FILMY_RELIGIJNE_DLA_CIEBIE

Gatunek: Dramat
Produkcja: USA

Druga część filmu Spotkanie. Polecam tym, którym podobała się pierwsza część.
Nowa odsłona spotkania z Jezusem w obliczu śmierci.
Siedem lat po niszczycielskim huraganie w Tajlandii do sześciu osób w hotelu,
którzy znaleźli się w potrzebie ,
przed zbliżającym się huraganem przychodzi Jezus
i przynosi im orędzie nadziei.

Gatunek: Dramat
Produkcja: USA

Druga część filmu Spotkanie. Polecam tym, którym podobała się pierwsza część.
Nowa odsłona spotkania z Jezusem w obliczu śmierci.
Siedem lat po niszczycielskim huraganie w Tajlandii do sześciu osób w hotelu,
którzy znaleźli się w potrzebie ,
przed zbliżającym się huraganem przychodzi Jezus
i przynosi im orędzie nadziei.

Gatunek: Biograficzny, Dramat
Produkcja: USA

Jest to film oparty na powieści autobiograficznej o tym samym tytule.Ukazuje on prawdziwą historie życia Joni Eareckson-Tada.Joni to imię dziewczyny, żywej i wysportowanej oraz bardzo ambitnej siedemnastolatki, która fatalnym skokiem do wody powoduje, że staje się niepełnosprawną osobą. Joni we wstępie do historii swojego życia mówi tak: "Czym jest jedna minuta w stosunku do reszty czasu? Po prostu jest ona miarą czasu. W jednej godzinie jest ich 60, a w dobie 1440. Gdy miałam siedemnaście lat, miałam poza sobą 9 milionów tych jednostek czasu. Ale - w jakimś konkretnym planie, jedna minuta została wydzielona. W tych szczególnych sekundach zostało zawartych więcej treści, aniżeli w milionach minut przeżytych przeze mnie dotychczas(...) Tak wyraźnie przypominają mi się szczegóły tych kilku sekund, które na zawsze zmieniły kierunek mego życia. A przy tym nie było żadnego ostrzeżenia czy przeczucia. To co stało się 30 lipca 1967 roku, było początkiem niewiarygodnych przeżyć, którymi pragnę się z wami podzielić".

Gatunek: Biograficzny, Dramat
Produkcja: USA

Jest to film oparty na powieści autobiograficznej o tym samym tytule.Ukazuje on prawdziwą historie życia Joni Eareckson-Tada.Joni to imię dziewczyny, żywej i wysportowanej oraz bardzo ambitnej siedemnastolatki, która fatalnym skokiem do wody powoduje, że staje się niepełnosprawną osobą. Joni we wstępie do historii swojego życia mówi tak: "Czym jest jedna minuta w stosunku do reszty czasu? Po prostu jest ona miarą czasu. W jednej godzinie jest ich 60, a w dobie 1440. Gdy miałam siedemnaście lat, miałam poza sobą 9 milionów tych jednostek czasu. Ale - w jakimś konkretnym planie, jedna minuta została wydzielona. W tych szczególnych sekundach zostało zawartych więcej treści, aniżeli w milionach minut przeżytych przeze mnie dotychczas(...) Tak wyraźnie przypominają mi się szczegóły tych kilku sekund, które na zawsze zmieniły kierunek mego życia. A przy tym nie było żadnego ostrzeżenia czy przeczucia. To co stało się 30 lipca 1967 roku, było początkiem niewiarygodnych przeżyć, którymi pragnę się z wami podzielić".

Obchody Tysiąclecia. Już w 1958 r. kierownictwo PZPR wznowiło ostrą kampanię antykościelną, której szczyt przypadł podczas obchodów Millenium chrześcijaństwa w Polsce w 1966 r. Władze partyjno-rządowe usiłowały wykorzystać na swoją korzyść treść listu Episkopatu polskiego do niemieckiego oraz lansowały wizję Tysiąclecia Państwowości, niezależnego od chrztu Polski w 966 r. Prymas Wyszyński oraz biskupi podkreślali moralne i religijne znaczenie tego wydarzenia dla narodu organizując liczne obchody, między innymi w Gnieznie, Krakowie i Częstochowie (na filmie). Władze organizowały, pod najróżniejszymi pretekstami, konkurencyjne w stosunku do kościelnych uroczystości Tysiąclecia. Ze starcia tego Kościół wyszedł zwycięsko, zachowując jedność organizacyjną, łączność ze Stolicą Apostolską i masowość praktyk religijnych

Gatunek: Dokumentalny
Produkcja: Polska

Film realizowany we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej - na podstawie nieznanych, niepublikowanych dokumentów z archiwum IPN, w oparciu o materiały archiwalne filmowe z archiwum dotąd nieujawnionego, a będącego w gestii IPN.Ks. kardynał Stefan Wyszyński jawi się w tych aktach jako "Polak nieznany", jako nadzwyczaj jednoznaczny człowiek, którego życie nie miało meandrów i wahań moralnych. Życiorys kapłański Stefana Wyszyńskiego ukazany został tym razem z zupełnie nieznanego punktu, z "punktu obserwacyjnego" SB, służb wojskowych, których zadaniem było zniszczenie i upokorzenie tego kandydata na ołtarze, a z nim zniszczenie Kościoła i wiary w Polsce. Największą bronią kardynała była mądrość godna świętego, absolutna wierność powołaniu kapłańskiemu, zasadom Polaka i patrioty, oddanego całkowicie Bogu i ojczyźnie.

Po cud


Misterium pielgrzymki



Film dokumentalny Jarosława Sztandera skupia się na ludzkim wymiarze pielgrzymki, która dla wielu wiernych jest głębokim duchowym przeżyciem. Z Polski wyrusza pierwsza narodowa Pielgrzymka Osób Niepełnosprawnych do Lourdes – sanktuarium na południu Francji słynącego z cudownych uzdrowień.

Marek Skwarnicki, pracownik "Tygodnika Powszechnego", zyskał popularność cyklem felietonów. Pewnego dnia kardynał Wojtyła zaproponował mu udział w Forum Europejskiego Laikatu Katolickiego. Wkrótce decyzją Pawła VI dziennikarz został członkiem Papieskiej Rady do Spraw Świeckich. Podstawą dokumentu jest wywiad-rzeka z Markiem Skwarnickim. Uzupełniają go wypowiedzi znajomych bohatera: Czesława Miłosza, prof. Władysława Bartoszewskiego, kardynała Franciszka Macharskiego i ojca Jana Góry. Wykorzystano również materiały archiwalne TVP.

Tajemnice Watykanu


Świat, którego nie widać



Dokument, który przełamuje stereotypowe wyobrażenia o Watykanie. Kamera prowadzi nas w miejsca, których istnienia nikt nawet nie podejrzewa. Autorzy dokumentu przedstawiają widzom nieznaną codzienność Stolicy Apostolskiej.

Ks. Ignacy Jan Skorupka urodził się 31 lipca 1893 r. w Warszawie. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego na Krakowskim Przedmieściu. Studia kontynuował w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1916 r. Był wikariuszem w polskich parafiach w Rosji (Bogorodzko pod Moskwą i Klińce k. Homla), a także w Łodzi i Warszawie. W 1919 r. otrzymał nominację na notariusza i archiwistę w Kurii Warszawskiej oraz powierzono mu funkcję kapelana i prefekta kilku zakładów oświatowych (kartka nr 1).
Gdy odradzającej się Polsce zaczęło zagrażać idące od Wschodu niebezpieczeństwo, ks. Ignacy niezwłocznie poprosił swego metropolitę – kard. Aleksandra Kakowskiego o zgodę na wstąpienie do wojska. Pierwotnie takiej zgody nie uzyskał. Dopiero później kardynał zdecydował się zaaprobować prośbę ks. Ignacego, na co niemały zapewne wpływ miał apel Józefa Piłsudskiego o zwiększenie liczby kapelanów. Kard. Kakowski pisze w swych pamiętnikach: „Zgadzam się, rzekłem [do Skorupki], ale pamiętaj, abyś ciągle przebywał z żołnierzami w pochodzie, w okopach, a w ataku nie pozostawał w tyle, ale szedł w pierwszym rzędzie”. Młody duchowny miał odpowiedzieć: „Właśnie dlatego […] chcę iść do wojska” (A. Kakowski, Z niewoli do niepodległości. Pamiętniki, Kraków 2000). Niemal wprost od metropolity udał się do biskupa polowego WP – ks. Stanisława Galla, który mianował go lotnym kapelanem garnizonu na Pradze. Ks. Skorupka trafił do 236. ochotniczego pułku piechoty, gdzie służył w 2. batalionie Legii Akademickiej, którą tworzyli studenci i uczniowie stolicy. Decydująca bitwa o Warszawę rozpoczęła się 12 sierpnia. Następnego dnia Armia Czerwona przypuściła atak na Radzymin, zajmując miasto i okoliczne wioski. Od strony Ossowa miało ruszyć kontrnatarcie polskie. Taka była sytuacja, gdy ks. Ignacy wyruszał 13 sierpnia na front, po odbytej poprzedniego wieczoru spowiedzi w kościele Ojców Kapucynów. Historycy opisują moment z 14 sierpnia, gdy losy bitwy pod Ossowem k. Radzymina zaczęły być dla nas krytyczne. Polacy zaczęli się cofać przed wojskami sowieckimi. Ks. Ignacy zebrał wtedy wokół siebie grupę „chłopców” i poprowadził ich przeciw Rosjanom. Podczas tego – wydawało się – beznadziejnego kontrnatarcia, na czele którego szedł ubrany w stułę oraz z krzyżem w ręku, został rażony śmiertelnie granatem. Porwani przykładem kapelana żołnierze przestali się cofać i uderzyli na wroga. Kontrnatarcie zakończyło się sukcesem.