Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.

Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, wyrażasz zgodę na ich umieszczanie na Twoim komputerze przez administratora serwisu Chomikuj.pl – Kelo Corporation.

W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia dotyczące cookies w swojej przeglądarce internetowej. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności - http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Jednocześnie informujemy że zmiana ustawień przeglądarki może spowodować ograniczenie korzystania ze strony Chomikuj.pl.

W przypadku braku twojej zgody na akceptację cookies niestety prosimy o opuszczenie serwisu chomikuj.pl.

Wykorzystanie plików cookies przez Zaufanych Partnerów (dostosowanie reklam do Twoich potrzeb, analiza skuteczności działań marketingowych).

Wyrażam sprzeciw na cookies Zaufanych Partnerów
NIE TAK

Wyrażenie sprzeciwu spowoduje, że wyświetlana Ci reklama nie będzie dopasowana do Twoich preferencji, a będzie to reklama wyświetlona przypadkowo.

Istnieje możliwość zmiany ustawień przeglądarki internetowej w sposób uniemożliwiający przechowywanie plików cookies na urządzeniu końcowym. Można również usunąć pliki cookies, dokonując odpowiednich zmian w ustawieniach przeglądarki internetowej.

Pełną informację na ten temat znajdziesz pod adresem http://chomikuj.pl/PolitykaPrywatnosci.aspx.

Nie masz jeszcze własnego chomika? Załóż konto

lin1.jpg

Atlas ryb - lin1.jpg
Download: lin1.jpg

6 KB

(507px x 226px)

0.0 / 5 (0 głosów)
Nazwa polska: Lin
Nazwa lacińska: Tinca tinca
Rodzina: karpiowate
Cyprinidae

Rysunek #1 Rysunek #2
Rysunek #3 Rysunek #4
Wygląd: masywne, silnie zbudowane o wysokim trzonie ogonowym. Oczy małe. Mały, końcowy otwór gębowy, w jego kącikach po jednym wąsiku. Drobne łuski koliste tkwią głęboko w grubej, śluzowatej skórze.90-110 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 11-13, odbytowa z 9-12 promieniami. Samice mają wydłużone płetwy brzuszne, których 2 promień jest zgrubiały. Płetwa ogonowa lekko wcięta. Zęby gardłowe jednoszeregowe [4]5-5. Ubarwienie: grzbiet zwykle ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki jaśniejsze z mosiężnym połyskiem, brzuch żółtawobiały Długość: 20-45 cm (masa ciała 1-2 kg),maksymalnie do 60 cm (do 7,5 kg).
Występowanie: w całej Europie (poza pn. Szkocją, pn. Skandynawią oraz pd. Grecją i Krymem) oraz na Syberii. W Polsce pospolity.
Środowisko: głównie w wodach płynących oraz w płytkich, obficie zarośniętych jeziorach i stawach nad dnem mulistym.
Tryb życia: ostrożna, unikająca światła żyjąca samotnie, przebywająca w ciągu dnia przeważnie blisko dna i ożywiająca wraz z nadejściem zmroku.
Rozród: w Polsce tarło lina rozciąga się od czerwca od sierpnia. Bardzo małe jaja 0,8-1-milimetrowej średnicy przyklejają się do roślin wodnych. Rozwój zarodków (przy temperaturze wody 20°C) trwa tylko 3 dni, Lin dojrzewa płciowo niekiedy już w 2 roku życia samce wcześniej od samic.
Pokarm: drobne bezkręgowce a także rośliny.
Gdzie łowimy: Wody niezbyt głębokie, muliste i obficie porośnięte, czyli stawy, starorzecza, spokojne i żyzne (grążelowe) zatoczki jezior. Spotykany także w spokojniejszych miejscach rzek nizinnych, gdzie wystarczy mu czasem niewielka przybrzeżna kępka tataraku czy trzciny. Żerowaniu w dnie towarzyszy często uwalnianie gazów, których bąbelki układają się w charakterystyczne sznurki.
Kiedy łowimy: Od pierwszego wiosennego ocieplenia, zazwyczaj wypadającego w połowie maja, do połowy czerwca. Następnie, po tarłowej przerwie — od połowy sierpnia do końca września. Szczególnie korzystne są świty ciepłych dni. Przy pogodzie spokojnej i pochmurnej dobre brania rozciągają się na cały dzień.
Na co łowimy: Białe robaczki, poczwarki muchy; popularne i skuteczne dżdżownice (kompostowe i rosówki) są mało praktyczne, gdyż branie trwa w wypadku lina bardzo długo i trudno wybrać moment zacięcia. Bułka (miąższ lub skórka), ciasta, kukurydza, kasze (zwłaszcza manna i kukurydziana).
Jak łowimy: Szczególnie przy użyciu przynęt roślinnych wskazane jest nęcenie przyzwyczajające, w wolnych od zarośli miejscach stałego żerowania linów; należą one do ryb niechętnie zbaczających ze stałych szlaków. Zestawy głównie spławikowe, gdyż gęsta roślinność wokół wolnego od niej pola łowienia uniemożliwia na ogół stosowanie przystawek. Przynęta na dnie lub tuż nad nim. Należy uważać, by nie grzęzła w mule. Sprzęt musi być względnie mocny, tak by po zacięciu nie dopuścić do ucieczek ryby w roślinność.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Inne pliki do pobrania z tego chomika
Atlas ryb - karpienpr1.jpg
Nazwa polska: Karpieńczyk pręgowany Nazwa lacińska: Apha ...
Nazwa polska: Karpieńczyk pręgowany Nazwa lacińska: Aphanius fasciatus Rodzina: karpieńcowate Cyprinodontidae Rysunek #1 Wygląd: umiarkowanie wydłużone, nieco bocznie spłaszczone ciało o płaskiej z wierzchu głowie. Niewielki, skośnie ku górze skierowany otwór gębowy; szczęki z małymi, trójwierzchołkowymi zębami. Duże łuski, 25-30 w rzędzie wzdłuż boku; brak linii bocznej. Przesunięta w pobliże ogona płetwa grzbietowa z 10-13, odbytowa z X12 promieniami. Ubarwienie: samce z 10-15 szerokimi, ciemnymi pręgami na bokach ciała; grzbiet oliwkowoniebieskozielony, brzuch biały ze srebrzystym połyskiem, płetwy żółte lub żółtozłote. Płetwa grzbietowa z ciemnym obrzeżeniem, ogonowa z szeroką, ciemną przepaską. Samice są jasno ubarwione, szarozielone, z niewyraźnymi, wąskimi pręgami i jasnoszarymi, przezroczystymi płetwami. Długość: samce do 5,5, samice do 6 cm. Występowanie: obszar śródziemnomorski od pd. Francji, Korsyki, Sardynii, Włoch do Azji Mniejszej, Cypru i Bliskiego Wschodu, a wzdłuż wybrzeża afrykańskiego od Libii do Maroka. Środowisko: wody słodkie i słonawe. Tryb życia: niewymagająca, bardzo odporna ryba przebywająca zwykle przy powierzchni wody. Rozród: tarło od wiosny do jesieni. Duże jaja są składane na delikatnych częściach roślin wyższych i plechach glonów. Wylęg następuje po 10-15 dniach. K. pręgowany dojrzewa płciowo pod koniec 1. roku życia. Pokarm: plankton, larwy i poczwarki owadów, glony, części roślinne i detrytus. Gatunki pokrewne: w Turcji żyją pokrewne gatunki karpieńczyków: A. anatolias, A. chantrei i A. cypris.
Atlas ryb - karas1.jpg
Nazwa polska: Karaś Nazwa lacińska: Carassius carassius ...
Nazwa polska: Karaś Nazwa lacińska: Carassius carassius Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Wygląd: silnie wygrzbiecone, krępe, spłaszczone bocznie ciało. Wąsików brak. Duże łuski, 31-55 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 17-25 promieniami, wysoka, o zaokrąglonej górnej krawędzi; jej najdłuższy promień jest stosunkowo miękki, elastyczny, a jego tylna krawędź jedynie delikatnie piłkcwana. Płetwa odbytowa z 8-11 promieniami. Płetwa ogonowa lekko wcięta. Zęby gardłowe jednoszeregowe, 4-4. Na pierwszym łuku skrzelowym 23-33 wyrostki filtracyjne. Ubarwienie: grzbiet brązowawy z zielonym połyskiem, boki jaśniejsze, żółtawobrązowe, brzuch z do brudnobiałego. Długość: 20-35 cm (masa ciała do 2,5 kg), maksymalnie 50 cm. Występowanie: od Anglii i Francji po wschodnią Rosję. W wielu krajach wsiedlony. Środowisko: głównie płytkie, obficie zarośnięte stawy, starorzecza, torfowiska, glinianki, jeziora, spokojne odcinki rzek. Tryb życia: jedna z najbardziej plastycznych ekologicznie ryb karpiowatych, znosząca nawet znaczne zanieczyszczenie wód i niedobór w nich tlenu. W zimie zagrzebuje się w mulistym dnie i zapada w coś w rodzaju snu zimowego; również gdy dojdzie do wyschnięcia zbiornika, w którym żyje, potrafi przetrwać ukryty w mule. Rozród: trze się w maju i czerwcu w płytkich, obficie zarośniętych miejscach. Samica składa 150 000-400 000 lepkich jaj, przyklejających się do wodnych roślin. Rozwój zarodkowy trwa 3-7 dni. Pokarm: niewielkie bezkręgowce. a także zjadane wraz z nimi rośliny wodne. Gdzie łowimy: Nagrzane i zarośnięte wody stojące, zwłaszcza starorzecza, stawy, doły potorfowe. Dzięki niespotykanej odporności na niedostatek tlenu (przez pewien czas może się całkiem obejść bez niego) przebywa w całkiem nawet bagnistych bajorkach, gdzie żadna inna ryba nie wytrzyma. W wodach bieżących występuje rzadko. Trzyma się na ogół dna — w warunkach mu odpowiadających najczęściej mulistego. Kiedy łowimy: Od wiosny do jesieni; zimę spędza w odrętwieniu, zagrzebany w mule. Najlepszy okres przypada na lipiec i sierpień. Na ochłodzenie reaguje zaprzestaniem brań. Na co: Wszelkie drobne przynęty roślinne i zwierzęce, najlepsze ochotki i małe czerwone robaczki. Jak łowimy: Z zanętą rozproszoną (twarda więzłaby w mule), przynętą najczęściej umieszczoną kilka centymetrów nad dnem. Sposób brania taki, że wymaga bardzo precyzyjnego obciążenia; w przeciwnym razie może się ono nie odbić na zachowaniu spławika. On sam także przy łowieniu odległościowym zamocowany raczej dwupunktowo, jedynie w obecności przeszkadzających prądów powierzchniowych lepiej przejść na jednopunktowy, chyba że wystarczy zmiana na cięższy. Małe karasie należą do żywych przynęt najczęściej stosowanych, ze względu na dużą żywotność; nie wszędzie jednak wykazują skuteczność.
Atlas ryb - iglicznia1.jpg
Nazwa polska: Iglicznia czarnomorska Nazwa lacińska: Syg ...
Nazwa polska: Iglicznia czarnomorska Nazwa lacińska: Sygnathus nigrolineatus Rodzina: igliczniowate Syngnathiformes Rysunek #1 Wygląd: bardzo długie, cienkie ciało pokryte cienkimi kostnymi płytkami skórnymi (7 rzędów na tułowiu, 4 na trzonie ogonowym), połączonych ze sobą w pierścienie (15-17 tułowiowych i 37-41 ogonowych). Krótki, rurkowaty pysk (mieszczący się 7, 8-10 razy w długości ciała), lekko bocznie spłaszczony; oczy małe (ich średnica jest 3,8 razy mniejsza od długości pyska). Płetwa grzbietowa wsparta na 29-39 promieniach (położona nad 7-9 pierścieniami tułowiowymi), płetwa ogonowa z 10, odbytowa z 3, a piersiowa z 12-13 promieniami. Brak płetw brzusznych. Linia boczna pełna. Ubarwienie: zielonkawo- lub czerwonawo-brązowe z jaśniejszymi przepaskami, strona brzuszna ciemna. Na płetwie grzbietowej brak plam. Długość: 15-18, maksymalnie 22 cm. Występowanie: Morza Czarne i Azowskie oraz ich zlewiska (dorzecza Dunaju, Dniestru, Dniepru, Donu); w Morzu Kaspijskim i jego dopływach (Ural, Wołga i Kura) żyje jej podgatunek S. n. caspius. W przybrzeżnych wodach europejskich można spotkać również inne gatunki igliczniowatych: iglicznię, i. krótkopyską, i. wielką i wężynkę . Środowisko: obficie zarośnięte wody przybrzeżne, laguny, ujścia i dolny bieg rzek. Tryb życia: osiadła ryba doskonale zamaskowana wśród roślinności. Rozród: tarło od maja do sierpnia. Samiec nosi duże jaja aż do wylęgu w torbie lęgowej, utworzonej na brzuchu z 2 fałdów skórnych. Pokarm: zooplankton, drobne skorupiaki i wyląg ryb.
Atlas ryb - gorbusz1.jpg
Nazwa polska: Gorbusza Nazwa lacińska: Oncorhynchus gorb ...
Nazwa polska: Gorbusza Nazwa lacińska: Oncorhynchus gorbuscha Rodzina: łososiowate Salmonidae Rysunek #1 Wyględ: krępe, u starszych osobników bardzo silnie wygrzbiecone ciało ze smukłym trzonem ogonowym. Bardzo mała płetwa tłuszczowa. Długa płetwa odbytowa z 3 twardymi i 10-16 miękkimi promieniami. Bardzo drobne łuski, 177-240 wzdłuż linii bocznej. Pierwszy tuk skrzelowy z 263 (zwykle 28) krótkimi wyrostkami filtracyjnymi. Ubarwienie: podczas pobytu w morzu grzbiet zielonkawy lub niebieskawy, boki srebrzyste, połyskujące czerwonawo. Samce w szacie godowej różowe z czarnymi plamami na grzbiecie i pletwie ogonowej. Dlugość: 40-50, maksymalnie 64 cm. Samce większe od samic. Występowanie: Morze Arktyczne oraz szczególnie licznie w północnej część Oceanu Spokojnego; wzdłuż wybrzeży Azji od ujścia Lent' po Koreę i pn. Japonię; u wybrzeży Ameryki Północnej od Colville do San Lorenzo w Kalifornii. Aklimatyzowana w Morzu Białym, w związku z czym dociera niekiedy do brzegów Norwegii, Islandii i Szkocji. Środowisko: przybrzeżne wody morskie. Tryb życia: anadromiczna ryba wędrowna, do momentu osiągnięcia dojrzałości płciowej w 2. roku życia przebywająca w morzu. Rozród: tarło w zależności od miejsca trwa od sierpnia do października, a wędrówka rozpoczyna się w lipcu. Samice w miejscu o szybkim prądzie wygrzebują ogonem w żwirowatym dnie płytkie zagłębienie, do którego składają ikrę. Po tarle gorbusze giną. Rozwój zarodkowy trwa 100-120 dni. Narybek spływa do morza, gdzie szybko rośnie. Pokarm: głównie ryby.
Atlas ryb - glowaczb1.jpg
Nazwa polska: Głowacz białopłetwy Nazwa lacińska: Cottus ...
Nazwa polska: Głowacz białopłetwy Nazwa lacińska: Cottus gobio Rodzina: głowaczowate Cottidae Rysunek #1 Wygląd: kijankowate, bezłuskie ciało o szerokiej, płaskiej głowie. Szeroki, końcowy otwór gębowy. Oczy umieszczone wysoko. Pokrywa skrzelowa z bardzo silnym, zakrzywionym kolcem; szczeliny skrzelowe wąskie, a błony podskrzelowe rozdzielone i zrośnięte z cieśnią. Linia boczna biegnie środkiem boku i sięga nasady płetwy ogonowej; znajduje się na niej 30-35 małych płytek kostnych. Dwie płetwy grzbietowe: 1. ciernista, 2. miękkopromieniowa. Płetwy piersiowe szerokie, ich dolne promienie dłuższe, wystające z błony płetwowej; płetwy brzuszne przesunięte na gardło, a ich wewnętrzny (ostatni) promień tylko nieznacznie krótszy od promieni zewnętrznych (!).Brak pęcherza pławnego. Samce mają wyraźną brodawkę moczowo-płciową. Ubarwienie: grzbiet i boki szare; płetwy brzuszne jasne niepręgowane (!). Długość: 10-15, do 18 cm. Występowanie: szeroko rozmieszczony w całej prawie Europie. W Polsce zasiedla z reguły wody górskie i podgórskie, rzadziej w wodach nizinnych. Środowisko: czyste, zimne, dobrze natlenione wody śródlądowe o piaszczystym i żwirowatym dnie, głównie w rzekach w krainie pstrąga i czystych jeziorach śródgórskich (w Alpach do wysokości 2200 n.p.m.). Tryb życia: bentoniczna ryba spędzająca dzień w ukryciu. Rozród: tarło od lutego do maja; samiec przygotowuje małe zagłębienie gniazdowe i opiekuje się ikrą. Wyląg po 3-6 tygodniach. Pokarm: drobne organizmy bentoniczne, ikra i wyląg ryb.
Atlas ryb - brakiel1.jpg
Nazwa polska: Brzanokiełb Nazwa lacińska: Aulopyge huege ...
Nazwa polska: Brzanokiełb Nazwa lacińska: Aulopyge huegeli Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Rysunek #2 Wygląd: wydłużone, bocznie spłaszczone ciało o płaskiej głowie z wydłużonym, wąskim pyskiem; samice mają ciało silniej wygrzbiecone niż samce. Dolny, mały otwór gębowy z 4 krótkimi wąsikami. Ciało nagie, nie pokryte łuskami. Linia boczna jest w pełni rozwinięta począwszy od pokrywy skrzelowej aż do nasady płetwy ogonowej, falista; jej pory przebijające nagą skórę są doskonale widoczne. Płetwa grzbietowa z 10 (najdłuższy, ciernisty promień jest skosfiiały i na tylnym brzegu piłkowany), odbytowa z 7 promieniami (Jej 1. promień jest u samicy zrośnięty na stałe z pokładełkiem - rurką wyrastającą z brodawki moczowo-płciowej). Zęby gardłowe jednoszeregowe 4-4. Ubarwienie: grzbiet ciemny, zielonkawo połyskujący, boki jaśniejsze fioletowo opalizujące na srebrzystym tle, brzuch białawy lub żółtawy. Grzbiet i boki pokryte są nieregularnymi, ciemnobrązowymi plamami i punktami. Dlugość: 9-11, maksymalnie 13 cm. Występowanie: tylko w Dalmacji i Bośni. Środowisko: szybko płynące, dobrze natlenione wody. Tryb życia: towarzyska ryba żyjąca przy dnie. Rozród: szczegóły biologii rozmnażania nieznane. Pokarm: nieznany.
Atlas ryb - bolen1.jpg
Nazwa polska: Boleń (Rap) Nazwa lacińska: Aspius aspius ...
Nazwa polska: Boleń (Rap) Nazwa lacińska: Aspius aspius Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Rysunek #2 Wygląd: wydłużone, nieco bocznie spłaszczone ciało o spiczastej głowie. Oczy małe. Szeroki, końcowy otwór gębowy; trochę dłuższa żuchwa z trójkątną wypukłością, która przy zamknięciu pyska wchodzi w zagłębienie szczęki górnej. Małe łuski koliste, 65-74 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 11, odbytowa z 15-17 promieniami; dolna krawędź płetwy odbytowej sierpowato wcięta. Zęby gardłowe dwuszeregowe 3.5-5.3. Ubarwienie: grzbiet oliwkowozielony niebieskawo lśniący, boki jaśniejsze z żółtym połyskiem, brzuch srebrzystobiały. Płetwy brzuszne, piersiowe i odbytowa czerwonawe. Długość: 50-75 cm (masa ciała 2-4 kg), do 120 cm (do 12 kg). Występowanie: podgatunek nominotypowy A. a. aspius występuje w środk. i wsch. Europie po Ural i Morze Kaspijskie; żyje również w pd. Skandynawii. W pd. części Morza Kaspijskiego żyje wędrowny podgatunek bolenia b. południowokaspijski (A. a. taeniatus). Środowisko: w większych rzekach o dobrze natlenionej wodzie, jeziorach i wysłodzonych wodach zatok morskich. Tryb życia: młode bolenie żyją w niewielkich stadkach w pobliżu brzegów; wraz z wiekiem stają się samotnikami, trzymającymi się środkowych partii rzek. Rozród: tarto od kwietnia do maja. Składanie ikry odbywa się na kamienistych miejscach o bystrym prądzie; samice o masie ciała 2-3 kg składają od 80 000 do 1 000 000 jaj przyklejających się do ziaren żwiru. Pokarm: Boleń jest drapieżnikiem polującym na ryby, żaby, ptaki wodne i niewielkie ssaki. Gdzie łowimy: Większe nizinne rzeki krainy brzany i leszcza oraz zbiornki zaporowe. Spotykany także w przybrzeżnyh wodach morkich. Trzyma się na ogół miejsc o dnie twardym, najchętniej na styku wód o różnym charakterze: granice nurtu i spokojnej wody, okolice dopływów, jazów, połączeń ze starorzeczami. W porach zimnych przy dnie, gdzie przebywa drobnica, w cieplłych - przenosi się za nią do warstw wyższych. Polując wyskakuje na powierzchnię z ogromnym hałasem co pozwala bez trudu ustalić jego stanowiska. W czasie tych gonitw zapędza się czasem aż na przbrzeżne płycizny Kiedy łowimy: Od marca do paździenika. Krótkotrwałą zwiększoną aktywność wykazuje po tarle, przypadającym na kwiecień. Latem w słoneczne dni niezbyt liczne stada krążą przy powierzchni, przy czym poszczególne osobniki trzymają się na ogół jednego, ustalonego toru. Najlepszy sezon boleniowy przypada na wrzesień i październik. Na co łowiny: Żywe i martwe rybki, najlepiej ukleje, ale także słonecznice, kiełbie, krąpie, uklejopodobne błystki wahadłowe oraz wirowe, woblery; streamery, białe lub szare piórka, w miarę potrzeby obciążone; większe sztuczne muszki; żywe owady, przede wszystkim o jasnych barwach Jak łowimy: Nieobciążoną żywą ukleję można puścić z nurtem bez spławika, stale utrzymując nieznaczne napięcie żyłki. Jeśli ze spławikiem, to najlepiej by był nim przedmiot pojawiający się na wodzie w sposób naturalny: kora, drewienko, piórko. Używa się też wiklinowych wianków. Dla uśpienia nadzwyczajnej ostrożności bolenia dobrze jest najpierw przyzwyczaić go do tego widoku, puszczając na wodę co jakiś czas samą gałązkę lub korę. Oblepiając zaim
Atlas ryb - bobyrec2.jpg
Nazwa polska: Bobyrec Nazwa lacińska: Leuciscus boryshen ...
Nazwa polska: Bobyrec Nazwa lacińska: Leuciscus boryshenicus Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Rysunek #2 Wygląd: wydłużone ciało o szerokiej, krótkiej głowie z małym otworem gębowym. Duże, grube łuski koliste, 360 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 11-12, odbytowa z 10-12 promieniami; dolna krawędź płetwy odbytowej wypukła lub prosta. Zęby gardłowe dwuszeregowe 2.5-5.2. Ubarwienie: grzbiet ciemny. szaro- lub brązowozielonkawy, boki jaśniejsze, srebrzyście lśniące, brzuch białawy, czerwonawo opalizujący. Łuski grzbietowe i boczne z brązowawą plamą na nasadzie. Wzdłuż ciała ciemna smuga, przeważnie jednak wyraźniej zaznaczona jedynie w jego tylnej części. W okresie tarła płetwy brzuszne i płetwa bytowa intensywnie pomarańczowe. Dlugość: 15-30, maksymalnie do 40 cm. Występowanie: zlewiska mórz Czarnego, Azowskiego i Marmara od zachodniej Tu i wschodniej Bułgarii, dolny bieg Dnies Bohu i Dniepru, w delcie Kubania do J Paleostomskiego i w zachodniej części Zakaukazia. Środowisko: nadmorskie jeziora i wolno płynące rzeki. Tryb życia: młode bobyrece tworzą nied stada, którym często towarzyszą małe wzdręgi. Starsze ryby żyją raczej samotnie i zajmują określone rewiry, broniąc ich przed współplemieńcami. Rozród: tarło od maja do czerwca. Ikra składana na jest na rośliny i kamienie na spokojnych przybrzeżnych płyciznach. Bobyrece dojrzewają płciowo w 4.-5. roku życia. Pokarm: bezkręgowce, małe ryby.
Atlas ryb - bialory1.jpg
Nazwa polska: Białorybica Nazwa lacińska: Tenodus ieucic ...
Nazwa polska: Białorybica Nazwa lacińska: Tenodus ieucichtyhs Rodzina: siejowate Coregoninae Rysunek #1 Wygląd: podobna do siei; słabo bocznie spłaszczone ciało z długą głową o zaostrzonym pysku. Wzdłuż linii bocznej 90-120 łusek. Duży, końcowy otwór gębowy, sięgający do wysokości środka oka. Żuchwa nieco dłuższa od szczęki górnej. Szczęki, lemiesz i język są uzębione. Pierwszy łuk skrzelowy z 19-26 wyrostkami filtracyjnymi. Ubarwienie: wierzch głowy i grzbiet ciemny z niebieskawym połyskiem, boki i brzuch srebrzyste, płetwa grzbietowa czarniawa. Długość: 50--S0, maksymalnie do 130 cm (masa ciała do 35 kg). Występowanie i środowisko: podgatunek nominotypowy, czyli właściwa białorybica (S. I. leucichthys) żyje w Morzu Kaspijskim i jego pn. dopływach, mająca również duże znaczenie gospodarcze nelma (S. I. nelma) występuje w wodach przybrzeżnych, rzekach i jeziorach zlewiska Morza Arktycznego od Morza Białego po dorzecze Mackenzie w Kanadzie. Tryb życia i rozród: białorybica jest rybą wędrowną, żerującą w morzu, natomiast na tarło wstępującą do rzek (Kamy, Wołgi, Uralu). Wędrówki te odbywają się wiosną (rasa jara) lub jesienią (rasa ozima). Trze się w październiku i listopadzie. Jedna samica, zależnie od swych rozmiarów, składa na żwirowe dno 130000 - 20000 jaj. Wylęg następuje wiosną, a narybek wkrótce spływa do morza, do którego dociera poczynając już od czerwca. Wędrowne są również morskie formy nelmy, a ich rozród przebiega podobnie jak białorybicy. Pokarm: początkowo bezkręgowce, później, od 2. roku życia, głównie ryby.
Atlas ryb - baswiel1.jpg
Nazwa polska: Bass wielkogębowy Nazwa lacińska: Micropte ...
Nazwa polska: Bass wielkogębowy Nazwa lacińska: Micropterus salmoides Rodzina: bassowate Centrarchidae Rysunek #1 Wygląd: wydłużone, u starych osobników nieco wygrzbiecone, bardzo silnie bocznie spłaszczone ciało o dużej głowie. Kość górnoszczękowa sięga poza tylną krawędź oka. Wzdłuż linii bocznej 65-70 łusek grzebykowatych. Ptetwa grzbietowa rozdzielona głębokim wcięciem na 2 części; jej przednia część z 9-10 twardymi, ciernistymi, wyższa tylna z 1 cierniem i 12-13 miękkimi promieniami, płetwa odbytowa z 3 cierniami i 10-11 miękkimi promieniami. Ubarwienie: grzbiet ciemny, oliwkowozielony, boki jaśniejsze, srebrzyście błyszczące, z ciemną, podłużną wstęgą, powyżej której (rzadziej również poniżej) występują pojedyncze ciemne plamy, brzuch biały z czerwonawym połyskiem. Głowa pokryta skośnymi, ciemnymi paskami. Starsze ryby stają się jednolicie ciemnooliwkowo- lub szarozielone. Długość: 40-60 cm (masa ciała do 1,5 kg), do 83 cm. Występowanie: Ameryka Północna od kanadyjskich Wielkich Jezior do Florydy i Teksasu w USA, Meksyk. Do Europy sprowadzony w 1885 r. i miejscami, również w Polsce zaaklimatyzował się dobrze w stawach niektórych gospodarstw rybackich; rzadko spotykany na wolności. Środowisko: środkowy i dolny bieg większych rzek, spokojne zatoki, starorzecza i jeziora. Tryb życia: kryje się wśród korzeni, zatopionych gałęzi i koło kamieni. Rozród: tarło od marca do lipca. W zajętym przez siebie rewirze samiec wykopuje w dnie nieckowatą jamę gniazdową średnicy do metra; ikrą i wylęgiem opiekują się oboje rodzice. Pokarm: bezkręgowce, kijanki, żaby, ryby.
więcej plików z tego folderu...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin
W ramach Chomikuj.pl stosujemy pliki cookies by umożliwić Ci wygodne korzystanie z serwisu. Jeśli nie zmienisz ustawień dotyczących cookies w Twojej przeglądarce, będą one umieszczane na Twoim komputerze. W każdej chwili możesz zmienić swoje ustawienia. Dowiedz się więcej w naszej Polityce Prywatności