gdanska_apokalipsa64.png

joachim2 / Dokumenty / Wykopaliska / gdanska_apokalipsa64.png

Download: gdanska_apokalipsa64.png

Pobierz

215 KB

(640px x 260px)

Ezdrasz pisze, że podczas błagalnych modłów za nieszczęsny los Izraela, przyszedł do niego anioł, za pośrednictwem którego przemawiał do niego sam Bóg. „ Przyszedłem ci pokazać oraz pokażę ci to, co ma nastąpić jeszcze nadchodzącej nocy” – Lud musi odkupić swoje grzechy przykładnym życiem, w ogniu piekielnym pieca Gehenny spaleni zostaną grzesznicy, a pobożni dostąpią chwały zbawienia.

„Oto nadchodzą dni, kiedy zacznę nawiedzać mieszkańców ziemi, kiedy zacznę badać tych którzy niesprawiedliwie szkodzili swoją niesprawiedliwością, kiedy dopełni się upokorzenie Syjonu, kiedy zostanie opieczętowany świat, który zacznie przemijać , wtedy uczynię te znaki, Otworzą się księgi przed obliczem sklepienia niebieskiego i zobaczą je wszyscy równocześnie: jednoroczne niemowlęta podniosą głos i będą mówiły, kobiety ciężarne zrodzą przedwczesne dzieci trzy- i czteromiesięczne, które będą żyły i swawoliły, i natychmiast ukażą się pola zasiane jako nie zasiane, pełne spichlerze staną się natychmiast pustymi, trąba zabrzmi głosem i wszyscy, którzy ją usłyszą, bardzo się przestraszą. W owym czasie przyjaciele będą zwalczać przyjaciół jak wrogów, ziemia zadrży ze strachu i zadrżą ci, którzy na niej mieszkają, źródła ustaną i nie popłynie z nich woda przez trzy godziny. Ale ci co przetrwają to wszystko, o czym ci mówiłem, będą zbawieni i zobaczą moje zbawienie i koniec tego wieku”. – czytamy w przekładzie Żydowskiej Apokalipsy udostępnionym WP przez Gdańskie Muzeum Archeologiczne.

Odnaleziony fragment stanowi 1/20 karty, która zdaniem archeologów miała wymiary 20 na 30 cm, czyli rozmiar przybliżony od dzisiejszego A4. Nie odnaleziono dotąd pozostałych skrawków. Najbardziej zastanawiające jest jednak to, jakim cudem tak niezwykła przepowiednia trafiła do miejskiej latryny?!

Tomasz Płóciennik tłumaczy, że najprawdopodobniej właściciel księgi, z której pochodzi fragment pergaminu, nie był świadomy jej wartości. Przypomina również, że żyjący w XV wieku miejscy introligatorzy przyczynili się do zniszczenia wielu, uważanych przez nich za przestarzałe, dokumentów X-XI-wiecznych, które wykorzystali do produkcji okładek do nowych ksiąg.

Tajemnica leżącego przez setki lat w pozostałościach średniowiecznej latryny proroctwa wreszcie została ujawniona. Najstarsza Biblia Gdańska ujrzała światło dzienne.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

joachim2

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Wykopaliska archeologiczne to jedna z najważniejszych terenowych metod badawczych archeologii, polegająca na systematycznym i pieczołowicie dokumentowanym fizycznym rozbiorze stanowiska archeologicznego na poszczególne jednostki stratygraficzne, w kolejności od najmłodszej do najstarszej.Rodzaje wykopalisk archeologicznych
Wykopaliska w Alhambrze
Wyróżnić można dwa zasadnicze rodzaje wykopalisk:
* wykopaliska badawcze, podejmowane z pobudek czysto naukowych i dotyczące niezagrożonych stanowisk archeologicznych;
* wykopaliska ratownicze, podejmowane w odniesieniu do stanowisk archeologicznych zagrożonych zniszczeniem.
Wśród wykopalisk ratowniczych wyróżnić można także dwa podrodzaje:
* o wykopaliska wyprzedzające, podejmowane ze znacznym wyprzedzeniem czasowym w stosunku do planowanego zniszczenia stanowiska (np. w wyniku inwestycji);
o wykopaliska interwencyjne, podejmowane w sytuacji stwierdzenia trwającego procesu niszczenia na stanowiskach wcześniej nieznanych i odkrytych dopiero w czasie trwania inwestycji.Filozofia wykopalisk archeologicznych
Wykopaliska archeologiczne są destrukcyjną metodą badawczą: w procesie wykopalisk badana część stanowiska archeologicznego przestaje istnieć i jest przekształcana w dokumentację i zbiory znalezisk. Wykopaliska podejmowane były dawniej swobodnie przez archeologów na wybranych przez nich stanowiskach. W związku ze zmianą nastawienia archeologów do dziedzictwa archeologicznego, która dokonała się pod koniec XX wieku, wykopaliska obecnie uważa się jednak za metodę badawczą, którą należy stosować dopiero wówczas, gdy:
* wyczerpane zostały możliwości zastosowania metod archeologii niedestrukcyjnej lub
* wyczerpane zostały inne możliwości zapobiegania zagrożeniom.
Takie podejście skodyfikowane zostało przede wszystkim w Międzynarodowej Karcie Ochrony i Zarządzania Dziedzictwem Archeologicznym (czyli tzw. Karcie Lozańskiej) przyjętej w roku 1990 przez Międzynarodową Radę Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (ICOMOS).
W związku z destrukcyjnym charakterem wykopalisk we wszystkich cywilizowanych krajach ich prowadzenie jest kontrolowane przez służby konserwatorskie poprzez wydawanie zezwoleń.Filozofia wykopalisk archeologicznych
Wykopaliska archeologiczne są destrukcyjną metodą badawczą: w procesie wykopalisk badana część stanowiska archeologicznego przestaje istnieć i jest przekształcana w dokumentację i zbiory znalezisk. Wykopaliska podejmowane były dawniej swobodnie przez archeologów na wybranych przez nich stanowiskach. W związku ze zmianą nastawienia archeologów do dziedzictwa archeologicznego, która dokonała się pod koniec XX wieku, wykopaliska obecnie uważa się jednak za metodę badawczą, którą należy stosować dopiero wówczas, gdy:
* wyczerpane zostały możliwości zastosowania metod archeologii niedestrukcyjnej lub
* wyczerpane zostały inne możliwości zapobiegania zagrożeniom.
Takie podejście skodyfikowane zostało przede wszystkim w Międzynarodowej Karcie Ochrony i Zarządzania Dziedzictwem Archeologicznym (czyli tzw. Karcie Lozańskiej) przyjętej w roku 1990 przez Międzynarodową Radę Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (ICOMOS).
W związku z destrukcyjnym charakterem wykopalisk we wszystkich cywilizowanych krajach ich prowadzenie jest kontrolowane przez służby konserwatorskie poprzez wydawanie zezwoleń.Wykopaliska archeologiczne polegają na identyfikowaniu granic (w płaszczyźnie poziomej i pionowej) kolejno zalegających coraz niżej jednostek stratygraficznych i ich eksploracji w kolejności odwrotnej do kolejności, w jakiej zostały kiedyś zdeponowane. Każda jednostka stratygraficzna reprezentuje jakiś epizod historii stanowiska archeologicznego. Jednostki stratygraficzne dzielą się na:
* warstwowe jednostki stratygraficzne (depozyty)
* bezwarstwowe jednostki stratygraficzne (powierzchnie styków - ang. interface).
Sekwencja jednostek stratygraficznych odzwierciedla historię stanowiska. Historię stanowiska przedstawia się graficznie za pomocą tzw. macierzy Harrisa lub diagramu Harrisa (Harris Matrix), która przedstawia relacje czasowe pomiędzy poszczególnymi jednostkami stratygraficznymi.
W czasie eksploracji z warstwowych jednostek stratygraficznych wydobywane są zabytki ruchome, jak również pobierane są próbki sedymentu do badań paleobiologicznych. Wszystkie jednostki stratygraficzne (ich granice), jak również ważniejsze elementy ich zawartości (np. elementy konstrukcyjne czy skupiska zabytków ruchomych) są dokumentowane opisowo, fotograficznie i rysunkowo. Ponieważ zasadniczą rolę w procesie wykopalisk archeologicznych odgrywa zapewnienie późniejszej możliwości odtworzenia nieistniejącego już stanowiska archeologicznego, kluczowe znaczenie ma stosowanie stałych systemów pomiarowych: siatki pomiarów w płaszczyźnie poziomej (zazwyczaj opartej na kartezjańskim układzie współrzędnych) oraz pomiarów wysokościowych opartych na odniesieniach do stałych punktów wysokościowych (reperów).Dokumentacja wykopalisk
* Dokumentacja opisowa to wszelkiego rodzaju notatki, opisy i dzienniki polowe sporządzane przez archeologów w terenie. Współcześnie najczęściej dokumentację opisową sporządza się na uprzednio wydrukowanych zestandaryzowanych kartach opisu jednostek stratygraficznych.
* Dokumentacja rysunkowa sporządzana jest zazwyczaj na papierze milimetrowym, w skali 1:20 lub 1:10. Tradycyjnie w polskiej archeologii sporządzana była dokumentacja kolorowa, w której barwy ziemi oddawane są realistycznie za pomocą kredek. Współcześnie najczęściej barwy ziemi dokumentuje się przez odniesienie się do wzorców barwnych, np. Karty Kolorów Ziemi Munsella.
* Dokumentacja fotograficzna tradycyjnie obejmowała fotografię negatywową czarno-białą i barwną fotografię odwracalną. Współcześnie najczęściej stosuje się już fotografię cyfrową. Ponieważ najważniejsze znaczenie mają zdjęcia wertykalne, które mogą być podstawą do dokonywania pomiarów, archeolodzy wykonują zdjęcia z wysokich drabin, statywów lub konstruują specjalne wieże do fotografii. W Biskupinie w okresie międzywojennym zdjęcia wykonywano z balonu na uwięzi.----------------------- obrazek

---------------------Karta dokumentacji jednostki stratygraficznej używana przez ekspedycję IAE PAN; awers obrazek

Karta dokumentacji jednostki stratygraficznej używana przez ekspedycję IAE PAN; rewers

Inne pliki do pobrania z tego chomika

gdanska_apokalipsa63.png

Archeologiczna sensacja! Gdańska apokalipsa! Gdańscy arc ...

Archeologiczna sensacja! Gdańska apokalipsa! Gdańscy archeolodzy dokonali sensacyjnego odkrycia! Podczas wykopalisk przy bazylice Mariackiej odnaleźli fragment pergaminu z zapisem apokaliptycznej wizji końca świata! Gdy w styczniu 2009 roku gdańscy archeolodzy prowadzili prace badawcze przy ulicy Kleszej 4 w okolicach Bazyliki Mariackiej, nie spodziewali się nawet jak wielkie szczęście się do nich uśmiechnie. Krzysztof Dyrda i jego współpracownicy dokonali jednego z największych odkryć w historii gdańskiej, jeśli nie polskiej, archeologii. To, co początkowo wyglądało jak bezużyteczny kawałek kory drzewnej i znalezione zostało w wypełnisku latryny, po oczyszczeniu okazało się być niezwykle cennym skrawkiem pergaminu. Wyłaniające się na nim litery ujawniły tekst starożytnego proroctwa – apokaliptycznej wizji końca świata! Analiza przeprowadzona prze Tomasza Płóciennika w Zakładzie Papirologii Uniwersytetu Warszawskiego wykazała, że skrawek pergaminu, zapisany jest z dwóch stron starannym średniowiecznym pismem zwanym minuskułą karolińską, co dowodzi, że mamy do czynienia ze znaleziskiem pochodzącym z XII wieku. Uwieczniony na nim tekst to fragment apokryficznej księgi Starego Testamentu zwanej IV Księgą Ezdrasza lub Żydowską Apokalipsą. Najbardziej niezwykły w tym odkryciu jest jednak przekaz tej księgi – apokaliptyczna wizja kapłana Ezdrasza, żyjącego około 100 lat po Chrystusie. Nie zachowały się niestety żadne oryginalne zapisy dokonane jego ręką. Księgę Ezdrasza znamy wyłącznie z późniejszych przekładów, przepisywanych przez zakonników głównie w języku łacińskim. Dotychczas na świecie odnaleziono zaledwie sześć kopii, gdański fragment będzie siódmą.

gdanska_apokalipsa64.png

Ezdrasz pisze, że podczas błagalnych modłów za nieszczęs ...

Ezdrasz pisze, że podczas błagalnych modłów za nieszczęsny los Izraela, przyszedł do niego anioł, za pośrednictwem którego przemawiał do niego sam Bóg. „ Przyszedłem ci pokazać oraz pokażę ci to, co ma nastąpić jeszcze nadchodzącej nocy” – Lud musi odkupić swoje grzechy przykładnym życiem, w ogniu piekielnym pieca Gehenny spaleni zostaną grzesznicy, a pobożni dostąpią chwały zbawienia. „Oto nadchodzą dni, kiedy zacznę nawiedzać mieszkańców ziemi, kiedy zacznę badać tych którzy niesprawiedliwie szkodzili swoją niesprawiedliwością, kiedy dopełni się upokorzenie Syjonu, kiedy zostanie opieczętowany świat, który zacznie przemijać , wtedy uczynię te znaki, Otworzą się księgi przed obliczem sklepienia niebieskiego i zobaczą je wszyscy równocześnie: jednoroczne niemowlęta podniosą głos i będą mówiły, kobiety ciężarne zrodzą przedwczesne dzieci trzy- i czteromiesięczne, które będą żyły i swawoliły, i natychmiast ukażą się pola zasiane jako nie zasiane, pełne spichlerze staną się natychmiast pustymi, trąba zabrzmi głosem i wszyscy, którzy ją usłyszą, bardzo się przestraszą. W owym czasie przyjaciele będą zwalczać przyjaciół jak wrogów, ziemia zadrży ze strachu i zadrżą ci, którzy na niej mieszkają, źródła ustaną i nie popłynie z nich woda przez trzy godziny. Ale ci co przetrwają to wszystko, o czym ci mówiłem, będą zbawieni i zobaczą moje zbawienie i koniec tego wieku”. – czytamy w przekładzie Żydowskiej Apokalipsy udostępnionym WP przez Gdańskie Muzeum Archeologiczne. Odnaleziony fragment stanowi 1/20 karty, która zdaniem archeologów miała wymiary 20 na 30 cm, czyli rozmiar przybliżony od dzisiejszego A4. Nie odnaleziono dotąd pozostałych skrawków. Najbardziej zastanawiające jest jednak to, jakim cudem tak niezwykła przepowiednia trafiła do miejskiej latryny?! Tomasz Płóciennik tłumaczy, że najprawdopodobniej właściciel księgi, z której pochodzi fragment pergaminu, nie był świadomy jej wartości. Przypomina również, że żyjący w XV wieku miejscy introligatorzy przyczynili się do zniszczenia wielu, uważanych przez nich za przestarzałe, dokumentów X-XI-wiecznych, które wykorzystali do produkcji okładek do nowych ksiąg. Tajemnica leżącego przez setki lat w pozostałościach średniowiecznej latryny proroctwa wreszcie została ujawniona. Najstarsza Biblia Gdańska ujrzała światło dzienne.

egipt640..png

Polscy naukowcy odkryli nieznane stanowiska archeologicz ...

Polscy naukowcy odkryli nieznane stanowiska archeologiczne w Egipcie46 nieznanych stanowisk archeologicznych - datowanych od dolnego paleolitu po późny neolit - zlokalizowała w Egipcie Zjednoczona Ekspedycja Prehistoryczna Instytutu Archeologii i Etnologii PAN podczas tegorocznego sezonu. Badania prowadzono w rejonie oaz Fajum, Baharija, Farafra oraz na Półwyspie Synaj. Ich celem było zlokalizowanie nowych obszarów badawczych pod kątem przyszłych prac ekspedycji. Jak relacjonuje kierownik wyprawy dr Jacek Kabaciński, do najcenniejszych znalezisk należy stanowisko odkryte w rejonie oazy Fajum, położone kilkadziesiąt kilometrów na południowy-zachód od Kairu. Oprócz wytworów z epoki paleolitu archeolodzy natknęli się tam na olbrzymią liczbę szczątków kostnych zalegających w piaszczystej glebie. "Jest bardzo prawdopodobne, iż zarówno zabytki kamienne, wykonane z chalcedonu, jak i związane z nimi kości zwierzęce, są związane z pobytem na tym terenie wczesnych hominidów, być może z końca neogenu lub początków czwartorzędu" - przypuszcza naukowiec. Jeszcze przed planowanymi na 2011 rok badaniami wykopaliskowymi w tym miejscu na stanowisko wyruszą jesienią tego roku geolodzy, paleobiolodzy i archeolodzy, którzy ostatecznie sprecyzują jego chronologię i potencjał badawczy. "Równie cenne poznawczo jest skupienie kilkudziesięciu, funkcjonalnie zróżnicowanych stanowisk środkowo-paleolitycznych, odkrytych na południowy-zachód od oazy Baharija, gdzie dopatrzyliśmy się narzędzi kamiennych wykonywanych techniką lewaluaską. Wśród stanowisk są zarówno duże osady, związane z pozyskiwaniem dobrej jakości surowca kamiennego, jak i pozostałości krótkich, sezonowych obozowisk" - powiedział Kabaciński. Archeolodzy spenetrowali również rejon Wadi Feran na Synaju, gdzie odkryli ślady związane z działalnością człowieka w późnym okresie neolitu. Zjednoczona Ekspedycja Prehistoryczna (Combined Prehistoric Expedition), w ramach której wykonywano badania, jest największą i najdłużej bez przerwy działającą na świecie ekspedycją prahistoryczną. Powstała na potrzeby akcji ratowania zabytków nubijskich zagrożonych budową Tamy Asuańskiej w początku lat 60. XX wieku. Od początku Ekspedycja ma charakter międzynarodowy - obok stałego zespołu polsko-amerykańskiego tworzą ją badacze różnej specjalności z kilkunastu krajów z trzech kontynentów.(PAP)

wtc_boat640..jpg

Na miejscu nowojorskiego WTC odkopano statek z XVIII w. ...

Na miejscu nowojorskiego WTC odkopano statek z XVIII w. Robotnicy pracujący w miejscu, gdzie stało nowojorskie World Trade Center, odkopali 10-metrowy kadłub statku, który najprawdopodobniej w XVIII wieku wykorzystano jako materiał do przedłużenia w stronę rzeki Hudson Dolnego Manhattanu - pisze w czwartek agencja AP. Archeolodzy sprowadzeni na miejsce znaleziska mają nadzieję, że kadłub zostanie wydobyty jeszcze w czwartek, chociaż nie wiadomo, czy uda się odzyskać jego całość, czy jedynie fragmenty. Ich zdaniem statek, pochodzący prawdopodobnie z połowy XVIII wieku, przed zakopaniem został pocięty i pierwotnie mógł być nawet dwa, trzy razy dłuższy niż znaleziony fragment. "Oczyszczamy go w większości ręcznie, ponieważ jest kruchy" - powiedziała archeolog Molly McDonald. "Zamierzamy wysłać próbki drewna do laboratorium i przeprowadzić tam badania dendrochronologiczne, co pozwoli się nam zorientować, kiedy statek został zbudowany" - dodała. Wcześniej w tym samym miejscu znaleziono 45-kilogramową kotwicę, jednak nie wiadomo, czy należała ona do tego statku. Kadłub znaleziono na głębokości około 7 metrów w miejscu, które było nietknięte podczas budowy WTC.(PAP)

rok_kaplanski (2).jpg

Rok KapĹ‚aĹ„stwa.jpg

plakat.jpg

mediumkgxi5f5649c6ba233a0d785839.jpg

1221336244vg3.gif

ccc.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin