jane-goodall (1).jpg

Życie wśród zwierząt w ich naturalnym środowisku - jeśli odbywa się i imię nauki - może przynieść przełomowe odkrycia. Najlepszym dowodem są obserwacje prowadzone przez żyjącą wśród szympansów Jane Goodall. Wyprawa młodej białej kobiety w głąb afrykańskiej dziczy była w latach 60. nie do pomyślenia. A jednak, mając zaledwie 26 lat i średnie wykształcenie, Jane stanęła na brzegu jeziora Tanganika, gdzie żyły dzikie szympansy.Z trudem zdobywała ich zaufanie. Miesiącami obserwowała je przez lornetkę. Zbliżała się powoli, by w końcu stać się członkiem ich rodziny. Nadawała szympansom imiona, a nie numery. Razem z nimi przeżywała dobre i złe chwile. „Nie zapomnę czuwania przy martwym ciele Flo, a dziesięć lat później pod gniazdem, w którym umierała mała Melissa; gdy myślałam o ich życiu, przeżywałam prawdziwą stratę i opłakiwałam ich śmierć".
Dzięki wieloletnim obserwacjom odkryła u szympansów „typowo ludzkie cechy" - prowadzą wojny, używają narzędzi, adoptują sieroty, tworzą związki. „Mało które badania nad zachowaniem zwierząt odbiły się na świecie tak szerokim echem, jak właśnie jej prace - dzieje szympansicy Flo, jej dzieci i „współplemieńców" z Parku Narodowego Gombe poznały miliony ludzi na świecie" - mówi dr Przemysław Nawrocki, biolog z WWF, międzynarodowej organizacji ekologicznej walczącej o ochronę przyrody. Goodall była jedną z Aniołków Leakeya - zespołu zajmującego się badaniem małp człekokształtnych, którym kierował archeolog i paleontolog Louis Leakey.