Monique Blaquière-Benoit.jpg

Przy całym swoim romantyzmie, życie wśród dzikich zwierząt, które przestały bać się człowieka, jest niestety niebezpieczne. Jane Goodall przeżyła kilka groźnych ataków szympansów. Malarka Gisele Benoit została zaatakowana przez łosie, z którymi żyła. Shaun Ellis stracił rodzinę (odeszła od niego żona i czwórka dzieci), a żyjący z niedźwiedziami Timothy Treadwell został zjedzony.




Ludzie wśród zwierząt - „To po prostu showmani" - mówi nam Adam Wajrak, dziennikarz „Gazety Wyborczej", znany obrońca przyrody. „Zresztą o wiedzy jednego z nich najlepiej świadczy to, że niedźwiedzie go zjadły, czyli nie znał ich za dobrze. Ten od wilków mieszka z nimi w zagrodzie, zwierzęta nie mają więc wyboru i muszą znosić jego towarzystwo. Nie zdziwiłbym się jednak, gdyby w końcu coś mu zrobiły. Oni nie mają szacunku dla zwierząt, dla ich odmienności i świata, w którym człowiek, choćby nie wiem co robił, nie będzie wilkiem ani niedźwiedziem".




Podobnego zdania jest dr Nawrocki. „Pod żadnym pozorem nie należy próbować żyć wśród zwierząt, będąc gościem jakiegoś parku narodowego. Pokusa zbliżenia się do dzikiego zwierzęcia, podzielenie się z nim jedzeniem może skończyć się tragicznie dla człowieka i zwykle tragicznie kończy się dla zwierzęcia. Poznawanie zwyczajów zwierząt dzięki życiu wśród nich powinno być ograniczone do minimum, kiedy nie można zastosować innej, bardziej bezpiecznej metody badawczej". Dodaje jednak, że z drugiej strony wszyscy ci pasjonaci zrobili wiele dla poznania zachowań zwierząt i popularyzacji przyrody.




„Na książkach Jane Goodall wychowały się rzesze miłośników przyrody, ze mną włącznie. Równie wielkie wrażenie wywarła na mnie książka wybitnego badacza kanadyjskiego, Dawida Mecha, który żył wśród arktycznych wilków. Kanadyjska malarka przyrody Gisele Benoit, która żyła wśród łosi, ogromnie przyczyniła się do poznania zwyczajów tych niełatwych do obserwacji zwierząt"- mówi Nawrocki. Świat zwierząt przyciąga jak magnes. Jest znacznie prostszy; ludziom, których zawiodła cywilizacja, łatwiej w nim funkcjonować. „Zazdrość, wyrzuty sumienia, poczucie winy w stadzie nie istnieją. Liczy się tylko ufność i podporządkowanie" - mówi Shaun Ellis. Dian Fossey w pamiętniku zapisała: „Pat chce, żebym wróciła do domu. Do domu? Nie mam żadnego innego domu poza tym tutaj".