272p_8.jpg

Faktem uzdrowień zainteresowały się władze kościelne. Ks. Florian Kosiński, ówczesny proboszcz licheński, 5 września 1852 r. w liście skierowanym do konsystorza biskupiego w Kaliszu pisał:

Od kilku lat w parafii Licheń znajdował się w borze, pod wsią Grąblin, obraz Matki Boskiej, na sośnie przybity przez jednego z parafian tutejszych, już zmarłego. W tymże boru, w bliskości obrazu, pasterz bydła z pomienionej wsi, od dwóch lat miał widywać osobę nieznaną, jakoby z innego świata, która za pośrednictwem tegoż pasterza starała się zachęcać lud tutejszy do prawdziwej pokuty, odmiany dotychczasowego,z wielu miar nagannego życia, z poleceniem zebrania na trzy Msze święte jałmużny z całej parafii, na uproszenie od Boga odwrócenia wiszących kar i chorób nad występnymi-przestrzegając zarazem, aby wspomniany obraz z tego miejsca na ustroniu, bo tylko nad ścieżką położonego, został przeniesiony na inne, dla zabezpieczenia go od zniewag niewiernych, które w boru przytrafić się mogły i spełniać bez świadków, a następnie bez obaw kary. Polecenie to i zachęcenia miała ponawiać po kilka razy. Badany tenże później pasterz przez wójta gminy miejscowejw Gosławicach zeznawał toż samo do protokółu. Następnie odesłany przez tegoż do wojennego naczelnika w Koninie , ponawiał takież zeznania.

Pismo jest urzędowym świadectwem opisującym tamte wydarzenia, ale nie ocenia prawdziwości wydarzeń. Biskup kaliski Walenty Mateusz Tomaszewski polecił wysłać specjalną komisję, której przewodniczył dziekan sompoliński ks. Michał Odorowski. 6 września 1852 r. dziekan Odorowski polecił ks. Kosińskiemu opieczętować skarbonę przy figurze „dla dalszego władzy rozporządzenia”. Wspomniał też o potrzebie przeniesienia obrazu do kaplicy parafialnej w Licheniu, by czuwać nad właściwym kultem obrazu. Biskup zarządził przeniesienie wizerunku Maryi do Lichenia. Uroczystość odbyła się 29 września 1852 roku.
Nadszedł rok 1852. Epidemia cholery dziesiątkuje miejscową ludność. Z zapisków proboszcza Floriana Kosińskiego wynika, że największa liczba zgonów miała miejsce właśnie w 1852 r.

[...W parafii, której liczba komunikujących wynosiła 924 osoby, tego roku odeszło 82 wiernych. Niewątpliwie tak wielką liczbę zgonów odczytano jako znak, doszukując się w nim "kary Bożej" za ludzkie grzechy. Osoby dotknięte śmiercią bliskich i pełne lęku o swoje życie zaczęły wierzyć słowom Mikołaja. Wielu modliło się przed obrazem zawieszonym na sośnie, a niektórzy przypisywali wstawiennictwu Maryi swoje ocalenie. Dla uproszenia łask i dla okazania wdzięczności za ocalenie wierni składali znaczne ofiary pieniężne.]