b15.jpg

Bursztyn to:
- kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących liściastych drzew z grupy bobowców
Znanych jest około 60 odmian (gatunków). Najstarsze z nich pochodzą z utworów dewońskich (stwierdzono je w Kanadzie); najmłodsze, nie zaliczane zasadniczo do bursztynów są znajdowane w Ameryce Południowej, Afryce, Australii i Nowej Zelandii (kopal).

Nazwa "bursztyn" pochodzi od niemieckiego bernstein (kamień, który się pali). Znany był od dawna pod różnymi nazwami:
• sukcynit – nazwa geologiczna, pochodzi od succinum – sok, żywica drzewna;
• Grecy nazywali ten kamień elektron (ηλεκτρον), co oznacza świecący i błyszczący;
• Rzymianie nazywali bursztyn lyncurium, czyli mocz rysia, albowiem według legendy złocisty kamień powstał ze skamieniałego moczu tego drapieżnika;
• succinum to łacińska nazwa bursztynu używana w farmacji. Powstała od łac. succus – sok;
• Egipcjanie nazywali bursztyn sokal;
• Arabowie - anbar, ponieważ zapach pocieranego bursztynu kojarzył się z zapachem ambry;
• Persowie nazywali kamień karuba – złoty rabuś;
• Słowiańska nazwa jantar została przejęta od Litwinów, a ta od fenickiej nazwy jainitar – żywica morska.

Bursztyn- to wyjątkowy kamień; posiada magiczną i leczniczą moc, w którą wierzono już od najdawniejszych czasów. Wiara ta przetrwała do dziś - obecnie bursztyn znajduje zastosowanie m.in. w leczeniu dolegliwości reumatycznych i tarczycowych oraz w kosmetyce. Przypisuje mu się m.in. właściwości wzmacniająco-ochronne oraz zdolność neutralizacji wolnych rodników powodujących przedwczesne starzenie się skóry.