25 lipca - Świętego Jakuba Starszego, Apostoła.jpg

giwerski / Święta i uroczystości w Roku Kościelnym(1) / 25 lipca - Świętego Jakuba Starszego, Apostoła.jpg

Download: 25 lipca - Świętego Jakuba Starszego, Apostoła.jpg

Pobierz

8 KB

(198px x 302px)

Wśród apostołów było dwóch Jakubów. Dla odróżnienia nazywani są Większy i Mniejszy, albo też Starszy i Młodszy. Przy tym prawdopodobnie nie chodziło o ich wiek, ale o kolejność przystępowania do grona apostołów. Rozróżnienie to wprowadził już św. Marek (Mk 15, 40). Imię Jakub pochodzi z hebrajskiego "skeb", co znaczy "pięta". Według pierwszej Księgi Mojżesza, kiedy Jakub, wnuk Abrahama, rodził się jako bliźniak z Ezawem swoim bratem, miał go trzymać za piętę (Rdz 25, 26). Św. Jakub Większy jest tym, który jest wymieniany w spisie apostołów wcześniej - był powołany przez Jezusa, razem ze swym bratem Janem, jako jeden z Jego pierwszych uczniów (Mt 4, 21-22): święci Mateusz i Łukasz wymieniają go na trzecim miejscu, a święty Marek na drugim. Jakub i jego brat Jan byli synami Zebedeusza. Byli rybakami i mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim. Jakub został zapewne powołany do grona uczniów Chrystusa już nad rzeką Jordan. Tam bowiem spotykamy jego brata Jana (J 1, 37). Po raz drugi jednak Pan Jezus wezwał go w czasie połowu ryb. Wspomina o tym św. Łukasz (Łk 5, 1-11), dodając nowy szczegół - że było to po pierwszym cudownym połowie ryb. Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Pana Jezusa, którzy byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5, 37; Łk 8, 51), przemienienia na górze Tabor (Mt 17, 1nn; Mk 9, 1; Łk 9, 28) oraz modlitwy w Ogrójcu (Mt 26, 37). Żywe usposobienie Jakuba i Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich "synami gromu" (Mk 3, 17). Chcieli bowiem, aby piorun spadł na pewne miasto w Samarii, które nie chciało przyjąć Pana Jezusa z Jego uczniami (Łk 9, 55-56). Jakuba stracono w 44 r. bez procesu - zapewne dlatego, aby nie przypominać ludowi procesu Chrystusa Pana i nie narazić się na jakieś nieprzewidziane reakcje. Było to więc posunięcie taktyczne. Dlatego także zapewne nie kamieniowano św. Jakuba, ale go ścięto w więzieniu.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

giwerski

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Miesiąc Maj.jpg

Cały okrągły, wiosenny, ciepły maj Kościół w sposób szcz ...

Cały okrągły, wiosenny, ciepły maj Kościół w sposób szczególny czci Najświętszej Marii Panny. Wśród praktyk na cześć NMP, jest nabożeństwo majowe.W maju śpiewamy litanię ku czci NMP. W kościołach i przy kaplicach gromadzą się liczni wierni, którzy czczą Maryję śpiewem litanii loretańskiej i pieśniami maryjnymi.Cały miesiąc maj to jedno wielkie święto Matki Bożej, a zarazem jak doświadczenie pokazuje okres zlewania obfitych łask na dusze grzeszników. Dla każdego człowieka, w jakimkolwiek znajduje się on stanie duszy, dobre zrozumienie i praktykowanie nabożeństwa majowego jest krynicą nieocenionych łask. Nigdy w ciągu roku NMP nie ujawnia tak swego miłosierdzia, słodyczy i miłości, jak w maju. W Polsce nabożeństwo majowe publicznie zostało zaprowadzone po raz pierwszy w 1837 roku w kościele św. Krzyża w Warszawie, nieco potem w Krakowie, na Jasnej Górze i kilku innych kościołach. W niespełna 30 lat rozszerzyło się po całej ziemi polskiej.W 1859 roku Pius IX obsypał nabożeństwo majowe nowymi odpustami. Było ono już powszechne w całym Kościele. Dziś nie ma świątyni, gdzie by nie było odprawiane.Nabożeństwo majowe jest cenne dla wszystkich, ale szczególnie dla grzeszników i dusz prowadzących życie wewnętrzne.

1 września - Najświętszej Maryi Panny, Królowej Pokoju.jpg

W Stoczku Klasztornym (znanym też pod nazwą Stoczek Warm ...

W Stoczku Klasztornym (znanym też pod nazwą Stoczek Warmiński) w archidiecezji warmińskiej znajduje się dom zakonny marianów. Został on założony w 1958 r. w starym pobernardyńskim klasztorze. W 1640 r. zbudowano tu kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. W klasztorze w Stoczku przez rok (1952-1953) więziony był przez władze komunistyczne Prymas Tysiąclecia, Sługa Boży Stefan kard. Wyszyński. Tutaj właśnie przygotował akt zawierzenia Matce Bożej całej Ojczyzny. W jednym z pomieszczeń znajduje się dziś izba pamięci, utrwalająca obecność ks. Prymasa w tym miejscu. W roku 1987 decyzją papieża świątynia podniesiona została do rangi bazyliki mniejszej. W ołtarzu głównym kościoła znajduje się w nim słynący łaskami obraz Matki Bożej, Królowej Pokoju. Jest on kopią obrazu Salus Populi Romani z rzymskiej bazyliki Matki Bożej Większej. Został namalowany przez nieznanego artystę na płótnie. Oblicze Matki Bożej jest pełne godności i dobroci, a Dzieciątko w swojej lewej ręce trzyma księgę, zaś prawą wznosi do błogosławieństwa. W tle obrazu widzimy chmury, z których u stóp Maryi wynurza się księżyc. Obraz najprawdopodobniej został przywieziony z Rzymu około 1640 roku. W 1670 r. przyozdobiono go dwiema koronami, a w 1687 r. udekorowano srebrną sukienką ze złotymi kwiatami. Przed jego konsekracją dodano berło w 1700 roku.

4 września - Najświętszej Maryi Panny, Matki Pocieszenia.jpg

W zakonie augustiańskim od wieków istnieje nabożeństwo i ...

W zakonie augustiańskim od wieków istnieje nabożeństwo i cześć Najświętszej Maryi Panny jako Matki Pocieszenia. Nie wiadomo, jaka jest jego geneza. Według legendy, Matka Boża ukazała się św. Monice, ubranej w czarny strój ze skórzanym pasem, w odpowiedzi na jej prośby o pomoc i pociechę po śmierci męża, Patrycjusza. Obiecała specjalną opiekę i pociechę Monice oraz wszystkim tym, którzy ku Jej czci noszą skórzany pas. Powyższa legenda powstała dość późno - prawdopodobnie około XV w., gdy pojawiły tzw. mantellatki. W 1401 r. Papież Bonifacy IX zezwolił zakonom żebraczym na udzielanie swojego habitu i reguł także kobietom; mantellatki miały specjalne przywileje oraz wszelkie prawa augustianów pierwszego Zakonu. W 1439 r. Grzegorz z Rimini otrzymał pozwolenie na założenie bractwa paskowego przy kościele augustiańskim w Bolonii, którego patronami byli św. Augustyn i św. Monika. Około 60 lat póniej Marcin z Vercelli założył dość liczne bractwo ku czci Matki Pocieszenia. W XVI w. wszystkie trzy bractwa zostały złączone w jedno i od tego czasu rozwijały nabożeństwo do Maryi, Matki Pocieszenia. Maryja, Matka Chrystusa, jest Matką żywego ciała Chrystusa - Matką Kościoła. We wszystkich swoich potrzebach, wszelkiego rodzaju nieszczęściach i cierpieniach, chrześcijanie zawsze doświadczali Jej matczynej troski i pomocy. Dlatego od wielu wieków w zakonie augustiańskim czci się Maryję jako Matkę Pocieszenia albo Pocieszycielkę strapionych. Maryja nosi tytuł Matki Pocieszenia w jeszcze innym, głębszym sensie. Ewangelia mówi o starcu Symeonie, że oczekiwał on Mesjasza, pociechy Izraela. Maria jest Matką Pocieszenia, gdyż to właśnie Ona dała ziemskie życie Zbawicielowi, który jest prawdziwym Pocieszycielem ludzi.

12 września - Imienia Najświętszej Maryi Panny.jpg

Obchodzone w rozmaitych miejscach, rozciągnięte zostało ...

Obchodzone w rozmaitych miejscach, rozciągnięte zostało na cały Kościół w roku 1683. Tak to Innocenty XI pragnął okazać wdzięczność za zwycięstwo pod Wiedniem, do którego mobilizował kraje europejskie. Ponadto Jan Sobieski, mimo odmiennych układów politycznych, odpowiedział na papieskie wezwanie i składając wota w sanktuariach maryjnych, przybył pod Wiedeń dla obrony świata chrześcijańskiego. W drodze odwiedził także Piekary. Tam wspomnienie posiada rangę święta patronalnego

12 września - Najświętszej Maryi Panny Rzeszowskiej.jpg

15 sierpnia 1513 r., w uroczystość Wniebowzięcia Najświę ...

15 sierpnia 1513 r., w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jakub Ado przechadzał się po swoim sadzie, w którym podziwiał piękne tego roku owoce i dziękował za urodzaj. Gdy zbliżył się do ulubionej gruszy, zauważył jakieś niezwykłe światło. Początkowo przestraszył się, bo czegoś podobnego nigdy wcześniej nie widział. Było ono bardzo jasne, ale nie raziło. Gdy Jakub przybliżył się do drzewa, coś kazało mu upaść na kolana. Wtedy usłyszał głos Najświętszej Panienki: "Nie bój się, chcę na tym miejscu chwałę mego Syna widzieć i nieść pociechę utrapionym". Gdy z pobliskiej chaty nadbiegli żona i dzieci Jakuba, światłość rozpłynęła się, a ich oczom ukazała się drewniana figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wieść o tym lotem bardzo szybko rozeszła się po okolicy i ludzie zaczęli się garnąć na miejsce cudownych wydarzeń. Zdarzały się tu cudowne przywrócenia wzroku i słuchu, a grzesznicy doznawali przemiany serc. Początkowo dla figury Matki Bożej wybudowano drewnianą kapliczkę, a gdy ta okazało się zbyt mała - wzniesiono w latach 1531-1536 większy drewniany kościółek. Murowany kościół ufundował sandomierski kasztelan Mikołaj Spytko Ligęza, który ze swoją żoną Zofią przychodzili często, aby powierzyć Matce Bożej swoje sprawy i zawsze byli wysłuchiwani. Wiedzieli oni, że drewniana świątynia w żaden sposób nie mogła pomieścić wszystkich wiernych przybywających oddać pokłon Maryi, dlatego postanowili wybudować kościół i klasztor, który chcieli przekazać zakonnikom. Budowa rozpoczęła się w 1610 roku i trwała prawie 20 lat. W święto Zwiastowania 1629 r. rzeszowski proboszcz i kanonik wiślicki ks. Bartłomiej Robakowski dokonał uroczystego wprowadzenia figury do kościoła i klasztoru bernardynów.

15 września - Matki Boskiej Bolesnej.jpg

Tę, której Symeon przepowiedział, że miecz przeniknie Je ...

Tę, której Symeon przepowiedział, że miecz przeniknie Jej serce i która, pełna boleści, trwała pod krzyżem, od dawna wspominano nabożnie oraz czczono na rozmaity sposób. W średniowieczu rozwój nabożeństwa zaświadczyły także arcydzieła takie jak „Sabat Mater” lub Piety, rzeźbione w drzewie lub marmurze. O rozwój kultu maryjnego dbali zwłaszcza cystersi i serwici. W roku 1423 w Kolonii pojawiło się osobne święto. Upowszechniło się ono w XVI stuleciu. Obchodzone w piątek przed Niedzielą Palmową, rozciągnięte zostało na cały Kościół w roku 1727. Natomiast termin wrześniowy rozpowszechnili serwici. Gdy Pius VII wrócił z niewoli napoleońskiej, wprowadził ten termin do kalendarza liturgicznego. Pius X kazał je obchodzić 15 września i ta właśnie data utrzymała się przy posoborowej redukcji wspomnień. Od XIV w. często pojawiał się motyw siedmiu boleści Maryi. Są nimi: 1. Proroctwo Symeona (Łk 2, 34-35) 2. Ucieczka do Egiptu (Mt 2, 13-14) 3. Zgubienie Jezusa (Łk 2, 43-45) 4. Spotkanie z Jezusem na Drodze Krzyżowej 5. Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa (Mt 27, 32-50; Mk 15, 20b-37; Łk 23, 26-46; J 19, 17-30) 6. Zdjęcie Jezusa z krzyża (Mk 15, 42-47; Łk 23, 50-54; J 19, 38-42) 7. Złożenie Jezusa do grobu (Mt 27, 57-61; Mk 15, 42-47; Łk 23, 50-54; J 19, 38-42)

7 października - Matki Bożej Różańcowej.jpg

Czczono Ją od dawna modlitwą, która wielu wiodła do głęb ...

Czczono Ją od dawna modlitwą, która wielu wiodła do głębokiego rozpamiętywania tajemnic dzieciństwa, męki i zmartwychwstania Pańskiego. Dla podtrzymania i rozszerzenia tej modlitwy powstały z czasem – zwłaszcza za sprawą dominikanów – liczne bractwa. One też współdziałały przy ustanowieniu osobnego święta. Do jego rozpowszechnienia przyczyniła się przede wszystkim decyzja Piusa V. Chciał on, by obchodzone było jako podziękowanie za zwycięstwo pod Lepanto. Gdy różańcowe bractwa i on sam pobożnie recytowali tę modlitwę, zjednoczone siły chrześcijańskie stanęły w poprzek niebezpieczeństwa zagrażającemu cywilizacji europejskiej. Na wieść o zwycięstwie, które Eugeniusz Sabaudzki odniósł w roku 1716 pod Pietrowaradinem, Klemens XI rozciągnął święto na cały Kościół. W roku 1913 przeniesiono je na 7 października.

2 listopada - Dzień Zaduszny.jpg

" Dzień zaduszny" - Brzechwa Jan Kiedy miedzianą rd ...

" Dzień zaduszny" - Brzechwa Jan Kiedy miedzianą rdzą pożółkłych jesiennych liści więdną obłoki, zgadujemy, czego od nas obłoki chcą, smutniejące w dali swojej wysokiej. Na siwych puklach układa się babie lato, na grobach lampy migocą umarłym duszom, już niedługo, niedługo czekać nam na to, już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą. Jeżeli życie jest nicią - można przeciąć tę nić, i odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie... Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć, gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej! Drugi listopada jest to dzień poświęcony zmarłym, których w tym dniu szczególnie się wspomina. Są to dni, które skłaniają ludzi żyjących do duchowego kontaktu z innymi, czy to z żyjącymi czy ze zmarłymi. Nie kwiat, czy wieniec, które są ważne, ale usposobienie duchowe pomagają nam dobrze przeżyć te dni. Czynności zewnętrzne mają jedynie charakter pomocniczy. Można być bowiem, w tych dniach, bardzo blisko zmarłej osoby, której doczesne szczątki spoczywają gdzieś daleko, wiele kilometrów od nas i wiele lat temu to nastąpiło. Zaduszki to dzień modlitw za zmarłych, odwiedzania cmentarzy i zapalania na grobach świateł, które symbolizują nieśmiertelność duszy. Zaduszki wywodzą się z uroczystości pogańskich Słowian, które obchodzono cztery razy w ciągu roku. Kościół katolicki zmniejszył liczbę świąt do dwóch w roku, od X w. utrzymano tylko jedno święto - Dzień zaduszny, 2 listopada... Damian Skorupa

9 listopada - Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej.jpg

Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim ...

Wiele osób sądzi, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. To jednak nieprawda. Bazylika świętego Jana na Laterania odegrała doniosłą rolę w historii chrześcijaństwa i dlatego Kościół obchodzi specjalny dzień, przypominający moment jej poświęcenia. Bazylika ta jest jedną z czterech Bazylik Większych Rzymu. Nazwa tego miejsca pochodzi od nazwiska starożytnych posiadaczy tych ziem. Cesarz Neron pod pozorem spisku zgładził Plantiusa Laterana i zagarnął jego pałac. Konstantyn Wielki pałac ten podarował papieżowi św. Sylwestrowi I (314-335). Do roku 1308 był on rezydencją papieży. Gdy w 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt pozwalający na oficjalne wyznawanie wiary chrześcijańskiej, kazał wybudować obok pałacu okazałą świątynię pod wezwaniem Chrystusa Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Stała się ona pierwszą katedrą Rzymu, a przylegający do niej pałac - siedzibą papieży. Jej poświęcenia dokonał papież św. Sylwester I 9 listopada 324 r. W ciągu kilku wieków panowało tu 161 papieży i odbyło się pięć soborów powszechnych. Bazylika na Lateranie przestała być siedzibą papieży od czasów niewoli awiniońskiej na początku XIV w. W 1377 r. papież Grzegorz IX przeniósł swą siedzibę do Watykanu.

16 listopada - Ostrobramskiej Najświętszej Maryi Panny.jpg

Zarówno cudowny obraz, jak i kaplica, w której się mieśc ...

Zarówno cudowny obraz, jak i kaplica, w której się mieści, oraz sama Ostra Brama mają bogatą historię, ściśle wiążącą się z historią rozbudowy Wilna. Na przełomie XV-XVI w. postanowiono otoczyć je murem obronnym. Powstało dziewięć bram miejskich, z których jedna (jedyna zachowana do naszych czasów) nosiła nazwę Miednickiej, inaczej Krewskiej. Nieco później przyjęła się inna nazwa bramy - Ostra. Zgodnie z tradycją na bramach obronnych zawieszano święte obrazy. Ostra Brama po obu jej stronach również miała własne obrazy, które po pewnym czasie uległy zniszczeniu. Jednym z tych obrazów był wizerunek Matki Bożej. Z czasem miejsce to stało się miejscem modlitwy do Maryi. Kult Matki Miłosierdzia z Ostrej Bramy jest ogromny i niezrównany w swej sile. Sięga drugiej połowy XVII w. i wiąże się z obroną murów miasta. Jednakże wyraźne jego wzmożenie nastąpiło w I połowie XVIII w. Szczególny rozwój czci do Matki Miłosierdzia nastąpił po rozbiorach Polski. W 1993 roku modlił się w kaplicy w Ostrej Bramie Jan Paweł II. Ofiarował wtedy Matce Bożej Miłosierdzia złotą różę. Kult Matki Boskiej Ostrobramskiej jest ciągle żywy i obecny nie tylko na terenie Litwy, ale także w sąsiednich krajach. W Polsce około 30 parafii ma za patronkę Matkę Bożą Ostrobramską. Oryginalny obraz jest namalowany temperą na ośmiu dębowych deskach, jest więc duży.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin