62.jpg

Burgos – miasto w północnej Hiszpanii, położone na skraju Mesety Iberyjskiej nad rzeką Arlanzón, w regionie Kastylia i León, ośrodek administracyjny prowincji Burgos. Z liczbą 178 966 mieszkańców jest 37. miastem Hiszpanii i drugim (po Valladolid) miastem regionu Kastylia i León pod względem ludności.
Przodkowie współczesnych ludzi żyli na terenie dzisiejszego Burgos prawdopodobnie już 780 000 do 1 miliona lat temu, czego dowodzi słynne znalezisko w Atapuerca. Rzymianie przejęli osadę od zamieszkałych tu Celtyberów. W czasach Cesarstwa Rzymskiego miasto należało najpierw do prowincji Hispania Citerior, a później do Hispanii Tarraconensis. Po Rzymianach miejscowość przejęli Swebowie, którzy zostali wypędzeni przez Wizygotów. W VIII wieku Arabowie opanowali prawie całą Kastylię, jednak nie pozostali tu wystarczająco długo, by zostawić po sobie wiele śladów. Z ich rąk miejscowość odbił Alfons III Wielki, król Asturii, oficjalnie zakładając miasto w roku 884
Królestwo Kastylii w roku 1035 odłączyło się od Królestwa Leónu, którego było hrabstwem. Królem został Ferdynand I Wielki, wcześniej hrabia Kastylii. W latach 1035-1087 Burgos było stolicą Królestwa Kastylii, po tym okresie stolicę przeniesiono do Toledo. W XI wieku miasto stało się również siedzibą katolickiego biskupstwa. Burgos było wtedy jednym z głównych przystanków ruchu pielgrzymkowego na Drodze św. Jakuba do Santiago de Compostela. Znajdowało się również na szlaku łączącym Zatokę Biskajską z południem kraju. Przyczyniło się to do rozwoju miasta i napływu zagranicznej ludności kupieckiej. W tym okresie rozpoczęto budowę słynnej katedry i klasztoru Las Huelgas.
W roku 1230 dwa sąsiadujące królestwa połączyły się w Królestwo Kastylii i Leónu, którego władcy w XIII-XIV wieku najczęściej wybierali Burgos jako swoją siedzibę. Tutaj też zazwyczaj byli chowani po śmierci.
27 grudnia 1512 ogłoszono Prawa z Burgos (hiszp. Leyes de Burgos), pierwszy skodyfikowany zbiór praw regulujący postępowanie Hiszpanów w Ameryce. Szczególny nacisk położono na zachowanie wobec rdzennych mieszkańców kolonizowanego kontynentu.
XV-XVI wiek zostały określone jako złoty wiek handlu w Burgos. Rozwinęło się wtedy rolnictwo, rozbudowano szlaki komunikacyjne, a napływ pieniądza wspierał rozwój kultury i sztuki. Właśnie w tym okresie w katedrze dobudowano słynną Kaplicę Konstabli (hiszp.: Capilla del Condestable), rozwijały się także klasztory. Architektura religijna prowadziła swoisty pojedynek z architekturą świecką - wzbogacona szlachta budowała przy ulicach miasta zdobne pałace. Pod koniec XVI wieku nastąpił okres recesji, głównie w wyniku kryzysu handlu wełną sprowadzaną wcześniej z Hiszpanii głównie do Flandrii. Populacja miasta spadła o połowę], a recesja trwała praktycznie do końca XVIII wieku. W XIX wieku miasto pozostawało zaledwie lokalnym centrum handlu rolniczego. Zastój gospodarczy potwierdza bardzo mały przyrost naturalny - populacja z poziomu 24 327 w roku 1827 wzrosła tylko do 30 167 w 1900.
Burgos zostało ominięte przez zniszczenia hiszpańskiej wojny domowej, jednak populacja została przetrzebiona przez pobór wojskowy. W latach 1936-1939 znajdowała się tu kwatera główna wojsk frankistowskich. Miasto odrodziło się po tych wydarzeniach dopiero w latach '50 XX wieku. Nie bez znaczenia tu był znaczny napływ ludności ze wsi, która szukała zatrudnienia w przemyśle w dobie jego rozwoju.

Sewilla (hiszp. Sevilla) – stolica i główne miasto Andaluzji, ośrodek adm. prowincji Sevilla, 704 tys. mieszk. Czwarte pod względem wielkości miasto Hiszpanii, nad Gwadalkiwirem, połączone żeglownymi kanałami z Atlantykiem. Uchodzi za stolicę andaluzyjskiego folkloru "flamenco".
Założona przez Iberów prawdopodobnie w II w. p.n.e. osada Hispalis, następnie zajęta przez Fenicję i Kartaginę.W 206 p.n.e. Scypion Afrykański Starszy założył osadę dla weteranów wojennych Italica.W 45 p.n.e. zdobyta przez Cezara, na którego polecenie wzniesiono mury obronne i przemianowano na Colonia Julia Romana.Od 461 we władaniu Wizygotów, po Wandalach i Swebach.Od V w. była tu stolica archidiecezji.W 712 opanowana przez Maurów, pozostawała w cieniu Kordoby.Od 1023 stała się stolicą i rezydencją Abbadydów, w 1091 Almorawidów, a w 1145 Almohadów; w tym okresie nastąpił rozkwit miasta.W 1248 zajęta przez Ferdynanda III Kastylijskiego.W 1480 rozpoczął działalność pierwszy Trybunał Inkwizycji.W 1493/94 po odkryciu Nowego Świata stała się punktem przeładunkowym w handlu z zamorskimi koloniami. W ówczesnym czasie była trzecim pod względem wielkości miastem zachodniego świata, ok. 150 000 mieszkańców.Po epidemii dżumy w 1649 nastąpiło powolne osłabianie potęgi gospodarczej.W 1717 ze względu na zamulenie koryta Gwadalkiwiru musiała odstąpić Kadyksowi monopol w handlu z Ameryką.W XX w. ponowny rozwój miasta, w 1992 Wystawa Światowa w 500. rocznicę wyruszenia Kolumba w podróż w poszukiwaniu morskiej drogi do Indii.

http://youtu.be/N8kdkFrVydw