lecz-299.jpg

kazenet / FOTO ZIOŁA Z OPISEM / lecz-299.jpg

Download: lecz-299.jpg

Pobierz

59 KB

(458px x 596px)

BORÓWKA CZERNICA
(Vaccinium myrtillus L.)

Krzewinka o gałązkach płożących się, kanciastych, zielonych, silnie rozgałęzionych, liściach naprzemianległych, jajowatych, opadających na zimę. Kwiaty o kształcie pęcherzyków zielonawych lub różowawych osadzone są pojedynczo w kątach liści. Owocem jest czarna jagoda z niebieskawym nalotem. Borówka czernica tworzy rozległe borówczyska w wysokich lasach, na glebie zakwaszonej, próchnicznej, bogatej w resztki organiczne.
W celach leczniczych zbiera się liście (Folrum Myrtilli) i owoce (Fructus Myrtilli). Liście zrywa się, unikając uszkodzenia, z gałązek płonnych (uszkodzone brunatnieją podczas suszenia). Suszy się w cieniu lub na słońcu albo w suszarni w temperaturze maksimum 40°C. Zawierają garbniki, kwasy organiczne i glikokininy, które obniżają poziom cukru we krwi. Liście są używane jako środek pomocniczy przy leczeniu cukrzycy, jak również do leczenia nieżytów żołądkowo-jelitowych oraz zapalenia pęcherza. Wchodzą w skład mieszanek przeciwmiażdżycowych. Dojrzałe jagody zbiera się ręcznie i spożywa surowe, suszone lub w postaci przetworów. Suszy się w temperaturze 45°C, stale mieszając. Jagody są bogate w cukry, kwasy organiczne, garbniki, witaminy i barwniki organiczne. Ususzone jagody leczą biegunkę, w tym celu wystarczy je żuć. Wino, kompot i wyciąg alkoholowy z borówek czernic działają tak samo. Sok, kompot i marmolada leczą bardzo skutecznie zapalenie jamy ustnej i gardła.

Okres kwitnienia:
IV-V
Zbiór liści:
VI-X
Zbiór owoców:
VII-IX

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

kazenet

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

lecz-265.jpg

SZAŁWIA MUSZKATOŁOWA (Salvia sclarea L.) Roślina dw ...

SZAŁWIA MUSZKATOŁOWA (Salvia sclarea L.) Roślina dwuletnia o łodydze kanciastej, wzniesionej, liściach naprzeciwległych, dużych, pomarszczonych. W pierwszym roku tworzy się tylko różyczka liści odziomkowych, w drugim - łodyga i kwiatostan w postaci kłosa pozornego. Fioletowe kwiaty są podtrzymywane przez przykwiatki tej samej barwy. Owocem jest poczwórna rozłupnia. Jest to gatunek śródziemnomorski, rozpowszechniony w ogrodach wiejskich jako roślina ozdobna i miododajna. W celach leczniczych zbiera się kwiaty, ziele i liście (Flos, Herba, Folium Salvlae sclareae). Kwiaty zrywa się ręcznie w miarę ich rozwoju, liście - przed kwitnieniem; ziele kosi się wkrótce po kwitnieniu. Zebrane części suszy się oddzielnie w temperaturze maksimum 35°C. Mają one silny aromat i gorzki smak. Zawierają garbniki, olejek eteryczny o zapachu lawendy i gorycze. Lecznictwo ludowe używa tych ziół do leczenia zaburzeń żołądkowych, przeciw skurczom i wzdęciom oraz przeciw biegunce. Odwar z 3 łyżek surowca i ½ dm³ wody powinien gotować się 5 minut i tyleż pozostać pod przykryciem. Pije się 2-3 filiżanki dziennie. Działa on wzmacniająco i przeciwpotnie oraz leczy niektóre choroby kobiece. Odwar z 6 łyżek surowca lub ocet z szałwi muszkatołowej leczy rany i owrzodzenia. Większą część produkcji szałwi muszkatołowej zużywa przemysł winiarski do wyrobu win i wermutów, a przemysł kosmetyczny - do wyrobu wody kolońskiej, perfum i mydeł toaletowych. Okres kwitnienia: VI-VIII Zbiór kwiatów: VI-VIII Zbiór ziela: VI-VIII Zbiór liści: V-VI

lecz-182.jpg

JAŁOWIEC POSPOLITY (Juniperus communis L.) Krzew (r ...

JAŁOWIEC POSPOLITY (Juniperus communis L.) Krzew (rzadziej drzewo) żywiczny, o gałęziach brunatnych, giętkich, gęsto pokrytych trwałymi igłami osadzonymi po 3 w okółkach. Jest to roślina dwupienna; kwiaty męskie zebrane są w krótkie kotki, kwiaty żeńskie tworzą brunatną szyszeczkę. Owocem jest nibyjagoda (szyszkojagoda) dojrzewająca w drugim roku. Jałowiec rośnie w lasach strefy umiarkowanej, na pastwiskach, na glebach kamienistych lub piaszczystych. W niektórych krajach podlega ochronie. W celach leczniczych zbiera się szyszkojagody (Fructus Juniperi), rzadziej drewno (Lignum Juniperi). Strąca się szyszkojagody na płótno lub zrywa ręcznie (w rękawiczkach!). Suszy się dość długo w cieniu, a potem dosusza w suszarni, w temperaturze 35°C. Zawierają żywicę, olejek eteryczny (w którym występują m.in. pinen i borneol), inozyt, glikozyd flawonowy i gorycz juniperynę. Działają silnie moczopędnie, dezynfekująco, żółciopędnie, a także pobudzają czynności trawienne. Sporządza się odwar z łyżeczki do kawy rozdrobnionych szyszkojagód na filiżankę wody. Szyszkojagody wchodzą w skład mieszanek, m.in. moczopędnej i przeciwgośćcowej, które pobudzają także procesy przemiany materii. Drewno jałowca działa podobnie, ale słabiej. Przeciwwskazaniem są ostre stany zapalne nerek oraz ciąża. Długotrwałe picie wyciągów z jałowca może spowodować zaburzenia w czynności nerek. Jałowiec stanowi przeciwgośćcowy i odświeżający dodatek do kąpieli. "Owoce" jałowca służą do aromatyzowania mięsa i wyrobów alkoholowych. Jest to krzew ozdobny sadzony w ogrodach i parkach. Okres kwitnienia: IV-V Zbiór szyszkojagód: IX-XI Zbiór drewna: II-III

lecz-181.jpg

ORZECH WŁOSKI (Juglans regia L.) Drzewo o korze naj ...

ORZECH WŁOSKI (Juglans regia L.) Drzewo o korze najpierw brunatnej, z wiekiem szarej i spękanej, liściach nieparzystopierzastych, przyjemnie pachnących. Kwiaty pręcikowe są zebrane w kotki, kwiaty słupkowe - osadzone po 1-3 na szczycie gałązek. Orzech kwitnie wiosną przed ukazaniem się liści. Owocem jest pestkowiec. Gatunek ten, pochodzący z Południowego wschodu Europy i z Azji Zachodniej, jest często sadzony w ogrodach i na plantacjach. W lecznictwie ludowym zbiera się zielone łupiny pestkowców (Pericarpium Juglandis nucis), zdejmowane po dojrzeniu owoców. Suszy się je rozpostarte cienką warstwą w miejscu słonecznym lub w suszami, często przewracając, dopóki nie nabiorą ciemnobrązowej barwy. W lecznictwie oficjalnym zbiera się ręcznie młode listki (Folium Juglandis), które suszy się szybko na siatkach. Łupiny i liście zawierają garbnik juglaninę, garbniki galusowe, olejek eteryczny i glikozyd hydrojuglon. W nowoczesnej terapii odwar z liści używany jest jako środek ściągający przy leczeniu zaburzeń żołądkowych i jelitowych (½-1 łyżka liści na szklankę wody, pić ¼-½ szklanki 2-3 razy dziennie). Działa również depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy oraz rozkurczowo i przeciwkrwotocznie. Używane zewnętrznie preparaty z orzecha służą do leczenia chorób skórnych i odmrożeń oraz do płukania gardła. Bogate w białko "jądra" znajdują zastosowanie w przemyśle spożywczym i w cukierniczym, drewno orzecha - w meblarstwie. Okres kwitnienia: V Zbiór łupin: VIII-IX Zbiór liści: VI-VII

lecz-170.jpg

SŁONECZNIK ZWYCZAJNY (Helianthus annuus L.) Roślina ...

SŁONECZNIK ZWYCZAJNY (Helianthus annuus L.) Roślina jednoroczna, bardzo wysoka, o łodydze wzniesionej, czasem słabo rozgałęzionej, uprawiana jako oleista, pastewna i ozdobna na całym świecie. Pochodzi z Ameryki Północnej. Dolna część łodygi jest gęsto pokryta dużymi, sercowatymi liśćmi. Na wierzchołku łodygi tworzy się koszyczek złożony z brzeżnych, języczkowatych, żółtych kwiatów (płonnych) i środkowych rurkowatych, brunatnych (płodnych). Owocem jest niełupka. Zbiera się niełupki (Semen Helianthi), których używa się w celach farmaceutycznych ze względu na cenny olej (Oleum Helianthi). Olej ten zawiera glicerydy kwasów tłuszczowych nienasyconych: linolenowego i olejowego (ok. 45%), oraz kwasów tłuszczowych nasyconych: palmitynowego i arachidowego (ok. 4%). Olej używany w farmacji otrzymuje się wyłącznie przez tłoczenie na zimno rozdrobnionych niełupek. Olej słonecznikowy nie jest schnący. Jest to ważny środek przeciwmiażdżycowy oraz wpływający dodatnio na wzrost i rozwój organizmu dziecięcego. Oleju tego używa się do sporządzania maści i plastrów ołowiawych (Unguentum i Emplastrum Plumbi), mazideł amoniakalnych (Linimentum ammoniatum) i spirytusu mydlanego (Spiritus saponatus), używanych przeciw bólom gośćcowym. Czasem zbiera się kwiaty języczkowate (Flos Helianthi), które są używane w postaci proszku lub odwaru przeciw zapaleniu górnych dróg oddechowych, jako leki przeciwgorączkowe i zewnętrznie w chorobach skóry. Stonecznik jest doskonałą rośliną miododajną. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór niełupek: VIII-X Zbiór kwiatów: VI-VIII

lecz-153.jpg

KOPER WŁOSKI (Foeniculum vulgare) Roślina dwuletnia ...

KOPER WŁOSKI (Foeniculum vulgare) Roślina dwuletnia lub bylina o łodydze wzniesionej, drobno bruzdowanej, liściach naprzemianległych, 3-krotnie pierzastych, o odcinkach włosowatych. Na szczycie łodygi pojawiają się baldachy złożone, utworzone z drobnych, żółtych kwiatów. Owocem jest żebrowana podwójna rozłupnia. Cała roślina przyjemnie pachnie. Gatunek ten, pochodzący ze wschodniej części basenu śródziemnomorskiego, jest obecnie uprawiany w różnych odmianach w polu i w ogrodach. Dla celów leczniczych zbiera się owoce (Fructus Foeniculi). Najlepszą jakość osiąga się przy ręcznym ścinaniu dojrzałych baldachów i pozostawianiu na roślinie innych do czasu ich dojrzewania i masowego zbioru. Owoce suche i oczyszczone przechowuje się w szczelnie zamkniętych pojemnikach, w suchym miejscu. Zawierają do 6% olejku eterycznego (Oleum Foeniculi), którego głównymi składnikami są anetol i fenchon, jak również flawonoidy. Owoce działają rozkurczająco na mięśnie gładkie, przeciwbólowo (kolki) i wiatropędnie oraz wykrztuśnie. Ziółka z kopru włoskiego są zalecane przeciw biegunce i przeciw obstrukcji, do pobudzenia gruczołów mlecznych, przeciw chorobom układu moczowego i jako środek pomocniczy w leczeniu cukrzycy. Z olejku koprowego produkuje się wodę koprową (Aqua Foeniculi) używaną do płukania gardła i przemywania oczu. Koper włoski używany jest przez przemysł kosmetyczny, cukierniczy i produkujący likiery. Jest to doskonała roślina miododajna. Okres kwitnienia: VII-IX Zbiór owoców: VIII-IX

lecz-312.jpg

KUKURYDZA ZWYCZAJNA (Zea mays L.) Roślina jednorocz ...

KUKURYDZA ZWYCZAJNA (Zea mays L.) Roślina jednoroczna, jednopienna, wysoka, o źdźble pełnym, liściach naprzemianległych, równowąskich. Kłoski męskie są zebrane w szczytowe wiechy, kwiatostany żeńskie w postaci kolb są ukryte w pochwach, z których wystają tylko pęczki znamion. Owocem jest ziarniak. Kukurydza pochodzi z Ameryki, ale obecnie jest uprawiana na całym świecie ze względu na jej zalety gospodarcze. W celach leczniczych zbiera się znamiona wraz z szyjkami słupków (Stigma Maydis), gdy zaczynają ukazywać się na szczycie kolby. Obrywa się je ręcznie i suszy w miejscu cienistym, przewiewnym. Zawierają saponiny, olejek eteryczny, garbniki, cukry, substancję tłuszczową i sole mineralne. Są znanym środkiem moczopędnym, działają żółciopędnie i przeciwcukrzycowo oraz często używane są w kuracjach odchudzających. Sporządza się odwar z 2-3 łyżek znamion i 2-2½ szklanki wody i pije 1/2-2/3 szklanki 2-4 razy dziennie. Z kiełków kukurydzy wydobywa się olej, który stanowi główny surowiec do wyodrębniania witaminy E i do wyrobu produktów przeciw parodentozie. Odtłuszczona mąka z kukurydzy, jako pożywna i łatwo strawna, zalecana jest rekonwalescentom i osobom nie tolerującym glutenu pszenicy. Kukurydzę poraża często grzyb głowniowy Ustilago maydis, który przekształca kolby w guzy wypełnione czarnymi zarodnikami. Zarodniki te zawierają alkaloidy działające tak samo jak alkaloidy sporyszu. Okres kwitnienia: VII-VIII Zbiór znamion: VII-VIII

lecz-139.jpg

Bieluń dziędzierzawa Roślina jednoroczna, duża, o ł ...

Bieluń dziędzierzawa Roślina jednoroczna, duża, o łodydze rozgałęzionej, liściach naprzemianległych, jajowatych, zatokowoząbkowanych, nieprzyjemnie pachnących. W rozwidleniach pędów lub na ich szczycie pojawiają się duże, lejkowate kwiaty białe lub bladolila. Owocem jest torebka zawierająca czarne nasiona. Cała roślina jest bardzo trująca. Pochodzi prawdopodobnie z Ameryki Północnej. Uprawia się ją na dużą skalę dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego. Zbiera się liście (Folium Stramonii) i nasiona (Semen Stramonii). Liście trzeba śinać wczesnym rankiem, na początku kwitnienia. Najpierw suszy się je rozpostarte pojedynczą warstwą, później w kilku warstwach. W suszarni temperatura nie powinna przekroczyć 40°C. Nasiona wydobywa się po wyschnięciu torebek. Oba produkty zawierają alkaloidy pochodne tropanu (ok. 0,4% ), a mianowicie hioscyjaminę, atropinę i skopolaminę. Substancje te działają rozkurczająco, osłabiają czynność wydzielniczą gruczołów i rozszerzają oskszela. Używa się ich do leczenia astmy (papierosy i tabletki) oraz ostrych nieżytów oskrzeli. Producentem leków zawierających wymienione substancje jest wyłącznie przemysł farmaceutyczny, a leki może przepisać tylko lekarz. Zatrucia dzieci nasionami bieluniu są dość częste; dawka śmiertelna wynosi około 20 nasion. Uprawia się również inne gatunki bieluniu: D.metel, pochodzący z Ameryki Południowej, i D.inermis, pochodzący z Etiopii, oba jeszcze bogatsze w alkaloidy. W Polsce uprawia się także gatunek D.inoxia. Okres kwitnienia: VI-X Zbiór liści: VI-IX Zbiór nasion: IX-X

lecz-138.jpg

Krzew o gałązkach brunatnawych, rosnący w widnych lasach ...

Krzew o gałązkach brunatnawych, rosnący w widnych lasach od nizin po góry. Wczesną wiosną pojawiają się białe lub różowe, pachnące kwiaty zebrane w grona; klinowatolancetowate liście rozwijają się dopiero po kwitnieniu. Owocem jest czerwony pestkowiec. Gatunek ten rośnie dziko w dużej części Europy i Azji; w wielu krajach, m.in. w Polsce, znajduje się pod ochroną. Cała roślina jest bardzo trująca. Jej gatunkowa nazwa łacińska pochodzi od słowa mazeriyn = zabijać.W lecznictwie ludowym wawrzynek jest używany do uśmierzania bóli głowy i zębów. Zbiera się korę (Cortex Mezerei), którą należy zdejmować z nieco grubszych gałązek na początku wiosny. Korę wiąże się w pęczki i zawiesza, aby wyschła. Zbiór przeprowadza się w miejscach wyznaczonych, bardzo ostrożnie, aby nie zniszczyć krzewów. Kora zawiera trujące alkaloidy - dafninę i mezereinę. Substancje te działają drażniąco i powodują zaczerwienienie skóry, a stosowane długo - wywołują na niej pęcherze. Dafnina jest również halucynogenna. Roślina ta jest rzadko stosowana jako słaby środek drażniący w leczeniu gośćca. Mazidła i maści wolno stosować tylko pod kontrolą lekarza. Zatrucie czerwonymi owocami zdarza się często; zwłaszcza ulegają mu dzieci. Jego objawem jest palenie w gardle, wymioty i krwotoki. Trzeba natychmiast wezwać lekarza! Okres kwitnienia: III-IV Zbiór kory: II-III

lecz-132.jpg

Drzewo lub krzew o gałęziach najpierw omszonych, później ...

Drzewo lub krzew o gałęziach najpierw omszonych, później nagich. Liście ciemnozielone, o wierzchołku klinowatym, mają klapy głęboko wcięte i białe włoski na dolnej stronie w kątach nerwów. Owoc jest jabłkowaty, jajowaty, czerwony, z resztkami kielicha i jedną sczerniałą szyjką słupka. Jest to gatunek rozpowszechniony w całej Europie, rosnący zwłaszcza na słonecznych wzgónach. Zbiera się kwiaty, liście i owoce (Flos, Folium, Fructus Crataegi), które mają takie same właściwości jak u innych gatunków głogu, a zwłaszcza u głogu dwuszyjkowego (C.laevigata). Owoce zbiera się ręcznie, bez szypułek, po całkowitym dojrzeniu. Suszy się je najpierw na siatkach w suchym miejscu, potem umieszcza w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 50°C. Owoce należy przechowywać w zamkniętym opakowaniu w miejscu suchym, ponieważ łatwo pleśnieją. Zawierają kwasy organiczne, garbniki, olejek eteryczny, witaminę C, kompleks witamin B i pektyny. Stosuje się je same lub w mieszance w postaci odwaru albo do sporządzania preparatów wzmacniających mięsień sercowy, regulujących ciśnienie, leczących arteriosklerozę oraz zaburzenia sercowe na tle nerwowym, migreny, zaburzenia podczas przekwitania i bezsenność. Preparaty te mogą być używane wyłącznie pod kontrolą lekarza. Głóg jest często sadzony jako krzew ozdobny, ale te jego odmiany - o kwiatach różowych lub pełnych - są bez wartości leczniczej. Okres kwitnienia: V-VI Zbiór kwiatów: V-VI Zbiór liści: V-VI Zbiór ziela: V-VI Zbiór owoców: IX-XI

lecz-130.jpg

Leszczyna Wysoki krzew o brunatnych, giętkich gałęz ...

Leszczyna Wysoki krzew o brunatnych, giętkich gałęziach, liściach naprzemianległych, szorstkich, jajowatych. Jest to roślina jednopienna. Kwiaty pręcikowe są zebrane w kotki, kwiaty żeńskie po dwa w okrywie, z której wystają czerwone znamiona. Leszczyna kwitnie na początku wiosny, przed rozwojem liści. Owocem jest orzech. Leszczyna rośnie na skraju zagajników i lasów w strefie umiarkowanej; wiele jej odmian uprawianych jest w ogrodach. Zbiera się liście, korę i orzechy (Folium, Cortex, Nux Coryli avellanae). Liście zrywa się ręcznie podczas suchej pogody, korę zdejmuje się z młodych gałęzi wiosną. Wszystkie te części suszy się na siatkach w miejscu przewiewnym, w suszarni zaś w temperaturze maksimum 40°C. Liście i kora zawierają olejek eteryczny, glikozydy i cukier, kora - również garbaiki i kwasy organiczne. Sporządza się z nich ziółka moczopędne, używane też do leczenia żylaków i zaburzeń w krążeniu, zewnętrznie - do kąpieli przeciw żylakom odbytu i do obmywania ropiejących ran. Jądra orzechów zawierają do 60% oleju tłustego, białka, cukry i witaminy. Są bardzo pożywne i wpływają dodatnio na układ nerwowy. Orzechy wchodzą w skład wielu wyrobów cukierniczych i piekarniczych. Olej służy do produkcji mydeł i preparatów perfumeryjnych. Leszczyna jest doskonałą wczesnowiosenną rośliną pyłkodajną.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin