której twarz zraniona ledwo nam jaśnieje I cud nie w tym tylko żeby mieć nadzieję W Bogu... Lecz Boga do siebie przekonać (Ernest Bryll)

16 - [XVI] - Tomasz.jpg

stacja XVI - Jezus ukazuje się apostołom "Przyszedł Jez ...

stacja XVI - Jezus ukazuje się apostołom "Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do Nich: "Pokój wam". (J,20-21) "Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż do mego boku (...)" (J,20,27) Nie poznajemy Jezusa przez wiarę, lecz dążymy do Niego przez rozum, budując drugą wieżę Babel. Mimo doświadczeń tysiącleci, wciąż wierzymy tylko w to, co dotykalne, fizyczne i dowiedzione naukowo. Mieszają się nasze języki, tych, co wiedzą, lecz nie wierzą, z tymi, co wierzą, choć nie widzieli. Dopiero w chorobie, nieszczęściu i śmierci uwierzymy w Jezusa. Dopiero w chwili zagłady świata, kiedy runie Babel naszego rozumu, uwierzymy i poznamy Chrystusa bez dotykania Jego ran. (J. Duda Gracz) A to ja Panie Boże - ja z paluchem brudnym Którym Ci znowu w ranie będę grzebał długo A to ja Panie Boże - Baranek obłudny Co się uśmiechnie tylko gdy krew pójdzie strugą I patrząc w Twoje oczy osłupiałe Zapyta: - Boli, Boga?... Przepraszam, nie chciałem Dotknął nas. I pozwolił rany swej dotykać A potem poszedł. Kto wie czy się zjawi Jedni wiernie czekają nie chcą drzwi przymykać Drudzy je zatrzasnęli... Czy Mu rana krwawi? Czy już zarosła blizną zapomnienia? Bo kto z nas godny był tego cierpienia Na razie na tych, którzy zapomnieli I na tych, którzy u drzwi wciąż czuwają Spłynęła cisza. Czasem nam się zdaje Że słychać Jego kroki. Daleko, niepewnie Że czeka na nas. Chodzi zatroskany I prosi! - Przyjdźcie. Dotknijcie tej rany Jeżeli nie wierzycie znów was krwią upewnię. (Ernest Bryll)

15 - [XV] - Zmarchwywstanie.jpg

stacja XV - Jezus zmartwychwstaje Alleluja! Jezus Żyje, ...

stacja XV - Jezus zmartwychwstaje Alleluja! Jezus Żyje, lecz Jego Golgota się nie kończy. Dalej jest Drogą przez Zmartwychwstanie, odnawiając Księgę Genesis, staje się Duchem Bożym unoszącym się nad ludzkimi "wodami". Twarz Chrystusa to jedyna widoczna twarz, choć ludzi jest wielu. Chrystus w każdym człowieku jest Nowym Adamem, Pierwszym i Ostatnim Człowiekiem, jest każdym z nas i w każdym z nas. W Jego Zmartwychwstaniu spełnia się Idea Boskości. Jezus wychodzi z nas, a my wchodzimy w Niego. "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego". (J,19) (J. Duda Gracz) Bóg odrzucił ten kamień jakby nic nie ważył I wstał tak lekko z grobu, że na twarzach straży Nie było widać lęku i zdumienia Może nie zobaczyli nawet, że się świat odmienia Bóg odrzucił ten kamień jakby nic nie ważył Bóg zmartwychwstał, odwalił groby naszych domów Gdzie tak już dobrze we śnie dusznym było I nie przepuścił tej nocy nikomu Spod ciepłych pierzyn wywlekał nas siłą Bóg zmartwychwstał, odwalił groby naszych domów Byśmy stanęli. Na światło spojrzeli Byśmy wołaniem wielkim odetchnęli Bóg odrzucił ten kamień (Ernest Bryll)

14 - [XIV] - Grob.jpg

stacja XIV - Jezus do grobu złożony Przez 2000 lat zakł ...

stacja XIV - Jezus do grobu złożony Przez 2000 lat zakłócamy spokój cielesnej śmierci Chrystusa, od czasu grobu Józefa z Arymatei do dzisiaj. Grób Chrystusa od wieków budują teorie i księgi, głoszące Jego klęskę lub niebyt. Dzisiaj na polskim, oświęcimskim cmentarzu przygniata Go sterta krzyży zbezczeszczonych i wyrzuconych ze Żwirowiska. Ale Jezus w tym Grobie żyje i zmartwychwstanie Trzeciego Dnia, jak oznajmia Pismo. "Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?" (l Kor.15,55) Umierając, zniweczył naszą, śmierć, a Zmartwychwstając przywrócił nam życie. (J.Duda Gracz) BALLADA O WIELKIEJ SOBOCIE Wczoraj był w moim życiu znowu gorzki piątek Sucho i Czarno. Nagle Go spotkałem I jak to bywa zawsze - nie poznałem Choć miał na dłoniach krwawych blizn zaczątek Ani Mu było potrzebne gadanie Gdzie się świniłem, śliniłem, dławiłem - Obudź się - szepnął. Nagle się zbudziłem. - Jeśli chcesz Bryllu, jutro będzie Zmartwychwstanie (Ernest Bryll)

13 - [XIII] - Pieta.jpg

stacja XIII - Jezus z krzyża zdjęty Polski Chrystus w r ...

stacja XIII - Jezus z krzyża zdjęty Polski Chrystus w ramionach Bogurodzicy przez Swoja mękę i śmierć na krzyżu wyzwala Polskie Piekło. To Anastazis, czyli zstąpienie do piekieł, aby uwolnić uwięzione tam dusze naszych męczenników i bohaterów. Chrystus jednak nie wchodzi do Szeolu - otchłani, jak bohater, wchodzi tam jako Umęczone Ludzkie Ciało, które wyzwala i otwiera bramy, "a Jego panowaniu nie będzie końca". (Łk,1,33) (J. Duda Gracz) Narody małe - kiedy krzyżowane Są jako Chrystus czyste. Gdy się urwą z krzyża Muszą ozdrowieć szybko, zamknąć każdą ranę Więc jako pies wytrwale krew językiem liżą I pozostają czasem w tym półpsim ukłonie Już z dobrowoli czujnie uśmiechnięci Do tych co mogą kopnąć ... Dawniej jako święci Dzisiaj już tylko... Jezu czuwaj nad mym krajem Bo czasem nie wiem: - Czyśmy wielkim bólem zgięci Czyli też z przypodchlibstwa?... Jak wierni lokaje (Ernest Bryll)

12 - [XII] - Umieranie.jpg

stacja XII - Jezus na krzyżu umiera Consumatum est. Wyp ...

stacja XII - Jezus na krzyżu umiera Consumatum est. Wypełniło się. Kiedy Jezus woła z krzyża: "Eli, Eli lema sabachthani" (Mt,27,46), jest najbliżej współczesnego człowieka przez swoje zagubienie i zwątpienie. W swoim "bluźnierczym" apogeum osamotnienia i umierania staje najbliżej nas, zniżając swoje Bóstwo do ludzkiej nędzy i słabości. Przez to właśnie chwila śmierci Ciała Chrystusowego rozmnożyła i wyzwoliła krzyże na całej Ziemi, a ludzkość zrozumiała, że idąc za Chrystusem, trzeba umierać, żeby żyć. "Człowiek, który patrzy na te ramiona, może pomyśleć, że z najwyższym wysiłkiem ogarniają one człowieka i świat. Ogarniają! Oto człowiek. Oto sam Bóg". (Kard. K. Wojtyła, Rekolekcje w Watykanie 1976 r.) "Bo w nim żyjemy, ruszamy się i jesteśmy". (Dz,17,28). Również i nasz naród rodzi naśladowców Chrystusa i podażą za Nim w bólu Jego Matki, Królowej Korony Polskiej. Cały Jej. ( J. Duda Gracz) My, mali ludzie cośmy do ostatka Stojąc u krzyża na cuda czekali Cośmy uciekli, głowy pochowali I każdy sobie gębę ręką zatkał Już nie będziemy o cudach gadali My, mali ludzie cośmy do ostatka... My, mali ludzie w strachu czekający Że przyjdą także po nas i na krzyż przybiją Uciekaliśmy od kobiet płaczących Zapomnieliśmy Jana wraz z Maryją Bo się nam powróz zacisnął pod szyją My, mali ludzie w strachu czekający My, mali ludzie cośmy uwierzyli Że Ty przemienisz biedę w chleb i wino Zobaczyliśmy Twoje ciało sine Zamiast zwycięstwa octu się napili My, mali ludzie cośmy uwierzyli Jak ciemno, mroźno jest przy Twoim grobie A dla nas domy jak groby stawiają Ty leżysz martwy kiedy nas ścigają I gdzie Twe wino i chleb nie odpowiesz Kiedy uczniowie właśnie Cię zdradzają Jak ciemno, głucho jest przy Twoim grobie Ach, każdy się przemieniał innych dotykając I zasiedliśmy jak dzieci spłoszone Do spóźnionej wieczerzy w betonowych domach Bo On był Czekał w każdym - kiedy to poznamy Że jest w twarzach przyjaciół, z którymi czekamy (Ernest Bryll)

11 - [XI] - Krzyzowanie.jpg

stacja XI - Jezus do krzyża przybity/ Modlitwa miejska/ ...

stacja XI - Jezus do krzyża przybity/ Modlitwa miejska/ Przybicie do krzyża, chociaż brak oprawców. Chrystus sam kładzie się na krzyżu, "przygwożdżony" do niego ludzkim bólem, męczeństwem ofiar, co cierpiały i umarły w więzieniach, obozach i łagrach, za Boga i Ojczyznę. Pamięć o nich to symbole Polskiej Drogi wiodącej do naszego Zmartwychwstania. Wagon - pomnik Pomordowanych na Wschodzie - i samochód - "pomnik" męczeństwa ks. Popiełuszki. Zwieńcza je Stacja - Pomnik Krzyżowanego Chrystusa, gdzie nie ma dumy męczeństwa, lecz ludzki ból i strach. "Przebodli ręce i nogi moje, policzyli wszystkie kości moje". (Ps,22(21)-17,18) (J. Duda Gracz) Ach, Chryste z niebios wychwalony Co podtrzymujesz nasze domy I nasze życie także krzywe Bolą Cię krzyże Taki ugięty od wiecznego Do śmiertelnego? Nawet Bóg Ledwo wytrzyma. Gdyby mógł Odgiąłby się od krzyża swego Ale nie może. Bo ma dłonie Przybite tam gdzie my żyjemy I chce od złego nas osłonić A my nie wiemy... Czy też chcemy? A rany Boskie... Kto je widzi? Dla naszych oczu to nie rana Tylko asfaltu łza wylana W pęknięciu co przez miasto idzie (Ernest Bryll)

10- [X] - Obnażanie.jpg

stacja X - Jezus do naga odarty Ciało Chrystusa ikonogr ...

stacja X - Jezus do naga odarty Ciało Chrystusa ikonograficznie łączy się z przypowieścią o jawnogrzesznicy i ciskaniu kamienia przez tych, co są bez grzechu. "Grzech" Chrystusa, to Jego człowieczeństwo, czyli Ciało - Boże Ciało. My jednak postrzegamy je jako białe Ciało w złotej monstrancji, adorowane wśród bicia dzwonów, w ceremonialnej procesji. Przed tym Ciałem, zamiast kamieni, rzucamy płatki róż, nie widząc upokarzającej nagości Ciała Syna Bożego, Tymczasem: "Ciało Chrystusa wyraża miłość Ojca. To Ciało obnażone pełni wolę Syna i wolę Ojca".(Kard. K. Wojtyła, Rekolekcje w Watykanie 1976 r.) "Ja zawsze czynię to, co się Jemu (Ojcu) podoba". (J,8,29) (J. Duda Gracz) Bóg od tego cierpienia Niepodobny do bożego stworzenia Plecy jak połamane Rana zakrywa ranę Twarz nieboska - jak sina ziemia Trzeba Go odziać na obrazach naszych W srebrne sukienki Bo straszy W pieśni o Bożej męce Ale tylko rzewne i miękkie - Rany boskie. Zakryjcie to Ciało Żeby tak po ludzku nie śmierdziało (Ernest Bryll)

09 - [IX] - Trzecii upadek.jpg

stacja IX - Jezus po raz trzeci upada To dalszy ciąg po ...

stacja IX - Jezus po raz trzeci upada To dalszy ciąg poprzedniej Stacji, gdzie jest płacz nad naszymi dziećmi. "Uniżył Samego Siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci". (Flp,2,8) Lecz tym razem, to Chrystus płacze. Przez cierpienie dzieci Syn Boży jest najbardziej cierpiący. Jest bezbronny jak dziecko w łonie matki. Chrystusowa Pasja to także bicie, molestowanie, gwałcenie i zabijanie najbardziej niewinnych. Ta Pasja również skończy się Zbawieniem. Za dziecięcym piekłem majaczy drabina ze snu Jakuba. Z niej, przed wszystkimi męczennikami, w pierwszej kolejności dopuszczone będą dzieci, "bo ich jest Królestwo Niebieskie". (J. Duda - Gracz) Co u nas? Jak to u nas. Lepiej być nie może Bóg upadł. Lecz w ogóle u nas nie najgorzej Żyjemy świetnie bo jeszcze żyjemy I nie zginęło nam nic oprócz kraju Trochę go ludzie po nocach szukają Bóg upadł. Lecz w ogóle zwyczajnie się dzieje Jakeśmy tu zwyczajni, że się zawsze działo Każdy dowcip pędzi i do gardła leje Jak ci opowiem strasznie się uśmiejesz To co się działo gdzieś się zapodziało Dzień zwyczajny. Bóg upadł. Więc nic się nie stało (Ernest Bryll)

08 - [VIII] - Płaczące kobiety.jpg

stacja VIII - Jezus pociesza płaczące kobiety Pocieszan ...

stacja VIII - Jezus pociesza płaczące kobiety Pocieszanie niewiast to drugie spotkanie z Matką - Wskazaniem Drogi do Zbawienia, lecz tym razem przez pokutę. Umęczony Chrystus, mówiąc: "nie płaczcie nade mną, ale nad sobą i synami waszymi" (Łk,23.28), budzi nadzieję, że przez prawdziwy żal jest szansa naprawy grzechu. W tej stacji rodzi się dialog miłosierdzia. Kobiety nie opłakują Boga, ale przez ból rodzenia tylko one naprawdę litują się nad Synem Człowieczym tak, jak im powiedział. (J. Duda - Gracz) Bóg płakał patrząc na nie. A one widziały Jako po twarzy Boga łzy i krew spływały Niby cieniutkie rzeki. A każda zmywała Czarne poletko pobitego ciała Widziały skórę suchą, dobrze przeoraną Otworzona do słońca każdą słoną raną Zakryły twarze by nie patrzeć więcej Nad czym płakały Nad tym - co jest? Czy - co będzie? (Ernest Bryll)

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin