Zofia Nałkowska.jpg

Umiera się w by­le ja­kim miej­scu życia. I dzieje człowieka za­war­te między urodze­niem je­go a śmier­cią wyglądają niekiedy jak non­sens. Któż bo­wiem jest w możności o każdej chwi­li prze­mijającej pa­miętać, by mogła ona być na wszel­ki wy­padek je­go ges­tem os­tatnim? Śmierć nieraz chwy­ta człowieka in flag­ranti, za­nim zdążył przed­sięwziąć ja­kiekol­wiek środ­ki os­trożności. Naj­bar­dziej lo­giczny plan życia, najściślej wyp­ro­wadzo­na for­muła je­go war­tości roz­pa­da się nag­le, gdy ujaw­niona zos­ta­nie os­tatnia niewiado­ma.

„ »Być w porządku ze sobą « - cóż to znaczy? Jest to zawsze w jakimś choćby najbardziej wzniosłym sensie dogadzać swoim chęciom, swoim »wrodzonym instynktom moralnym «. A przecież moralność jest wynikiem życia w społeczeństwie i poza społeczeństwem jej nie ma. Są tylko słowa, które służą do oszukania siebie i zwłaszcza innych.”

"Taki dom to jest rzecz zadziwiająca. Czy to nie szczególne, że ludzie zdecydowali się żyć na sobie warstwami? Co dla jednych jest podłogą, to dla innych staje się sufitem."

"( ) zamyka się ludzi za karę, że się włóczą, że żebrzą. Za karę, że są bezrobotni, że są głodni. Bo ich życie jest winą."

"Albo ja wiem, kto pierwszy strzelał? Tego się nigdy nie wie. Rzecz zawsze tak samo wygląda: tłum jest niewinny, bo chce pracy. My jesteśmy niewinni, bo nie mamy dla nich tej pracy."

"( ) chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą."

"Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest."

Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka"

Grzech leży zawsze tylko na drodze od myśli do czynu.

W pogoni za lepszym życiem marnujemy to, które jest nam dane.
Agnieszka Lisak