Meryl i jej maz Donald Gummer.jpg

W ich życiu nie ma zdrad, romansów, kłótni. Jest wspaniały dom, czwórka dzieci i nadzieja na wnuki. W ciągu trzydziestu jeden lat małżeństwa Meryl Streep i Donald Gummer nigdy nie stali się bohaterami brukowej prasy. Są za to bohaterami swojej własnej sagi rodzinnej.


To nie była miłość od pierwszego wejrzenia. Gdy Meryl spotkała Donalda, wydawało się jej, że wszystko, co dobre, już się w życiu skończyło. Była pogrążona w rozpaczy po śmierci narzeczonego. Nie wychodziła z domu, nie spotykała się z przyjaciółmi, tylko pracowała. Jednak Donald doskonale rozumiał Meryl: jej cierpienie, obojętność na przyszłość. Udowodnił, że życie jest ciągle przed nią.

Szybko odkryli, że chcą tworzyć rodzinę, mieć dużo dzieci. Po dwóch latach znajomości wzięli ślub, na który zaprosili tylko rodzinę i najbliższych przyjaciół. Dla Meryl najważniejsza jest rodzina, Donald nie lubi "życia na świeczniku", dlatego zamieszkali z dala od Hollywood - kupili dom w Connecticut. Zdecydowali, że dzieci powinny mieć prawo do prywatności.

A dzieci szybko pojawiły się w ich małżeństwie: w tym samym 1979 roku urodził się Henry - pierwszy syn Meryl i Donalda. Henry poszedł w ślady mamy i jest aktorem, reżyserem, muzykiem. Cztery lata później, w 1983 roku rodzi się Mary (Mamie) Willa Gummer, która także została aktorką. W 1986 roku na świat przychodzi Grace Jane Gummer, a w 1991 Louisa Jacobson Gummer - najmłodsze z dzieci Meryl i Donalda.

Rodzina ponad wszystko

Tragiczne doświadczenie ma ogromny wpływ na całe późniejsze życie Meryl, jej wybory, stosunek do kariery, hierarchię wartości w życiu zawodowym i aktorskim. "Dowiedziałam się, co jest naprawdę ważne. Przekonałam się, co jest prawdą, a co głupotą, co jest ułudą, za którą nie warto dążyć".

Kariera i uznanie w szalonym świecie mediów nie zmieniły jej stosunku do życiowej roli żony i mamy. A uznanie przyszło bardzo szybko: już rok po ślubie w 1979 dostała pierwszą nominację do Oskara za film "Sprawa Krammerów".