globalwarm640.png

joachim2 / Dokumenty / Zdjecia z opisem / globalwarm640.png

Download: globalwarm640.png

Pobierz

275 KB

(640px x 260px)

Każda kolejna dekada jest cieplejsza od poprzedniej, począwszy od lat 80 - przekonują naukowcy z USA w swoim raporcie.Topniejące lodowce, wzrost wilgotności powietrza i inne wskaźniki dowodzą, że nie da się zakwestionować faktu globalnego ocieplenia.

W raporcie "Stan klimatu w 2009 roku" Amerykańska Narodowa Służba Oceaniczna i Meteorologiczna powołuje się na prace 330 naukowców z 48 państw.

Na tej podstawie podaje 10 wskaźników pokazujących ocieplanie się klimatu:

1) wyższe temperatury na obszarach lądowych,

2) wzrost temperatury nad oceanami,

3) wyższe temperatury w warstwie troposfery(najniższa i najcieńsza warstwa atmosfery), która decyduje o zmianach pogody i klimatu,

4) cieplejsza woda na powierzchni mórz i oceanów,

5) wzrost temperatury wód w głębi mórz i oceanów,

6) wzrost wilgotności powietrza,

7) wyższy poziom wody w oceanach,

8) zmniejszenie powierzchni zamarzania mórz i oceanów,

9) kurczenie się lodowców,

10) zmniejszanie się pokrywy śnieżnej.

Raport ukazuje się w chwili, gdy demokratyczna większość w amerykańskim Senacie odsunęła co najmniej do września podjęcie jakiejkolwiek ustawowej próby hamowania zmian klimatycznych. Według agencji Reuters jest mała szansa na to, że tego rodzaju zmiany prawne zostaną wprowadzone w USA w tym roku.(PAP)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

joachim2

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

ropucha_skamielina.bmp

Do najdziwniejszych eksponatów Booth Museum w Brighton n ...

Do najdziwniejszych eksponatów Booth Museum w Brighton należy zmumifikowana ropucha. Znaleziono ją we wnętrzu okrągłego krzemienia, rozłupanego przez robotników w kamieniołomach w Lewes w East Sussex, w l899 r. Trzeba dodać, że autentyczność eksponatu jest wątpliwa, ponieważ muzeum otrzymało go od Charlesa Dawsona. Słynny wiktoriański geolog William Buckland przeprowadził okrutny eksperyment, zamykając dwadzieścia cztery żywe ropuchy w otworach, wydrążonych w wapieniu i piaskowcu i zakopując je na rok we własnym ogrodzie. Kiedy je odkopał, stwierdził, że wszystkie ropuchy uwięzione w piaskowcu były martwe, przeżyły natomiast te, które umieścił w wapieniu. Obserwacje doprowadziły do powstania teorii, która głosi, że młode ropuchy wciskają się w szczeliny porowatych skał i rosnąc zostają w nich uwięzione. Warto zauważyć, że w krzemieniu z Lewes znajdował się wąski kanał. Zapach uwięzionej ropuchy wabi do wnętrza skały owady, którymi płaz może się żywić, a porowata powierzchnia zapewnia dopływ powietrza. Ponadto w stanie hibernacji znacznie spada zapotrzebowanie ropuch na energię, co może tłumaczyć ich zdolność do przetrwania nawet kilku lat w takich warunkach. Teorię potwierdziło niedawno niezwykłe wydarzenie, które dowiodło, że przypadki przetrwania uwięzionych płazów zdarzają się także współcześnie. W paĽdzierniku 1995 r. uczniowie Rhyl High School w Północnej Walii porządkowali zaniedbany teren wokół niewielkiej sadzawki. ZnaleĽli wówczas starą puszkę po napoju gazowanym, w której tkwiła żywa i zdrowa żaba długości 5 centymetrów. Płaz był znacznie większy niż otwór w puszce, musiał więc dostać się do środka znacznie wcześniej, jako młody osobnik. Zgodnie z datą na puszce, napój sprzedano w maju 1994r., co oznacza, że żaba żyła w pułapce ponad rok. Żywiła się zapewne owadami i innymi niewielkimi żyjątkami, które dostały się do puszki. Nie brakowało jej także wilgoci, bo przez otwór przedostawała się woda deszczowa i rosa.

garabandal.bmp

Przez cztery lata w małej hiszpańskiej wiosce Garabandal ...

Przez cztery lata w małej hiszpańskiej wiosce Garabandal działy się dziwne rzeczy. Cztery dziewczynki twierdziły, że objawia się im Matka Boża i św. Michał Archanioł. W obecności tłumu ludzi "rozmawiały" z objawiającymi im się rzekomo osobami, przekazywały ich "proroctwa". Dochodziło do trudnych do wytłumaczenia zjawisk. Są nawet świadkowie twierdzący, że dziewczynki... lewitowały.

2.jpg

1.jpg

Jest to zdjęcie formacji skalnej nad Jeziorem Birmeńskim ...

Jest to zdjęcie formacji skalnej nad Jeziorem Birmeńskim.Widok ten można zobaczyć jedynie w określonej porze roku,gdyż uwarunkowany jest specyficznym położeniem słońca. Przechyl głowę w lewo a zobaczysz,dlaczego to zdjęcie jest tak niesamowite........

Pompeje.zip

-Paczka zawiera 40 zdjec z kultory Pompeii, naprawde swietne zdjecia-- obrazek

Pompeje (łac. Pompeii, wł. Pompei) – jedno z trzech miast rzymskich w prowincji cesarskiej Italia (obecne Włochy), które 24 sierpnia 79 roku n.e. zniszczył wybuch wulkanu Wezuwiusz. Popiół wulkaniczny, który zasypał Pompeje, doskonale zakonserwował budowle i przedmioty, co pozwoliło poznać nam dość dokładnie wygląd rzymskiego miasta średniej wielkości i życie jego mieszkańców. Ruiny Pompejów położone są w regionie Kampania, około 20 km na południowy wschód od Neapolu. Miasto zostało założone w VII w. p.n.e. przez Osków. Początkowo znajdowało się pod wpływem kultury greckiej, później (od 525 p.n.e. do 474 p.n.e.) etruskiej. Pod koniec V w. p.n.e. zostały zdobyte przez Samnitów a od 310 p.n.e. znalazły się pod panowaniem Rzymian. W 89 p.n.e. miasto przyłączyło się do powstania antyrzymskiego. Po zdobyciu przez Sullę zostało pozbawione wszelkich praw. Przekształcono je w kolonię rzymską "Colonia Veneria Cornelia Pompeianorum". Największy rozwój miasta miał miejsce w I w. Głównym źródłem utrzymania mieszkańców był handel związany z znajdującym się w mieście portem morskim. Po raz pierwszy miasto zostało zniszczone w 60% przez silne trzęsienie ziemi, które miało miejsce 5 lutego 62 r. Mieszkańcy jednak w dość krótkim czasie zdołali je odbudować. 17 lat później niespodziewany wybuch wulkanu przysypał je kilkumetrową warstwą popiołu, grzebiąc miasto i mieszkańców, którzy nie zdążyli się ewakuować (dotychczasowe badania ujawniły ok. 2000 ciał). Świadkiem zagłady miasta był Pliniusz Młodszy, który pozostawił list z opisem wybuchu wulkanu i spowodowanej erupcją tragedii. Zgodnie z jego opisem, wybuch nastąpił około południa. W pierwszej fazie z Wezuwiusza wydobyły się wysokie słupy ognia, później czarna chmura, która przesłoniła słońce. Na Pompeje posypał się deszcz rozżarzonych lapilli i popiołu wulkanicznego, który wzniecał pożary, zabijał ludzi i powodował swoim ciężarem walenie się budowli. Mieszkańców uśmiercały także trujące gazy wydobywające się z wulkanu. Trzy dni trwała nieprzerwana erupcja, w wyniku której miasto pokryła warstwa popiołów o grubości 5-6 m. Zniszczenia objęły obszar od Herkulanum po Stabie. Dopiero pod koniec XVI w., podczas prac przy budowie kanału, odkryto starożytne napisy. Poszukiwania przeprowadzone w pobliżu potwierdziły istnienie pod ziemią ruin miasta. Systematyczne prace prowadzono od 1748 r. Najbardziej systematyczne badania były prowadzone od 1861 r. przez Giuseppe Fiorellego. Odkopywano nie tylko dzieła sztuki, ale i układ urbanistyczny miasta założonego na regularnej siatce ulic o brukowanej nawierzchni. Fiorelli sporządził plany całego miasta, podzielił je na sektory, ponumerował domy. Zaplanował systematyczne prace, sektor po sektorze. Rozpoczął także rekonstrukcję niektórych budowli. Od 1909 pracami kierował Vittorio Spinazzoli.

Preikestolen klif w Norwegii.zip

Paczka zawiera 32 wspaniale zdjecia klifu w Norwegii... obrazek

Preikestolen lub Prekestolen, w lokalnej tradycji Hyvlatonnå (dosł. ambona) - klif w Norwegii o wysokości 604 m, położony nad Lysefjordem. Płaska powierzchnia wierzchołka o wymiarach 25 na 25 metrów, jest jedną z największych atrakcji turystycznych tego kraju. Powstała najprawdopodobniej ok 10 tysięcy lat temu w wyniku pęknięcia skał pod wpływem mrozu. Po drugiej stronie Lysefjordu znajduje się wierzchołek Kjerag, który jest również bardzo chętnie odwiedzany przez turystów. Bezpośrednio na szczyt wiedzie pagórkowata droga o różnicy poziomu 350 m, i długości 3,8 km. Piesza wycieczka zajmuje ok. 3-4 godziny w obie strony. Najszybciej dostać się tu promem i samochodem z pobliskiego miasta Stavanger (ok. 1 godzina drogi).

may_atmos640..png

Górna warstwa atmosfery naszej planety niedawno została ...

Górna warstwa atmosfery naszej planety niedawno została bardzo mocno ściśnięta. Naukowcy na razie nie są w stanie znaleźć wyjaśnienia tego zjawiska. Chodzi tu o najbardziej zewnętrzną warstwę atmosfery - termosferę, rozciągającą się na wysokości od 90 kilometrów do 600 km nad powierzchnią Ziemi. Obecnie warstwa ta wraca do normalnego stanu. Wydarzenia takie nie są czymś wyjątkowo rzadkim, jednak skala najnowszego zjawiska wywołała wielkie zainteresowanie naukowców. "Było to największe zgęszczenie termosfery w ostatnich 43 latach" - powiedział kierujący badaniami John Emmert z Laboratorium Badawczego Sił Morskich USA. Zgęszczenie nastąpiło w okresie stosunkowo niskiej aktywności Słońca od 2008 do 2009 roku, nazywanej słonecznym minimum. Podczas takich minimów termosfera oziębia się i ściska, jednakże ostatnie zgęszczenie okazało się 2-3 razy silniejsze od tego, co można byłoby wyjaśnić niską aktywnością słoneczną. "Ma miejsce coś, czego nie rozumiemy" - stwierdził Emmert. Termosfera znajduje się na wysokościach, na których latają satelity, meteory i powstają zorze polarne. Występuje bardzo silna jej zależność od Słońca i okresy jego wysokiej i niskiej aktywności wywierają na nią duży wpływ. Warstwa ta przechwytuje groźne ultrafioletowe promieniowanie Słońca, chroniąc powierzchnię Ziemi. W okresach dużej aktywności słonecznej promieniowanie ultrafioletowe rozgrzewa termosferę, zmuszając ją do nabrzmiewania, zaś w okresach niskiej aktywności występuje proces odwrotny. Po to, by konkretnie ocenić ostatnie zgęszczenie, Emmert przeanalizował zmianę orbit przeszło 5 tysięcy satelitów, obracających się wokół Ziemi w okresie od 1967 do 2010 roku. Umożliwiło to uzyskanie umiejscowienia w przestrzeni i czasie gęstości, temperatury i ciśnienia termosfery. Według naukowca, dwutlenek węgla może spełniać bardzo ważną rolę w termosferze i wyjaśnić mocne jej zgęszczenie. (PAP)

ziemia640..png

Naukowcy dokonali rekonstrukcji stref klimatycznych Ziem ...

Naukowcy dokonali rekonstrukcji stref klimatycznych Ziemi sprzed 460-445 mln lat. Okazuje się, że klimat był w wielu przypadkach podobny do dzisiejszego - informują badacze na łamach tygodnika naukowego "Proceedings of the National Academy of Sciences". "Klimat Ziemi z odległej przeszłości uznawany był przez wielu naukowców za odmienny od dzisiejszego pod wieloma względami, m.in. pod względem poziomu dwutlenku węgla, który uważano za dużo wyższy, nawet ponad dwudziestokrotnie" - piszą naukowcy pracujący pod kierunkiem Thijsa Vandenbroucke z Uniwersytetu Lille 1 we Francji. W badaniach brali udział Jan Zalasiewicz i Mark Williams, obaj z University of Leicester. Dodają jednak, że niezwykle trudno jest wydedukować dokładny poziom dwutlenku węgla na podstawie analizy skał sprzed setek milionów lat. W ordowiku, erze geologicznej, dla której dokonano rekonstrukcji, doszło do krótkiego, intensywnego zlodowacenia. Przyjmując istnienie tak wysokiego poziomu dwutlenku węgla, który jest gazem cieplarnianym, trudno zjawisko zlodowacenia wyjaśnić. Naukowcy przyjrzeli się globalnemu rozmieszczeniu skamieniałości niewielkich, tajemniczych żyjątek, nazwanych Chitinozoa. Był to prawdopodobnie rodzaj zooplanktonu wyposażony w pancerzyki ochronne. Dzięki temu opisali klimat Ziemi w ordowiku, włączając w to takie szczegóły, jak oddziaływania frontów polarnych. Z badań wynika, że struktura klimatu Ziemi w ordowiku była zbliżona do obecnej. Poziom dwutlenku węgla mógł być najwyżej pięciokrotnie wyższy niż dziś. Naukowcy podkreślają, że ich badania dowodzą dużej stabilności atmosfery i klimatu Ziemi. Tym bardziej powinno niepokoić zjawisko podniesienia się poziomu dwutlenku węgla obecnie, które zostało wywołane działalnością człowieka.(PAP)

android1_640..bmp

Brytyjski tygodnik "New Scientist" pisze, że nauka świat ...

Brytyjski tygodnik "New Scientist" pisze, że nauka światowa stworzyła sztuczny intelekt, który analogicznie do organizmów biologicznych jest zdolny do samodzielnej ewolucji. "W czasie gdy światowe media, politycy i filozofowie dyskutują o możliwości i potrzebie stworzenia sztucznego intelektu, naukowcy z amerykańskiego Michigan State University zdołali zbudować nowe formy życia intelektualnego" - podkreśla "New Scientist". Mają one postać złożonych programów komputerowych "tak zwanych organizmów cyfrowych". Te elektroniczne organizmy mają własne DNA - pierwotne kody programu. Jednakże amerykańscy naukowcy wyposażyli te DNA w zdolność do mutacji i samodzielnego nabywania przez sztuczny intelekt nowych cech i zdolności. Jak się okazało, organizmy cyfrowe nauczyły się korzystać z tej właściwości, dotychczas charakterystycznej tylko dla struktur biologicznych. Powstał proces "rozmnażania" tych organizmów, kiedy każda ich nowa generacja nabywa coraz więcej "mądrości i umiejętności". W rezultacie - ocenia "New Scientist" - świat wkroczył w zupełnie nową epokę technologiczną. "Sztuczny intelekt nie tylko już istnieje, lecz jego rozwój osiągnął taki poziom, na którym zaczął się on rozwijać samodzielnie, bez ingerencji człowieka" - zaznacza pismo. Tym samym świat znalazł się na progu pojawienia się "mądrych maszyn", zdolnych do myślenia i spełniania wielu funkcji, właściwych ludzkiemu mózgowi. (PAP)

Energia z morskiej wody..png

W Norwegii powstała nowatorska elektrownia napędzana sił ...

W Norwegii powstała nowatorska elektrownia napędzana siłą osmozy. To wyjątkowo ekologiczne rozwiązanie może pomóc w złagodzeniu światowego kryzysu energetycznego. W pobliżu fiordu Oslo na południu Norwegii powstała bardzo nietypowa elektrownia zasilana procesem osmozy. Polega on na przepływie wody z roztworu o niższym stężeniu soli do roztworu bardziej stężonego oddzielonych półprzepuszczalna błoną. To ta sama siła, która pozwala roślinom pompować wodę w górę i utrzymywać pion. W naszym organizmie odpowiada między innymi za utrzymanie kształtu komórek i ich odpowiednie nawodnienie. Elektrownia została wybudowana u ujścia rzeki, gdzie słodka woda miesza się z morską. dzięki systemowi pomp woda słodka i morska przepływa obok siebie, a powstające ciśnienie równe sile z jaką napiera 120 metrowy słup wody napędza turbinę. Na razie urządzenie produkuje znikome 4 kilowaty energii – ilość wykorzystywaną przez 3 niedużej wielkości pralki, ale potencjał rozwojowy technologii jest olbrzymi. Konstruktorzy uważają, iż w przyszłości takie rozwiązania mogą pokryć nawet do 10% światowego zapotrzebowania na energie elektryczną. Wstępne szacunki mówią o 1700 terawatogodzin rocznie. „Potencjał jest ogromny” – mówi norweski minister do spraw ropy naftowej i energetyki Terje Riis-Johansen. Co ciekawe, ta nowatorska technologia pojawia się w kraju, który jeszcze przez bardzo wiele lat nie będzie musiał borykać się z niedoborem surowców zasilających konwencjonalne elektrownie. Norwegia posiada bardzo duże zasoby ropy naftowej. Jeśli pokładane w technologii nadzieje spełnia się to termin „osmoza z Oslo” może niebawem zagościć na pierwszych stronach gazet.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin