Portret Jana Styki.jpg
-
Alexander Nicolajevich Averin -
Alfaro Castagnet -
Avant de nous dire adieu -
Baw mnie -
C'est si bon -
Comment Ca Va -
covery -
Delilah -
Don't cry for me Argentina -
foto -
grudzień -
Hannes Petersen -
Historia de un amor -
I Will Always Love You -
koniki -
kotki -
krajobraz -
Kwiaty -
La Paloma -
Let's Twist Again -
liski -
Malaguena Salerosa -
Maria Pavlova -
Marina Fiłatowa -
Maure Bausch -
Max Ginsburg -
Nicolle Florian -
Niech żyje bal -
Octavio Ocampo -
Oleg Kozak -
Oswald Achenbach -
owoce -
Pamiętasz była jesień -
pomarańczowo -
Renata Brzozowska -
Richard Macneil -
Różne -
Swietłana Nowikowa -
T K -
Takie tango -
Tobiasz Stefaniak -
Todd Nauck -
Vincente Romero -
Wariatka tańczy -
Wayside Boutigue -
Wielkanoc -
Wierusz Kowalski -
Z - Spakowane -
zwierzątka -
zwierzęta w malarstwie
Tadeusz Styka (ur. 12 kwietnia 1889 w Kielcach, zm. 11 września 1954 w Nowym Jorku) – polski malarz portrecista, syn Jana Styki, brat Adama Styki.
Pierwsze lekcje rysunku pobierał u ojca, studiował w Paryżu. Znany jest głównie portretów znanych postaci pierwszej połowy XX w. (m.in. Poli Negri, Ignacego Paderewskiego, Enrica Carusa). Malował również sceny rodzajowe, religijne i symboliczne, akty i zwierzęta (szczególnie lwy)[1]. Często współpracował z bratem Adamem. Otrzymał francuską Legię Honorową. Zmarł w Nowym Jorku, pochowany jest obok ojca na cmentarzu Forest Lawn w Los Angeles.