asteroida.jpg

Download: asteroida.jpg

Pobierz

34 KB

(660px x 390px)

Przeszłość naszpikowana kraterami

Asteroidy (planetoidy) są ciałami niebieskimi posiadającymi stałą powierzchnię skalną lub lodową, które swobodnie obiegają Układ Słoneczny . Ich rozmiar może sięgać od kilku metrów do nawet tysiąca kilometrów średnicy . Znamy obecnie 580 tys. asteroid, choć ich liczba w naszym Układzie Słonecznym sięga wielu milionów . Istnieje kilka teorii ich powstania .

Według najbardziej prawdopodobnej hipotezy, planetoidy wzięły swój początek z obłoku gazu, z którego powstałych również znane nam planety . Pomiędzy Marsem a Jowiszem powinna znajdować się jeszcze jedna planeta, jednak silne oddziaływanie grawitacyjne Jowisza nie dopuściło do tego . W ten sposób mniejsze cząstki skalne zamiast tworzyć jedną zbitą masę obijały się swobodnie o siebie . Częste zderzenia wpływały z kolei na ich kształt i trajektoria lotu .
Czy stanowią dla nas zagrożenie ?

Historia naszej planety mówi, że tak . Wystarczy wspomnieć dinozaury i kolosa sprzed 65 mln lat, który przyczynił się do wyginięcia tych drapieżników . Szacuje się, że miał blisko 10 km średnicy . Oczywiście to najbardziej tragiczne zdarzenie, o którym wiemy . Ale nie jedyne . Krater po planetoidzie Vredefort, znajdujący się w RPA ma 160 km średnicy. Chicxulub na Półwyspie Jukatan – 150 km, Popigaj w Rosji – 90 km, Sudbury w Kanadzie – 62 km,

Beaverhead w USA – 60 km, a Acraman w Australii – 20 km . W stanie Arizona znajduje się chyba najpopularniejszy obecnie krater uderzeniowy Barringera, powstały 50 tys. lat temu . Jego średnica to 1,2 km . Co ciekawe stworzyła go planetoida o wielkości ok. 50 metrów . W sumie na naszej planecie doliczono się 183 kraterów uderzeniowych .

Nie sposób nie doceniać ogromnej roli Księżyca, który od milionów lat pełnił rolę naszej naturalnej tarczy . Wystarczy spojrzeć na jego niewidoczną część, usianą gąszczem kraterów po przelatujących planetoidach . O ilu dokładnie mowa ? Cóż, 2 lata temu, naukowcy policzyli, że na Księżycu jest 5185 kraterów o średnicy co najmniej 20 km . Tych o średnicy co najmniej 1 km – pół miliona ! Największy z nich, uznawany także za największy w całym Układzie Słonecznym, jest Basen Biegun Południowy – Aitken . Znajduje się na niewidocznej półkuli, pomiędzy biegunem południowym a równikiem . Jego średnica wynosi aż 2240 km, a głębokość – 13 km . Ziemia nie przetrwałaby takiego uderzenia .

Komentarze:

noxor17034 napisano 31.01.2020 21:26

Dzięki wielkie za dodanie! :D

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ivonka197

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Zagrożenie z kosmosu

obrazek

Każdego dnia teleskopy na całym świecie przeszukują niebo, sprawdzając czy w stronę Ziemi nie zbliża się asteroida zagrażająca naszemu bezpieczeństwu . Niestety prawda jest taka, że w przypadku realnego zagrożenia mamy dosyć ograniczone możliwości .

Lada chwila, bo już 15 lutego, nad naszymi głowami przeleci asteroida 2012 DA14, o średnicy 45 metrów, czyli wielkości małej kamienicy . Nie byłoby w tym niczego nadzwyczajnego (takich zjawisk obserwujemy przecież setki) gdyby nie fakt, że zbliży się do naszej planety zaledwie na 22 tys. kilometrów . I choć w naszym wyobrażeniu ta odległość może wydawać się bezpieczna, w kosmicznym systemie miar to jak draśnięcie . Dziś już wiemy, że nie grozi nam żadne niebezpieczeństwo, a szansa na kolizję z Ziemią jest równa zeru (w skali Torino), rok temu nie brakowało jednak głosów, aby wysadzić zbliżający się obiekt . Nie wiadomo również czy nie zakłócona zostanie praca satelitów na naszej orbicie .

Każdego dnia teleskopy na całym świecie przeszukują niebo, sprawdzając czy w stronę Ziemi nie zbliża się asteroida zagrażająca naszemu bezpieczeństwu . Niestety prawda jest taka, że w przypadku realnego zagrożenia mamy dosyć ograniczone możliwości .

Asteroida 2012 DA14 została odkryta 23 lutego 2012 roku w hiszpańskim obserwatorium La Sagra. Obiekt pędzący z prędkością 12,7 km na sekundę zwrócił najpierw uwagę astronomów z Grenady, a następnie reszty świata . W związku z tym, że planetoida posiada podobny obieg wokół Słońca co Ziemia, minie naszą planetę jeszcze wielokrotnie . Tylko do roku 2057 ma to zrobić ponad 120 razy . Na dzień dzisiejszy wiadomo jednak, że jeśli nie wydarzy się nic nadzwyczajnego, żaden z przelotów nie powinien zagrażać Ziemi . Wpływ na to ma również nasze oddziaływanie grawitacyjne, które w najbliższym czasie odchyli nieco orbitę tego ciała (skutkiem będzie m.in. zmniejszenie czasu jego obiegu wokół Słońca z 368 do 317 dni) .

Rozbieżności w obliczeniach wielkości nadlatującej asteroidy biorą się stąd, że szacuje się ją na podstawie jej jasności na niebie . Wiadomo, im bliżej się znajduje tym więcej możemy powiedzieć na jej temat . I tutaj pojawia się pierwszy problem . Asteroidy o rozmiarach mniejszych niż kilometr średnicy rzadko kiedy odkrywane są dalej niż na rok przed ewentualnym zagrożeniem . Tymczasem tak mały obiekt jak 2012 DA14 wystarczy, by zniszczyć miasto wielkości Londynu .

Eksperci ostrzegają, że gdyby doszło do zderzenia to siła wybuchu byłaby równa 2,4 megatonom trotylu . Dla porównania, podobnej wielkości obiekt spadł najprawdopodobniej w 1908 na Syberii (tzw. katastrofa tunguska). Efekt ? Eksplozja powaliła drzewa w promieniu 40 km, widziana była w promieniu 650 km, a słyszana w promieniu 1000 km . Pytanie więc czy jesteśmy w stanie bronić się przed zagrożeniem z kosmosu ?

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Asteroid_2012_DA14_Close_Approach.mp4